به نام خدا، بخشنده‏‌ترين، مهربانترين

دليل بودن ما در اين دنيا اينست که جرم بزرگى از ما سر زد، و زندگى اين دنيا فرصتى است براى ما تا آزاديمان را باز خريد کنيم، به جرم خود اعتراف کرده و دوباره به درگاه خدا بپيونديم.

همه چيز از چندين بيليون سال پيش آغاز گرديد، هنگاميکه "در ميان جمعيت بهشتى مشاجره اى در گرفت" (۳۸:۶۹). يکى از موجودات زده بالا، شيطان، فکرى مغروزانه بر سرش افتاد که قدرتى که خدا به او داده بود، او را واجد شرايطى ميکرد که خدايى شود در کنار خدا. در نتيجه، شيطان با قدرت مطلق خدا به مبارزه برخاست. عقيده شيطان نه تنها کفر آميز بود، بلکه کاملا ً اشتباه بود- فقط خدا است که شرايط لازم و توانايى خدا شدن دارد. در نتيجه، کفر شيطان، موجب اختلاف در جامعه بالا شد، و کليه افراد تشکيل دهنده درگاه خدا به چهار گروه دسته بندى شدند:

فرشتگان انتظار داشتند که خدا موجوداتى را که از قدرت مطلق او پشتيبانى نکردند، تبعيد کند (۲:۳۰). اما خدا مهربانترين است؛ او تصميم گرفت تا به ما فرصت ديگرى دهد تا به اشتباه خود اعتراف کنيم، و فرشتگان را آگاه ساخت که او چيزى ميداند که آنها نمى دانند (۲:۳۰). خدا ميدانست که بعضى از موجودات سزاوار فرصت ديگرى بودند تا خود را بخشوده سازند.

نقشه خدا باعث خلقت مرگ شد (۲-۶۷:۱)، و سپس آوردن انسانها و جنها به اين دنيا. بنابراين، آنها دوباره بدون هيچگونه تعصبى از اول شروع کردند، و با آزادى کامل در اينکه يا از قدرت مطلق خدا پيروى کنند، يا از فرضيه شرک آلود شيطان. براى اين تصميم مهم، هر انسانى پيغامى از طرف خدا دريافت مى کند که مدافع قدرت مطلق خدا است، همچنين پيغامى از طرف شيطان به طرفدارى از اصول شرک آلود او.

براى آنکه به ماشروع بهترى بدهد، آن مهربانترين قبل از اينکه ما را به اين دنيا بفرستد، همه انسانها را نزد خود جمع کرد، و ما شهادت داديم که تنها او پروردگار و ارباب ما است (۷:۱۷۲). بنابراين، پشتيبانى از قدرت مطلق خدا، غريزه طبيعى هر انسانى است.

در حاليکه بدن آدم روى زمين بود، شخص اصلى، نفس او، به بهشت وارد شد که در خارجى ترين آسمان قرار دارد. خدا به آدم دستورات خاصى داد که بصورت درخت حرام نشان داده شده است، و شيطان بعنوان همنشين آدم تعيين شد تا به آدم پيغام شيطانى خود را تحويل دهد، و بقيه تاريخ است.

هر وقت انسانى به دنيا مى آيد، نفس انسانى از مخزو نفس ها براى بچه جديد در نظر گرفته ميشود. خدا بر طبق علمش نفسها را براى بدنها تعيين ميکند (۲۸:۶۸). هر نفسى سزاوار بدن خاصى است که تحت شرايط خاصى زندگى کند. فقط خدا ميداند کدام نفس خوب است و کدام نفس بد. فرزندان ما بر طبق نقشه خدا براى خانه ما در نظر گرفته ميشوند.

بر خلاف عقيده عموم، "گناه اصلى" سرپيچى آدم از قانون خدا و خوردن از درخت حرام نبود. بلکه گناه واقعى عدم پشتيبانى ما از قدرت مطلق خدا در خلال دعواى عظيم بود. اگر انسان بتواند جن خود را متقاعد سازد تا به گناه اصلى خود اعتراف کند، و پشتيبان قدرت مطلق خدا شود، هر دو موجود در روز قضاوت به درگاه ابدى خدا رهايى پيدا ميکنند. اما اگر جن همنشين بتواند انسان را متقاعد به عقايد بت پرستى شيطان کند، آنوقت هر دو موجود تا ابد از درگاه خدا تبعيد ميشوند.

جهت ترويج عقايدش، شيطان و نايندگانش پرستش موجودات بى قدرتى مانند محمد، عيسى، مريم، و مقدسين را ترويج ميدهند. از آنجايى که ما بدليل تمايلمان به شرک در اين دنيا زندگى ميکنيم، اغلب ماصيد آسانى براى شيطان هستيم.