به نام خدا، بخشندهترین، مهربانترین
(۴:۱) ای مردم، پروردگارتان را درنظر داشته باشید؛ آن یکتایی که شما را از یک تن خلق کرد، و از آن، زوج او را خلق کرد، سپس از آن دو، مردان و زنان بسیاری پراکنده ساخت. شما باید خدا را در نظر داشته باشید، کسی که به او قسم می‌خورید، و به والدین خود احترام و توجه داشته باشید. خدا مراقب شما است.
* ۴:۱ اين دومين طولانى ترين سوره است، و اسم اين سوره مشخص ميکند که هدف آن دفاع از حقوق زنان است. هر تفسيرى بايد از حقوق زنان طرفدارى کند، نه بر عکس.
(۴:۲) شما باید به یتیمان اموال بحقشان را بدهید. بد را جایگزین خوب نکنید، و اموالشان را با مخلوط کردن با اموال خود مصرف نکیند. این بیعدالتی بزرگی خواهد بود.
(۴:۳) اگر متوجه شوید که بنفع یتیمان است، می‌توانید با مادرانشان ازدواج کنید-شما می‌توانید با دو، سه، یا چهار نفر ازدواج کنید. اگر بترسید تا مبادا عدل را رعایت نکنید، پس فقط باید با یک همسر خشنود باشید، یا با آنچه از قبل دارید. بعلاوه، شما به این ترتیب از مشکلات مالی دوری می‌کنید.
* ۴:۳ جهت جزييات درباره تعدد زوجات به ضميمه ۳۰ توجه کنيد.
(۴:۴) شما باید مهریه مقرر شده زنان را منصفانه به ایشان بدهید. اگر آنها از روی میل از چیزی چشم بپوشند، آنوقت ممکن است آن را قبول کنید؛ آن بحق مال شما است.
(۴:۵) به یتیمانی که بالغ نشدهاند، اموالی را که خدا به عنوان قیم به شما اطمینان کرده است، ندهید. شما باید روزی ایشان را از آن بدهید، و لباس برایشان تهیه کنید و با مهربانی با ایشان رفتار کنید.
(۴:۶) شما باید یتیمان را هنگامی که بالغ می‌شوند امتحان کنید. به مجرد اینکه آنها را به اندازه کافی بالغ یافتید، اموالشان را به ایشان بدهید. تا قبل از اینکه بزرگ شوند، اموالشان را با عجله اسراف نکنید. قیم پولدار نباید حقوقی بگیرد، اما قیم فقیر می‌تواند مزدی منصفانه دریافت دارد. هنگامی که اموالشان را به ایشان میدهید، باید شهود داشته باشید. خدا بعنوان حسابگر کافی است.
(۴:۷) مردان سهمی از آنچه والدین و خویشاوندان باقی گذارند، می‌گیرند. زنان هم باید سهمی از آنچه والدین و خویشاوندان باقی گذارند، بگیرند. چه ارثیه کم باشد چه زیاد، (زنان حتماً باید) سهمی معین بگیرند.
(۴:۸) هنگام تقسیم کردن ارثیه، اگر خویشاوندان، یتیمان، و مسکینان حاضر هستند، شما باید از آن به ایشان بدهید، و با مهربانی با آنها رفتار کنید.
(۴:۹) کسانی که نگران فرزندان خود هستند که شاید آنها را باقی گذارند، باید خدا را در نظر داشته، و منصف باشند.
(۴:۱۰) کسانی که اموال یتیمان را به ناحق مصرف می‌کنند، در شکمهایشان آتش می‌خورند، و در جهنم رنج خواهند کشید.
(۴:۱۱) خدا وصیتی برای منفعت فرزندانتان مقرر می‌کند؛ مذکر دو برابر مؤنث سهم می‌برد اگر وراث فقط زنان باشند، و بیش از دو نفر باشند، دو سوم از آنچه را به ارث گذاشته شده است، می‌گیرند. اگر فقط یک دختر باقی بماند، یک دوم از آن او است. والدین متوفی هر کدام یک ششم از ارث را سهم می‌برند، چنانچه متوفی فرزندی باقی گذارده باشد. اگر او فرزندی باقی نگذارده باشد، و والدین او تنها ورثه باشند، سهم مادر یک سوم است. اگر او خواهران و برادرانی داشته باشد، پس سهم مادر یک ششم است. تمام اینها بعد از بجا آوردن هر وصیتی است که متوفی باقی گذاشته است، و بعد از پرداخت کلیه بدهکاریها. هنگامی که صحبت از والدینتان و فرزندانتان به میان آید، شما نمی‌دانید کدامیک از آنها واقعاً نسبت به شما بهتر هستند و سودمندترین. این قانون خدا است. خدا دانای مطلق است، حکیمترین.
* ۴:۱۱ معمولا ً پسر مسؤل يک خانواده است، در حاليکه دختر را شوهر مواظبت ميکند. اگر چه، قرآن در آيه ۲:۱۸۰ پيشنهاد ميکند که بايد وصيتنامه اى نوشته شود تا با شرايط خاص متوفى مطابقت کند. براى مثال، اگر فرزند پسر پولدار است و فرزند دختر فقير، شخص ميتواند وصيت کند تا همه چيز، يا دو برابر سهم پسر، به دختر برسد.
