ضميمه ۲۵
آخر شدن دنيا
از قرآن، آخرین کتاب آسمانی، ترجمهٔ دکتر رشاد خلیفه
(خدا) داناى آينده است؛ او آينده را براى هيچکس آشکار نمی‌کند. فقط به رسولى که او انتخاب کند، اخبارى خاص از گذشته و آينده را آشکار می‌کند.
قرآن ۷۲:۲۷
در ميان وظايفى که مسؤليتش به گردن من بعنوان رسول ميثاق خدا است، آشکار کردن زمان آخر شدن دنيا است (به وظائف اصلی توجه کنيد). ما از ۱۸:۷-۸ و ۶۹:۱۳-۱۵ مى آموزيم که اين دنيا آخر خواهد شد. زمين و آسمان جديدى جايگزين آسمانها و زمين فعلى خواهد شد (۱۴:۴۸).
نشانه‌هاى نزديک شدن آخر دنيا
قرآن نشانه هاى بسيارى فراهم ميکند، و ميگويد که وسايل آشکار شدن آخر دنيا داده شده است (۴۷:۱۸). نشانه هايى که در قرآن داده شده است عبارتند از:
۱. تکه شده ماه: اين قبلاً در ژوييه سال ۱۹۶۹ هنگاميکه ما بر روى کره ماه فرود آمديم و سنگهاى ماه را آورديم، اتفاق افتاد. مردم زمين هم اکنون می‌توانند به بسيارى از موزه‌ها، دانشگاه‌ها، و رسد خانه ها بروند تا قطعات ماه را ببينند.
۲. کشف کد رياضى قرآن بر اساس عدد ۱۹ (۷۴:۳۰-۳۷): در سال ۱۹۷۴-۱۹۶۹ بوقوع پيوست.
۳. موجود (۲۷:۸۲): "ساخته شده از اجزاء زمينى، مردم را آگاه ميسازد که نسبت به آفريدگارشان غافل بوده اند." موجود ساخته شده از اجزاء زمينى ظاهر شد و وسيله اى بود براى آشکار کردن کد رياضى قرآن، و اعلام ميکرد که دنيا از پيغام خدا غافل بوده است؛ آن موجود کامپيوتر است. توجه داشته باشيد که مجموع ارقام تشکيل دهنده ۲۷:۸۲ می‌شود ۱۹.
۴. ظاهر شدن رسول ميثاق خدا (۳:۸۱): همانطور که در ضميمه ۲ مفصلاً توضيح داده شده، رسول يکى کننده، در قرآن پيشگويى شده است که بعد از همه پيغمبرانى که کتاب تحويل دادند مى آيد، تا همه را پاک و متحد نمايد. اين پيشگويى در رمضان سال ۱۴۰۸ هجرى بوقوع پيوست.
۵. دود (۴۴:۱۰): بعد از اينکه رسول ميثاق خدا پيغام يکى شده را تحويل داد، و اعلام کرد که تنها دين قابل قبول از نظر خدا اسلام (تسليم) است، دود مى آيد.
۶. يأجوج و مأجوج: آنها دوباره ظاهر می‌شوند، بر طبق نقشه خدا، در سال ۱۷۰۰ هجرى (سال ۲۲۷۱ ميلادى). ياجوج و ماجوج در ۱۸:۹۴ و ۲۱:۹۶ ذکر شده اند. اگر آيات را از ۱۸:۹۴ تا آخر سوره ۱۸ بشماريد، ۱۷ می‌شود. اگر آيات را از ۲۱:۹۶ تا آخر سوره ۲۱ بشماريد، متوجه می‌شويد که باز هم ۱۷ می‌شود. اين نشانه قرآن است که ياجوج و ماجوج در سال ۱۷۰۰ هجرى دوباره ظاهر می‌شوند.
پنهان نخواهد ماند [۲۰:۱۵]
آيه ۱۵ از سوره ۲۰ ما را آگاه ميسازد که آخر دنيا بوسيله خدا، قبل از آخر شدن دنيا آشکار خواهد شد، و سوره ۱۵ آيه ۸۷ زمان رويداد آن را به ما ميدهد:
"ما به تو هفت جفت را داده‌ايم، و قرآن عظيم."
قرآن ۱۵:۸۷
هفت جفت، ۱۴ پاراف قرآنى است. مجموع مقدار عددى اين پايه‌هاى عظيم معجزه قرآن، زمان آخر دنيا را نمايان می‌سازد. قابل توجه است که آيه ۸۵ از سوره ۱۵ می‌گويد : "آخر دنيا مسلماً خواهد آمد." آيه بعد، ۱۵:۸۶، به ما می‌گويد که خدا آفريدگار اين دنيا است، و البته او می‌داند چه وقت آخر خواهد شد. آيه بعدى، ۱۵:۸۷ می‌گويد که چه موقع دنيا آخر خواهد شد. همانطور که در جدول ۱ نشان داده شده است، مقدار عددى "هفت جفت" پاراف قرآنى می‌شود ۱۷۰۹ (همچنين به جدول ۱ از ضميمه ۱ توجه کنيد). بر طبق ۱۵:۸۷، دنيا تا ۱۷۰۹ سال قمرى از زمانى که اين پيشگويى در قرآن ذکر شده است، پابرجا خواهد بود. به اين معنا که دنيا در سال ۱۷۱۰ هجرى آخر خواهد شد. اين عدد بر ۱۹ قابل قسمت است؛ ۱۷۱۰ = ۱۹ × ۹۰.
