به نام خدا، بخشنده‏‌ترين، مهربانترين

ما از ۴۱:۴۴ مى آموزيم که مؤمنان صادق و بى ريا به قرآن دسترسى دارند، بدون در نظر گرفتن زبان مادريشان. در حالى که کافران اجازه دسترسى به قرآن را ندارند، حتى اگر در زبان عربى استاد باشند (۱۷:۴۵، ۱۸:۵۷، ۴۱:۴۴ و ۵۶:۷۹).

زبان عربى کاملترين زبان دنيا است، خصوصاً وقتى بيان قوانين دقيق به ميان آيد. از آنجاييکه قرآن کتاب قانون است، بسيار مهم بود که قوانين با قاطعيت و وضوح بيان گردد. خدا زبان عربى را جهت آخرين کتابش انتخاب کرده است بخاطر اين دليل روشن که شايسته ترين زبان براى اين مقصود، زبان عربى است. زبان عربى در کفايت و دقت بى نظير است. براى مثال کلمه "آنها" در فارسى گوياى مذکر و مؤنث "آنها" نيست. در صورتيکه در زبان عربى يک "آنها" براى مردان هست "هم" و يکه "آنها" براى زنان "هن". حتى يک "آنها" هم براى دو مرد "هما" و يک "آنها" براى دو زن "هتان" است. اين خصوصيت در هيچک از زبانها دنيا وجود ندارد. هنگام ترجمه ۲:۲۲۸، کفايت زبان عربى را قدردانى بسيار کردم. اين آيه زن طلاق داده شده را سفارش می‌کند که از خواسته خود که طلاق دادن شوهر است، چشم پوشى کند، چنانچه متوجه شود که حامله است، و شوهر می‌خواهد آشتى کند_ سعادت فرزند ارجحيت پيدا می‌کند. کفايت زبان عربى کمک فراوانى در بيان اين قانون بود. در هر زبان ديگرى درک اينکه خواسته کدام يک بايد ارجحيت يابد تقريباً غير ممکن بود، حداقل نه در چند کلمه که در ۲:۲۲۸ می‌بينيم.

کلمه "قالتا" در فارسى با چهار کلمه ترجمه ميشود "آن دو زن گفتند". چنين است کفايت زبان عربى.

دليل ديگر جهت انتخاب زبان عربى این است که ضمير مؤنث یا مذکر "او" لزوماً جنسیت را مشخص نمی‌کنند. در عربى در جاييکه "او" مذکر در اشاره به خدا بکار رفته است، "او" دلالت به جنس مرد يا زن ندارد. ولى مثلاً در زبان انگليسى "he" براى مرد و "she" براى زن بکار برده می‌شود. ستايش خداى را که او نه مذکر است و نه مؤنث. در زبان انگليسى که "He" در اشاره به خدا بکار رفته است، تصوير غلطى از خدا بجا گذاشته است. اين تغيير شکل باعث بکار بردن اصطلاحات غلطى مانند "پدر" در اشاره به خدا، شده است. در صورتيکه هيچگاه چنين اشاره‌اى را به خدا در قرآن نمى بينيد.