(۴:۱۲) نصف آنچه زنانتان بجای گذارند، به شما تعلق می‌گیرد، چنانچه فرزندانی نداشته باشند. اگر فرزندانی داشته باشند، به شما یک چهارم آنچه ایشان باقی گذارند تعلق می‌گیرد. تمام اینها، پس از بجا آوردن وصیتی است که بجای گذاردهاند، و پس از پرداخت کلیه بدهکاریها. آنها (زنان) یک چهارم آنچه را شما باقی گذارید، به ارث می‌برند، در صورتی که شما فرزندانی نداشته باشید. اگر فرزندانی داشتید، سهم ایشان یک هشتم ارثی است که شما باقی می‌گذارید. تمام اینها، پس از بجا آوردن وصیتی است که شما باقی گذاردهاید، و پس از پرداخت کلیه بدهکاریها. اگر متوفی مرد یا زن تنهایی بود، و دو خواهر یا برادر از خود باقی گذارد، هر یک از آنها یک ششم از ارثیه سهم می‌برند. اگر خواهران و برادران بیشتری باشند، آنوقت همه آنها یک سوم ارثیه را بطور مساوی سهم می‌برند. تمام اینها، پس از بجا آوردن وصیت و پس از پرداخت کلیه بدهکاریها می‌باشد، تا به هیچکس ضرری نرسد. این وصیتنامهای است که خدا حکم کرده است. خدا دانای مطلق است، رئوف.
(۴:۱۳) اینها قوانین خدا است. کسانی که از خدا و رسولش اطاعت کنند، او ایشان را به باغهایی با نهرهای جاری داخل خواهد کرد که در آن جاودان باشند. این است بزرگترین پیروزی.
(۴:۱۴) و اما کسی که از خدا و رسولش نافرمانی کند، و از قوانین او سرپیچی کند، او، او را به جهنم داخل خواهد کرد، جایی که در آن پاینده باشد. او سزاوار عذابی ننگین شده است.
(۴:۱۵) کسانی که در میان زنان شما مرتکب زنا می‌شوند، باید بر علیه آنها چهار شاهد از میان خود داشته باشید. اگر شهادت دهند، پس باید چنین زنانی را در خانههایشان نگه دارید تا بمیرند، یا تا اینکه خدا راه خروجی برایشان پدید آورد.
* ۴:۱۵ زنى که بوسيله چهار نفر در حال انجام عمل زنا ديده شده باشد، در چهار موقعيت مختلف، و با چهار نفر مختلف، خطرى است براى سلامتى اجتماع، چنين زنى پر از ميکروب و جرم است، و قرنطينه اجتماع را از او محافظت ميکند. يک مثال خوب براى نجات زن قرنطينه شده، ازدواج است- شايد کسى بخواهد با آن زن ازدواج کند، و در نتيجه هم از او محافظت کند و هم از اجتماع.
(۴:۱۶) زوجی که مرتکب زنا شوند، باید تنبیه شوند. اگر توبه کنند و اصلاح شوند، شما باید آنها را به حال خود گذارید. خدا توبهپذیر است، مهربانترین.
* ۴:۱۶ در ملاء عام افشا کردن گناهکاران يکى از اساسى ترين عوامل بازدارنده است، چنانچه در آيات ۵:۳۸ و ۲۴:۲ ميبينيم.
(۴:۱۷) توبه به واسطه خدا از کسانی قبول می‌شود که از روی نادانی گناه کنند، و بلافاصله بعد از آن توبه کنند. خدا آنها را می‌بخشد. خدا دانای مطلق است، حکیمترین.
(۴:۱۸) قبول نیست توبه کسانی که گناه می‌کنند تا اینکه مرگ بسراغشان آید، آنوقت بگویند، "حالا توبه می‌کنم." و نه از کسانی قبول می‌شود که کافر بمیرند. ما برای اینها عذاب دردناکی آماده کردهایم.
(۴:۱۹) ای کسانی که ایمان دارید، برای شما قانونی نیست تا آنچه را زنان باقی گذارند، برخلاف خواستهشان ارث ببرید. شما نباید آنها را مجبور کنید تا از آنچه به ایشان دادهاید چشمپوشی کنند، مگر اینکه ثابت شود که واقعاً عمل زنا انجام دادهاند. شما باید بهنیکی با ایشان رفتار کنید. اگر آنها را دوست ندارید، ممکن است چیزی را دوست نداشته باشید که خدا خیر بسیاری در آن قرار داده است.
(۴:۲۰) اگر می‌خواهید بجای همسر کنونی خود، با زن دیگری ازدواج کنید، و به هر یک از آنها مال بسیاری داده بودید، شما نباید چیزی که به او داده بودید را باز بگیرید. آیا با فریب، بدخواهی، و گناه آن را باز می‌گیرید؟
(۴:۲۱) چطور می‌توانید آن را باز بگیرید، پس از اینکه با یکدیگر صمیمی شده بودید، و آنها عهد محکمی از شما گرفته بودند؟
(۴:۲۲) با زنانی که قبلاً همسر پدران شما بودهاند، ازدواج نکنید، چون بسیار کار زشتی است، و عملی قبیح. ازدواجهای کنونی مستثنی هستند و نباید بهم زده شوند
(۴:۲۳) برای شما منع شده است (ازدواج با) مادرانتان، دخترانتان، خواهرانتان، عمههایتان، خالههایتان، برادرزادههایتان، خواهرزادههایتان، دایههایتان، دخترانی که با شما توسط یک زن پرستاری شدند، مادر زنانتان، دختران زنانتان که با آنها عمل زناشویی را انجام دادهاید-اگر اگر عمل زناشویی انجام نگرفته است، می‌توانید با دختر ازدواج کنید. همچنین، برای شما حرام شده است ازدواج با زنانی که قبلاً با پسران تنی شما ازدواج کرده بودند. همچنین، نباید با دو خواهر در یک زمان ازدواج کنید-اما ازدواجهای کنونی را برهم نزنید. خدا عفوکننده است، مهربانترین.
