(۸۹:۴)
به شبی که می‌گذرد.
(۸۹:۵)
سوگندی هیبتانگیز، برای کسی که صاحب خرد است.
(۸۹:۶)
آیا توجه کردهای که پروردگارت با عاد چه کرد؟
(۸۹:۷)
اِرَم؛ شهری با ساختمانهای بلند.
(۸۹:۸)
مانند آن هیچ کجا نبود.
(۸۹:۹)
همچنین ثمود که در سرزمینشان سنگها را تراشیدند.
(۸۹:۱۰)
و فرعون که صاحب قدرت بود.
(۸۹:۱۱)
همه آنها در زمین متجاوز شدند.
(۸۹:۱۲)
آنها پلیدی را در همه جا رواج دادند.
(۸۹:۱۳)
در نتیجه، پروردگارت بر سرشان عذابی کوبنده وارد آورد.
(۸۹:۱۴)
پروردگارت همیشه مواظب است.
(۸۹:۱۵)
هنگامی که انسان به واسطه پروردگارش با نعمت و شادی امتحان می‌شود، می‌گوید، "پروردگارم نسبت به من سخاوتمند است."
(۸۹:۱۶)
اما اگر او با کمبود روزی او را امتحان کند، می‌گوید، "پروردگارم من را خوار می‌کند."
(۸۹:۱۷)
اشتباه است! این شما هستید که آن را بر سر خود آوردید با در نظر نگرفتن یتیم.
(۸۹:۱۸)
و حمایت نکردن از انفاق به فقیر.
(۸۹:۱۹)
و مصرف کردن ارث یتیمان ناتوان.
(۸۹:۲۰)
و علاقه بیش از حد به پول.
(۸۹:۲۱)
به درستی که، هنگامی که زمین خرد می‌شود، کاملاً خرد.
(۸۹:۲۲)
و پروردگارت می‌آید، با فرشتگان صف به صف.
(۸۹:۲۳)
در آن روز، جهنم پیش آورده خواهد شد. در آن روز، انسان بیاد خواهد آورد-اما چه بیاد آوردنی-بسیار دیر خواهد بود.
(۸۹:۲۴)
او خواهد گفت، "آه، ای کاش برای زندگی (ابدی) خود آماده شده بودم."
(۸۹:۲۵)
در آن روز، هیچ عذابی نمی‌تواند بدتر از عذاب او باشد.
(۸۹:۲۶)
و هیچ حبسی مؤثرتر از حبس او نیست.
(۸۹:۲۷)
و اما تو ای نفس قانع.
(۸۹:۲۸)
مراجعت کن به سوی پروردگارت، راضی و خشنود.
(۸۹:۲۹)
خوش آمدی در زمره بندگان من.
(۸۹:۳۰)
خوش آمدی به پردیس من.