جدول ۱ : مجموع مقدار عددى هفت جفت پاراف قرآنى
| شماره | پاراف قرآن | مقدار عددى |
|---|---|---|
| ۱. | ق | ۱۰۰ |
| ۲. | ن | ۵۰ |
| ۳. | ص | ۹۰ |
| ۴. | ح. م. | ۴۸ |
| ۵. | ی. س. | ۷۰ |
| ۶. | ط. ه. | ۱۴ |
| ۷. | ط. س. | ۶۹ |
| ۸. | ا. ل. م. | ۷۱ |
| ۹. | ا. ل. ر. | ۲۳۱ |
| ۱۰. | ط. س. م. | ۱۰۹ |
| ۱۱. | ع. س. ق. | ۲۳۰ |
| ۱۲. | ا. ل. م. ص. | ۱۶۱ |
| ۱۳. | ا. ل. م. ر. | ۲۷۱ |
| ۱۴. | ک. ه. ى. ع. ص. | ۱۹۵ |
| ۱۷۰۹ |
آشکار شدن اين اطلاعات در سال ۱۴۰۰ هجرى انجام گرفت، ۳۰۹ سال قبل از پيشگويى آخر شدن دنيا (۱۷۰۹-۱۴۰۰=۳۰۹). عدد ۳۰۹ عددى است قرآنى (۱۸:۲۵)، و با آخر شدن دنيا ارتباط دارد (۱۸:۲۱). شکل خاص نوشته شدن ۳۰۹ در آيه ۱۸:۳۵، "سيصد سال باضافه نه،" نشان ميدهد که ۳۰۹ سال قمرى است. اختلاف بين ۳۰۰ سال قمرى و ۳۰۰ سال خورشيدى ۹ سال است.
سال اين کشف، ۱۴۰۰ هجرى، مصادف شد با سال ۱۹۸۰ ميلادى، و ۱۹۸۰ باضافه ۳۰۰ سال خورشيدى می‌شود ۲۲۸۰، که همچنين بر ۱۹ قابل قسمت است، ۱۲۰×۱۹. بنابراين، دنيا در سال ۱۷۱۰ هجرى آخر می‌شود، ۹۰×۱۹، که مصادف می‌شود با ۲۲۸۰ ميلادى ۱۲۰×۱۹. براى کافرانى که اين اثبات محکم قرآنى را قبول نمی‌کنند، آخر دنيا ناگهانى می‌آيد (۴۷،۴۴،۶:۳۱ ۱۸۷، ۷:۹۵؛ ۱۲:۱۰۷؛ ۲۱:۴۰؛ ۲۲:۵۵؛ ۲۶:۲۰۲؛ ۲۹:۵۳؛ ۳۹:۵۵؛ ۴۳:۶۶؛ و ۴۷:۱۸).
در حالى که حديث بعنوان منبع تدريس دين حرام شده است(ضميمه ۱۹)، ولى ميتواند بعنوان منبع تاريخى مورد استفاده قرار بگيرد. ما ميتوانيم اطلاعات فراوانى را در مورد وقايع تاريخى و رسم و رسومات در قرون اوليه اسلام بدست آوريم. کتابهاى حديث نشان ميدهند که عقيده بر اين بوده که پارافهاى قرآنى تعيين کننده عمر امت اسلام بوده است. طبق تفسير البيضاوى واقعه تاريخى زير ميتواند توجيهى براى پارافهاى قرآنى باشد. همين واقعه در اتقان السيوطى، چاپ اول، ۱۳۱۸ هجرى، جلد دوم، صفحه ۱۰ آمده است:
يهوديان مکه رفتند نزد پيغمبر و گفتند، "قرآن تو داراى پارافهاى ۱. ل. م. است، و اين پارافهاى مدت عمر دين تو را نشان ميدهد. از آنجاييکه "الف" ميشود ۱، و "ل" ميشود ۳۰، و "م" ميشود ۴۰، پس اين به معناى اين است که دين تو تا ۷۱ سال عمر خواهد کرد. " محمد گفت، "ما ا. ل. م. ص. هم داريم." آنها گفتند، " "الف" ميشود ا. "ل" ميشود ۳۰، "م" ميشود۴۰، و "ض" ميشود ۹۰. اين ميشود ۱۶۱ سال. آيا چيز ديگرى داري" پيغمبر گفت، "بله، ا. ل. م. ر." آنها گفتند اين طولانى تر و سنگين تر است؛ "الف" ميشود ا، "ل" ميشود ۳۰، "م" ميشود ۴۰، و "ر" ميشود ۲۰۰، مجموع آن ميشود ۲۷۱." آنها بالاخره دست برداشتند، ميگفتند، ما نميدانيم چند تا از اين پاراف ها به او داده شده است!"
[مرجع مشهور السيوطى اتقان]
اگر چه که اين روايت بسيار معروف است، اما بسيارى از طلاب نمی‌خواستند ارتباط غير قابل انکار بين پارافهاى قرآنى و آخر دنيا را قبول کنند آنها نمی‌توانستند اين موضوع را قبول کنند صرفاً به اين دليل که اين محاسبات، آخر شدن دنيا، و روز قضاوت را واقعى می‌کند.