(۴:۲۴) همچنین منع شدهاند زنان شوهردار، مگر اینکه از شوهران کافرشان که با شما در جنگ هستند، فرار کنند. اینها احکام خدا است برای شما. همه گروههای دیگر جهت ازدواج برای شما اجازه داده شدهاند، تا زمانی که مهریه تعیین شدهشان را بدهید. شما باید اصول اخلاقی را با زنا نکردن رعایت کنید. بنابراین، به هریک از ایشان که علاقه دارید، باید مهریه مقرر شدهشان را بدهید. شما هیچ اشتباهی مرتکب نمی‌شوید اگر با موافقت طرفین مهریه مقرر شده را تغییر دهید. خدا دانای مطلق است، حکیمترین.
* ۴:۲۴ اگر زنان مؤمن، شوهران کافر خود را که با مؤمنان در جنگ هستند، ترک کنند، براى ازدواج مجدد لزومى به طلاق گرفتن ندارند. به آيه ۶۰:۱۰ توجه کنيد.
(۴:۲۵) در میان شما کسانی که استطاعت ازدواج با زنان مؤمن آزاد را ندارند، می‌توانند با زنان مؤمن برده ازدواج کنند. خدا به ایمان شما آگاهترین است، و شما از لحاظ ایمان با یکدیگر مساوی هستید. شما باید قبل از ازدواج با ایشان از ولیشان اجازه بگیرید، و مهریه مقرر شدهشان را منصفانه پرداخت کنید. آنها با زنا نکردن و در خفا معشوقه نگرفتن باید اصول اخلاقی را رعایت کنند. هنگامی که به واسطه ازدواج آزاد شدند، اگر زنا کنند، تنبیه ایشان باید نصف تنبیه زنان آزاد باشد. برای اشخاصی که نمی‌توانند صبر کنند، ازدواج با برده باید آخرین چاره باشد. صبر پیشه کردن برای شما بهتر است. خدا عفو کننده است، مهربانترین.
* ۴:۲۵ اين حکم ثابت ميکند که مجازات زنا هرگز نميتواند سنگسار کردن شخص تا حد مرگ باشد، آنطور که در احکام مسلمانان فاسد آمده است (به ۲۴:۲ توجه کنيد).
(۴:۲۶) خدا می‌خواهد همه چیز را برای شما توضیح دهد، و به واسطه مواردی که قبلاً پیش آمده است شما را هدایت کند، و شما را ببخشد. خدا دانای مطلق است، حکیمترین.
(۴:۲۷) خدا می‌خواهد توبه شما را بپذیرد، درحالی که کسانی که از هوی و هوس خویش پیروی می‌کنند، آرزو دارند که شما منحرف شوید، انحرافی بزرگ.
(۴:۲۹) ای کسانی که ایمان دارید، اموال یکدیگر را بطور نامشروع مصرف نکنید-تنها معاملاتی که با رضایت طرفین انجام گیرد اجازه داده شده است. شما نباید خودتان را بکشید. خدا نسبت به شما مهربان است.
(۴:۳۰) هر کسی مرتکب این خطاها شود، از روی بدخواهی و از قصد، ما او را به جهنم محکوم خواهیم کرد. انجام دادن این برای خدا آسان است.
(۴:۳۱) اگر از ارتکاب گناهان بزرگی که برای شما منع شده است خودداری کنید، ما گناهان شما را خواهیم بخشید، و شما را به مدخلی محترمانه داخل می‌کنیم.
(۴:۳۲) شما نباید به خصوصیاتی که خدا به هریک از شما عطا کرده است حسرت بخورید؛ مردان از خصوصیاتی خاص بهرهمند هستند، و زنان از خصوصیاتی خاص. شما می‌توانید از خدا بخواهید تا رحمتش را بر شما ببارد. خدا کاملاً بر همه چیز آگاه است.
(۴:۳۳) ما برای هر یک از شما از آنچه والدین و خویشاوندان باقی گذاشتند، سهم معینی تعیین کردهایم. همچنین اشخاصی که به واسطه ازدواج با شما خویشاوند شدهاند، شما باید سهم مقرر شده هرکدام از ایشان را بدهید. خدا بر همه چیز شاهد است.
(۴:۳۴) مردان مسئول زنان ساخته شدهاند، و خدا به ایشان صفاتی مشخص عطا کرده است، و آنها را نانآور قرار داده است. زنان پرهیزکار با خوشرویی این ترتیب را قبول می‌کنند، از آنجایی که این دستور خدا است، و در غیبت شوهرانشان ایشان را محترم می‌شمرند. اگر به تجربه پی ببرید که زنان سرکشی می‌کنند، ابتدا باید با ایشان صحبت کنید، سپس (می‌توانید از محرکی منفی استفاده کنید مانند اینکه) در رختخواب از ایشان دوری کنید، سپس ممکن است (بعنوان آخرین چاره) آنها را بزنید. اگر از شما اطاعت کنند، اجازه ندارید بر علیهشان تجاوز کنید. خدا بلند مرتبهترین است، کبیر.
* ۴:۳۴ خدا کتک زدن همسران زن را با استفاده از بهترين مثال روانشناسس ممنوع کرده است. براى مثال، اگر من نخواهم که شما از فروشگاه "الف" خريد کنيد، از شما ميخواهم تا از فروشگاه "ب" و يا "ج" خريد کنيد، سپس بعنوان آخرين چاره، از فروشگاه "الف". اين کار عملا ً شما را از خريد کردن از فروشگاه "الف" با ميدارد، بدون اينکه توهينى به شما شده باشد. به همين نحو، خدا راههايى براى جلوگيرى از کتک زدن همسر فراهم مى آورد؛ ابتدا با او استدلال کردن، سپس استفاده از محرکهاى منفى خاص. بياد داشته باشيد که اساس اين سوره حمايت از حقوق زنان و مخالفت با ستم متداول بر عليه زنان است. هر گونه تفسير آيات اين سوره بايد به نفع زنان باشد. موضوع اين سوره "حمايت از زنان " است. ** ۴:۳۴ اين اصطلاح فقط به اين معنى است که خدا شوهر را "ناخداى کشتى" تعيين کرده است. ازدواج مانند يک کشتى است، و ناخدا بعد از مشورت با ملوانان آن را ميراند. همسر مؤمن فورا ً آنچه را خدا تعيين کرده است، بدون چون و چرا قبول ميکند.
(۴:۳۵) اگر زوجی از جدایی بترسند، شما باید یک داور از خانواده مرد و یک داور از خانواده زن تعیین کنید؛ اگر آنها تصمیم به سازش بگیرند، خدا به ایشان کمک خواهد کرد تا با هم باشند. خدا دانای مطلق است، آگاه.
(۴:۳۶) شما باید تنها خدا را پرستش کنید-چیزی را با او شریک قرار ندهید. باید والدین، خویشاوندان، یتیمان، مسکینان، همسایهای که خویشاوند است، همسایهای که خویشاوند نیست، همکار نزدیک، مسافر بیگانه، و خدمتکارانتان را در نظر داشته باشید. خدا خودنمایان متکبر را دوست ندارد.
(۴:۳۷) کسانی که خسیس هستند، مردم را به خساست تشویق می‌کنند، و آنچه را که خدا از سخاوت خود به ایشان عطا کرده است، پنهان می‌کنند. ما برای کافران مجازاتی ننگین تهیه دیدهایم.
(۴:۳۸) آنها پول را فقط برای خودنمایی انفاق می‌کنند، درحالی که به خدا و روز آخر ایمان ندارند. اگر شیطان همزاد کسی باشد، آن بدترین همزاد است.
(۴:۳۹) چرا آنها به خدا و روز آخر ایمان نمی‌آورند، و از روزیهای خدا به ایشان انفاق نمی‌کنند؟ خدا کاملاً به آنها آگاه است.
(۴:۴۰) خدا به اندازه وزن اتمی بیعدالتی نمی‌کند. بلکه برعکس او پاداش اعمال پرهیزکارانه را چندین برابر می‌کند، و از سوی خود پاداش بزرگی عطا می‌کند.
(۴:۴۱) سپس، هنگامی که آن روز (قضاوت) آید، ما از هر جمعیتی شاهدی صدا خواهیم کرد، و تو (رسول) در میان این مردم بعنوان شاهد خواهی بود.
(۴:۴۲) در آن روز، کسانی که ایمان نیاوردند و از رسول نافرمانی کردند، آرزو خواهند کرد که با خاک یکسان بودند؛ آنها نمی‌توانند هیچ سخنی را از خدا پنهان کنند.
(۴:۴۳) ای کسانی که ایمان دارید، در حال از خود بیخود بودن دعای ارتباطی (نماز) نخوانید، تا بدانید چه میگویید. و نه بعد از ارضای جنسی بدون حمام کردن، مگر اینکه در راه مسافرت باشید؛ اگر مریض هستید، یا مسافرت می‌کنید، و یا ادرار و قضای حاجت (مانند گاز معده) دست داد، یا با زنان (از نظر جنسی) تماس داشتید، و نمی‌توانید آب پیدا کنید، باید "تیمم کنید" (وضوی خشک)، با دست زدن به خاک خشک تمیز، سپس با آن به صورت و دستهای خود کشیدن. خدا بخشنده است، عفو کننده.
(۴:۴۴) آیا توجه کردهای به کسانی که قسمتی از کتاب آسمانی را دریافت کردند، و چطور گمراهی را انتخاب می‌کنند، و می‌خواهند که شما از راه منحرف شوید؟
(۴:۴۵) خدا بهتر می‌داند که دشمنان شما چه کسانی هستند. خدا تنها مولا و سرور است. خدا تنها حمایت کننده است.
(۴:۴۶) در میان کسانی که یهودی هستند، بعضیها کلمات را دور از حقیقت تحریف می‌کنند، و می‌گویند، "ما می‌شنویم، ولی سرپیچی می‌کنیم،" و "کلام تو در گوشهای کر می‌افتد،" و "راعنا (چوپان ما باش)،" درحالی که زبان خود را می‌چرخانند تا دین را مسخره کنند. اگر گفته بودند، "ما می‌شنویم و اطاعت می‌کنیم،" و "ما تو را می‌شنویم،" و "انظرنا (مواظب ما باش)،" برایشان بهتر و پرهیزکارانهتر بود. در عوض، آنها به خاطر بی اعتقادیشان سزاوار محکومیت خدا شدهاند. در نتیجه، اکثرشان نمی‌توانند ایمان آورند.
* ۴:۴۶ بعضى از عبرى زبانها با چرخانيدن زبان خود کلمه "راعنا" را به صورت کلمه زشتى اداء ميکردند. به آيه ۲:۱۰۴ توجه کنيد.
(۴:۴۷) ای کسانی که کتاب آسمانی دریافت کردید، شما باید به آنچه ما در این نازل کردیم ایمان آورید، که آنچه را شما دارید، تصدیق می‌کند، قبل از اینکه ما بعضی از چهرهها را به دور تبعید کنیم، یا محکوم کنیم، همانطور که ما کسانی که سبت را بیحرمت کردند، محکوم کردیم. فرمان خدا انجام شده است.
(۴:۴۸) خدا شرک را نمی‌بخشد، اما او گناهان کوچکتر را بر هر کسی که بخواهد می‌بخشد. هرکسی معبودانی در کنار خدا قرار دهد، مرتکب گناه مهیبی شده است.
* ۴:۴۸ اگر بت پرستى تا هنگام مرگ ادامه داشته باشد، غير قابل بخشش است. هر کسى ميتواند هميشه براى هر گناه توبه کند، حتى براى بت پرستى ، پيش از اينکه مرگ فرا رسد (به ۴:۱۸ و ۴۰:۶۶ مراجعه کنيد).
(۴:۴۹) آیا توجه کردهای به کسانی که مقام خود را بالا می‌برند؟ در عوض، خدا است که مقام هر کس را بخواهد بدون کوچکترین بیعدالتی بالا می‌برد.
(۴:۵۱) آیا توجه کردهای به کسانی که قسمتی از کتاب آسمانی را دریافت کردند، و چطور به شرک و احکام غلط ایمان دارند، سپس گویند، "کافران بهتر از کسانی که ایمان آوردند هدایت شدهاند؟!"
(۴:۵۲) آنها هستند که سزاوار محکومیت خدا شدند، و هرکسی را خدا محکوم کند، هیچ یاوری برای او نخواهی یافت.
(۴:۵۴) آیا آنها به مردم حسادت می‌کنند چون خدا رحمتش را بر ایشان باریده است؟ ما به خانواده ابراهیم کتاب آسمانی عطا کردهایم، و حکمت؛ ما به ایشان اختیاراتی عظیم عطا کردیم.
(۴:۵۵) بعضی از آنها به آن ایمان آوردند، و بعضی از آنها از آن دوری کردند؛ جهنم تنها جزای بحق است برای اینها.
(۴:۵۶) مسلماً، کسانی که به آیات ما ایمان نیاورند، ما آنها را به آتش جهنم محکوم خواهیم کرد. هروقت پوستشان بسوزد، پوست جدیدی به ایشان خواهیم داد. بنابراین، آنها مدام عذاب خواهند کشید. خدا بزرگوار است، حکیمترین.
(۴:۵۷) و اما کسانی که ایمان دارند و زندگی پرهیزکارانهای را در پیش گیرند، ما ایشان را به باغهایی با نهرهای جاری داخل خواهیم کرد؛ آنها در آن جاودان باشند. در آن همسران پاک خواهند داشت. ما آنها را به سایه فرحبخش داخل خواهیم کرد.
(۴:۵۸) خدا به شما دستور می‌دهد تا هرچه را مردم به شما به امانت سپردهاند، به ایشان بازگردانید. اگر در میان مردم قضاوت می‌کنید، باید منصفانه قضاوت کنید. بهترین پند روشنگر درواقع آن است که خدا به شما پیشنهاد می‌کند. خدا شنوا است، بینا.
(۴:۵۹) ای کسانی که ایمان دارید، شما باید از خدا اطاعت کنید، و باید از رسول اطاعت کنید، و از کسانی که در میان شما اداره امور را در دست دارند. چنانچه بر سر موضوعی اختلاف دارید، باید به خدا و رسول رجوع کنید، اگر به خدا و روز آخر ایمان دارید. این برای شما بهتر است، و بهترین راه حل را برای شما فراهم می‌آورد.
(۴:۶۰) آیا توجه کردهای به کسانی که ادعا می‌کنند که به آنچه بر تو نازل شد و به آنچه پیش از تو نازل شد، ایمان دارند، سپس از قوانین ناحق معبودانشان پیروی می‌کنند؟ به آنها امر شده بود که چنین قوانینی را تکذیب کنند. به درستی که این خواست شیطان است که آنها را عمیقاً گمراه کند.
(۴:۶۱) هنگامی که به آنها گفته شود، "بیایید به سوی آنچه خدا نازل کرده است و به رسول،" می‌بینی که منافقان بکلی از تو دوری می‌کنند.
(۴:۶۲) چگونه خواهد بود هنگامی که به خاطر کارهایشان به آنها مصیبتی وارد شود؟ آنوقت است که آنها نزد تو خواهند آمد و به خدا سوگند یاد کنند: "نیت ما خوب و پرهیزکارانه بود!"
(۴:۶۳) خدا کاملاً به درونیترین نیت ایشان آگاه است. تو باید آنها را نادیده بگیری، راهنمایی کنی، و پندهای خوب به ایشان بدهی تا باشد که نفسشان را نجات دهد.
(۴:۶۴) ما هیچ رسولی نفرستادیم مگراینکه بر طبق خواست خدا از او اطاعت شود. اگر آنها هنگامی که به نفس خود ستم کردند، نزد تو آمده بودند و از خدا طلب بخشش می‌کردند، و رسول هم برای بخشش آنها دعا می‌کرد، آنها خدا را آمرزنده می‌یافتند، مهربانترین.
(۴:۶۵) نه درواقع، قسم به پروردگارت؛ آنها از مؤمنان نیستند، مگر آنکه نزد تو آیند تا در اختلافاتشان قضاوت کنی، سپس هیچگونه شک و تردیدی در قبول قضاوت تو در قلبشان نیابند. آنها باید تسلیم شوند، تسلیمی مطلق.
(۴:۶۶) اگر ما بر ایشان حکم کرده بودیم: "باید جان خود را فدا کنید،" یا "از خانههای خود دست بکشید،" هرگز نمی‌کردند، مگر عده کمی از آنها. (حتی اگر چنین حکمی صادر شده بود،) اگر آنچه را به ایشان حکم شده بود، انجام داده بودند، برایشان بهتر بود، و قدرت ایمانشان را ثابت می‌کرد.
(۴:۶۹) کسانی که از خدا و رسول اطاعت می‌کنند، با کسانی هستند که خدا به آنها نعمت داده است-پیغمبران، مقدسین، شهدا، و پرهیزکاران. اینها بهترین همراهان هستند.
(۴:۷۲) مسلماً، کسانی در میان شما هستند که سستی می‌کنند، سپس اگر مصیبتی بر شما وارد آید، گویند، "از رحمت خدا بود که من با آنها شهید نشدم."
(۴:۷۳) اما اگر نعمتی از طرف خدا نصیب شما شود، انگار که هرگز رفاقتی در میان شما و ایشان نبوده است، می‌گفتند، "ای کاش من با آنها بودم، تا در چنین پیروزی بزرگی سهیم می‌شدم."
(۴:۷۴) کسانی که فوراً در راه خدا می‌جنگند، کسانی هستند که زندگی این دنیا را به آخرت معامله می‌کنند. هر کسی در راه خدا بجنگد، و سپس کشته شود، یا پیروز شود، ما مسلماً پاداش بزرگی به او عطا خواهیم کرد.
(۴:۷۵) چرا نباید در راه خدا بجنگید، هنگامی که مردان، زنان، و بچههای ضعیف التماس می‌کنند: "پروردگار ما، ما را از این جامعهای که مردم آن ستمکار هستند، خارج گردان، و تو خود مولا و سرور ما باش."
(۴:۷۶) کسانی که ایمان دارند، در راه خدا می‌جنگند، در حالی که کسانی که ایمان ندارند در راه ستمگری می‌جنگند. بنابراین، شما باید با یاران شیطان بجنگید؛ قدرت شیطان هیچ است.
(۴:۷۷) آیا توجه کردهای به کسانی که به ایشان گفته شد، "مجبور نیستید بجنگید؛ فقط دعای ارتباطی (نماز) بجا آورید و انفاق واجب (زکات) بدهید،" سپس هنگامی که جنگ برایشان مقرر شد، از مردم همانقدر ترسیدند که از خدا ترسیدند، یا حتی بیشتر؟ آنها گفتند، "پروردگار ما، چرا این جنگ را بر ما اجبار کردی؟ اگر فقط مدتی به ما مهلت بدهی!" بگو، "مادیات این دنیا ناچیز است، در حالی که آخرت برای پرهیزکاران بسیار بهتر است، و شما هرگز از کوچکترین بی عدالتی رنج نخواهید برد."
(۴:۷۸) هر کجا که باشید، مرگ شما را دربر خواهد گرفت، حتی اگر در قصرهای محکم زندگی کنید. هنگامی که چیز خوبی برایشان پیش آید، گویند، "این از طرف خدا است،" و وقتی چیز بدی برایشان پیش آید، تو را سرزنش می‌کنند. بگو، "همه چیز از طرف خدا می‌آید." چرا این مردم تقریباً همه چیز را اشتباه درک می‌کنند؟
* ۴:۷۸ پيش آمدهاى بد فقط نتيجه اعمال زشت ما است (۶۴:۱۱، ۴۲:۳۰)، هر چند که خدا انجام دهنده همه کارها است (۸:۱۷). خدا آتش را خلق کرد که در خدمت ما باشد، اما شما ميتوانيد انگشت خود را در آتش قرار دهيد اينچنين به خود صدمه ميزنيم. اين قانون خدا است که اگر شما انگشت خود را در آتش بگذاريد، صدمه خواهد ديد.
(۴:۷۹) هر چیز خوبی که برای تو پیش می‌آید، از طرف خدا است، و هر چیز بدی که برای تو پیش می‌آید از طرف تو است. ما تو را بعنوان رسول بر مردم فرستادهایم، و خدا بعنوان شاهد کافی است.
* ۴:۷۹ به محمد هيچ اثباتى براى پيغمبرى داده نشده بود. در نتيجه، عبارت "خدا بعنوان شاهد کافى است (۵۲-۲۹:۵۱). مقدار عددى "محمد" ۹۲ است، و ۹۱۹=۱۷۱=۷۹+۹۲.
(۴:۸۰) هر کسی از رسول اطاعت کند، از خدا اطاعت کرده است. و اما کسانی که روی بگردانند، ما تو را بعنوان نگهبان آنها نفرستادهایم.
(۴:۸۱) آنها قول اطاعت می‌دهند، اما به مجرد اینکه از پیش تو می‌روند، بعضی از آنها نیتشان برخلاف گفتهشان است. خدا درونیترین نیتهایشان را ضبط می‌کند. تو باید به آنها بی اعتنایی کنی، و به خدا توکل کنی. خدا بعنوان حامی کافی است.
(۴:۸۲) چرا آنها قرآن را با دقت مطالعه نمی‌کنند؟ اگر از غیر خدا بود، در آن ضد و نقیضهای بسیاری پیدا می‌کردند.
* ۴:۸۲ با اينکه قرآن در دوران جاهليت فرستاده شده، هيچگونه سخن غير منطقى نميتوانيد در آن پيدا کنيد؛ اين اثبات ديگرى است جهت نويسندگى الهى (به مقدمه و ضميمه ۱ توجه کنيد).
(۴:۸۳) هنگامی که با شایعهای روبرو می‌شوند که بر امنیت آنها اثر می‌گذارد، آنها آن را پخش می‌کنند. اگر آنها به رسول و مسئولین در میانشان رجوع می‌کردند، کسانی که به این موضوعات آگاهی دارند آنها را آگاه می‌ساختند. اگر به خاطر فضل خدا بر شما نبود، و رحمتش، بجز عده کمی بقیه از شیطان پیروی می‌کردید.
(۴:۸۴) تو باید در راه خدا جنگ کنی؛ تو فقط مسئول نفس خود هستی، و مؤمنان را به همین کار تشویق کن. خدا قدرت کسانی را که ایمان ندارند، خنثی خواهد کرد. خدا بسیار قدرتمندتر است، و بسیار مؤثرتر.
(۴:۸۵) هرکس واسطه کار نیکی شود، از آن نصیبی به او می‌رسد، و هر کس واسطه کار پلیدی شود، از آن سهمی دریافت می‌دارد. خدا همه چیز را کنترل می‌کند.
(۴:۸۶) هرگاه با درود و خوش آمدی استقبال شدید، شما باید با درود و خوش آمدی بهتر یا حداقل مانند آن پاسخ دهید. خدا همه چیز را بحساب می‌آورد.
(۴:۸۷) خدا: هیچ خدایی غیر از او نیست. او مطمئناً در روز قیامت شما را احضار خواهد کرد-آن روز غیرقابل اجتناب. حدیث چه کسی درستتر از حدیث خدا است؟
(۴:۸۸) چرا باید خودتان را به خاطر منافقان (در میان شما) به دو گروه تقسیم کنید؟ خدا است که آنها را به خاطر رفتارشان، محکوم کرد. آیا می‌خواهید کسانی را که خدا گمراه کرده است، هدایت کنید؟ هر کسی را خدا گمراه کند، هرگز نمی‌توانید راهی برای هدایتشان پیدا کنید.
(۴:۸۹) آنها آرزو دارند که شما هم ایمان نیاورید همانطور که آنها ایمان نیاوردهاند، تا با هم یکسان شوید. آنها را دوست خود ندانید، مگر اینکه در راه خدا با شما بسیج شوند. اگر بر علیه شما برخاستند، شما باید با آنها بجنگید، و وقتی در جنگ با آنها روبرو شدید، می‌توانید آنها را بکشید. شما نباید آنها را بعنوان دوستان، و یا یاوران قبول کنید.
* ۴:۸۹ قانون اساسى براى همه جنگها در آيات ۹-۶۰:۸ ذکر گرديده است.
(۴:۹۰) بجز کسانی که به مردمی که شما با آنها قرارداد صلح بستهاید، بپیوندند، و کسانی که نزد شما می‌آیند که نه بخواهند با شما بجنگند، نه با اقوام خود بجنگند. اگر خدا می‌خواست، می‌توانست به آنها اجازه دهد تا بر علیه شما بجنگند. بنابراین، اگر به شما کاری نداشته باشند، از جنگیدن با شما خودداری کنند، و به شما پیشنهاد صلح دهند، آنوقت خدا هیچ بهانهای برای جنگیدن با ایشان به شما نمی‌دهد.
(۴:۹۱) دیگران را می‌یابید که می‌خواهند با شما و همچنین با مردمشان صلح کنند. اگرچه، به مجرد اینکه جنگ درگیرد، بر علیه شما می‌جنگند. مگر اینکه این مردم شما را راحت بگذارند، به شما پیشنهاد صلح دهند، و از جنگیدن با شما دست بردارند، در غیر اینصورت هرکجا که با آنها روبرو شدید، می‌توانید با ایشان بجنگید. بر علیه اینها ما به شما اختیاری آشکار می‌دهیم.
(۴:۹۲) هیچ مؤمنی، نباید مؤمن دیگری را بکشد، مگر تصادفاً. اگر کسی مؤمنی را تصادفاً کشت، برای جبران آن، باید برده مؤمنی را آزاد کند، و غرامت آن را به خانواده مقتول بپردازد، مگر اینکه آنها این غرامت را بعنوان صدقه ببخشند. اگر مقتول از کسانی بود که با شما در جنگ هستند، اگرچه که او مؤمن بود، باید برای جبران آن برده مؤمنی آزاد کنید. اگر او به کسانی تعلق داشت که شما با ایشان پیمان صلح امضاء کردهاید، بعلاوه آزاد کردن بردهای مؤمن، شما باید غرامت را نیز پرداخت کنید. اگر نمی‌توانید بردهای برای آزاد کردن پیدا کنید شما باید با دو ماه پی در پی روزه گرفتن آن را جبران کنید، تا از طرف خدا بخشیده شوید. خدا آگاه است، حکیمترین.
* ۴:۹۲ چون برده دارى وجود ندارد، خطاکار بايد با ۲ ماه پى در پى روزه گرفتن، جبران کند.
(۴:۹۳) هرکسی مؤمنی را عمداً بقتل رساند، جزای او جهنم است، جایی که در آن پاینده باشد، خدا از او خشمگین است، و او را محکوم می‌کند، و مجازات بزرگی برای او تهیه دیده است.
(۴:۹۴) ای کسانی که ایمان دارید، اگر در راه خدا ضربه می‌زنید، شما باید کاملاً مطمئن باشید. به کسی که به شما پیشنهاد صلح می‌دهد، هرگز نگویید، "تو مؤمن نیستی،" به خاطر غنیمتهای این دنیا. زیرا غنیمتهای بیحساب نزد خدا است. به خاطر داشته باشید که شما قبلاً مانند ایشان بودید، و خدا به شما نعمت داد. بنابراین، شما باید کاملاً مطمئن باشید (قبل از اینکه ضربه بزنید). خدا بر هر چه شما انجام میدهید کاملاً آگاه است.
(۴:۹۵) کسانی که در میان مؤمنان، بدون هیچگونه ناتوانی عقب نشینند، و کسانی که در راه خدا با اموال و جان خود کوشش کنند، مساوی نیستند. خدا مقام کسانی را که با اموال و جان خود تلاش کنند، بالاتر از کسانی که عقب نشینند قرار می‌دهد. خدا به هر دو ایشان وعده رستگاری می‌دهد، اما خدا کوشش کنندگان را بر کسانی که سر جای خود بنشینند با پاداشی بسیار عظیم، برتری می‌دهد.
(۴:۹۷) کسانی که فرشتگان جانشان را بگیرند، درحالی که مشغول ستمگری به نفس خود هستند، فرشتگان از ایشان سئوال خواهند کرد، "شما را چه می‌شد؟" آنها خواهند گفت، "به ما در زمین ستم شده بود." آنها خواهند گفت، "آیا زمین خدا برای شما باندازه کافی پهناور نبود تا در آن مهاجرت کنید؟" جایگاه نهایی اینها جهنم است، و سرنوشتی فلاکتبار.
(۴:۹۸) مستثنی هستند مردان ناتوان، زنان، و بچهها که نه توانایی دارند، نه راهی برای خروج پیدا می‌کنند.
(۴:۱۰۰) هر کسی در راه خدا مهاجرت کند، در زمین برکت فراوان و ثروت خواهد یافت. هر کسی خانه خود را رها کند، به سوی خدا و رسولش مهاجرت کند، سپس مرگ او فرا رسد، پاداش او نزد خدا است. خدا عفو کننده است، مهربانترین.
(۴:۱۰۱) هنگامی که در زمان جنگ مسافرت می‌کنید، اگر می‌ترسید که کافران به شما حمله کنند، با کوتاه کردن دعای ارتباطی (نماز)، هیچ اشتباهی مرتکب نمی‌شوید. مسلماً، کافران دشمنان سرسخت شما هستند.
(۴:۱۰۲) هنگامی که تو با ایشان هستی، و پیش نمازشان هستی، بگذار تا عدهای از شما نگهبانی را بعهده بگیرند؛ بگذار تا اسلحههایشان را به دست بگیرند، و بگذار هنگامی که سجده می‌کنید پشت سر شما بایستند. سپس، بگذار گروهی که نماز نخواندهاند جایشان را عوض کنند و با تو نماز بخوانند، درحالی که دیگران به نگهبانی بایستند و اسلحههای خود را به دست بگیرند. کسانی که ایمان نیاوردند، آرزو دارند تا شما از اسلحهها و تجهیزات خود غفلت کنید، تا یکباره به شما حمله کنند و کار را تمام کنند. هیچ اشتباهی مرتکب نشدهاید، اگر به خاطر موانعی مانند باران و یا جراحت، اسلحههای خود را زمین بگذارید، تا جایی که احتیاط کنید. خدا برای کافران مجازاتی ننگین آماده کرده است.
(۴:۱۰۳) هنگامی که دعای ارتباطی (نماز) خود را تکمیل کردید، ایستاده، نشسته، یا دراز کشیده، شما باید بیاد خدا باشید. هنگامی که جنگ تمام شد، شما باید دعای ارتباطی (نماز) بجا آورید؛ نمازها برای مؤمنان در زمانهایی مشخص مقرر شده است.
* ۴:۱۰۳ خداى شما کسى يا چيزى است که بيشتر اوقات روز، فکر شما را مشغول ميدارد. جهت تعلق داشتن به درگاه خدا، و بهره مند شدن از رحمت و حفاظت او، قرآن ما را تشويق ميکند تا "هميشه" بياد خدا باشيم (۲۰۰ و ۲:۱۵۲، ۳:۱۹۱، ۴۲-۳۳:۴۱). بخاطر اين حقيقت شگرف است که سوره هاى بسيارى اعلام ميدارد که "اکثر" کسانى که به خدا ايمان دارند به جهنم ميروند (۱۲:۱۰۶، ۸۹-۲۳:۸۴، ۶۳-۲۹:۶۱، ۳۱:۲۵، ۳۹:۳۸، ۴۳:۸۷). به زير نويس ۳:۱۹۱ و ضميمه ۲۷ توجه کنيد.
(۴:۱۰۴) در تعقیب دشمنان سستی نکنید. اگر شما در سختی هستید، آنها هم در سختی هستند. اگرچه، شما از خدا انتظاری دارید که آنها هرگز چنین انتظاری ندارند. خدا دانای مطلق است، حکیمترین.
(۴:۱۰۵) ما کتاب آسمانی را بر تو به حق پایین فرستادهایم، تا در میان مردم بر طبق آنچه خدا به تو نشان داده است، حکم کنی. تو نباید طرفدار خیانتکاران باشی.
(۴:۱۰۷) هرگز به طرفداری از کسانی که به نفس خود ستم کردهاند، بحث نکنید؛ خدا هیچ خیانتکار گناهکاری را دوست ندارد.
(۴:۱۰۸) آنها از مردم مخفی می‌شوند، و برایشان اهمیتی ندارد که از خدا مخفی شوند، اگرچه او با ایشان است هنگامی که عقایدی در سر می‌پرورانند که او دوست ندارد. خدا کاملاً بر هر چه آنها انجام می‌دهند آگاه است.
(۴:۱۰۹) شما به طرفداری آنها در این دنیا بحث می‌کنید؛ چه کسی به طرفداری ایشان در روز قیامت با خدا بحث خواهد کرد؟ چه کسی حامی ایشان خواهد بود؟
(۴:۱۱۰) هر کسی کار بدی انجام دهد، یا به نفس خود ستم کند، سپس از خدا طلب بخشش کند، خدا را عفو کننده خواهد یافت، مهربانترین.
(۴:۱۱۳) اگر از فضل خدا، و رحمتش بر تو نبود، بعضی از آنها تو را گمراه کرده بودند. آنها تنها خود را گمراه می‌کنند، و هرگز نمی‌توانند کوچکترین آسیبی به تو رسانند. خدا کتاب آسمانی و حکمت را بر تو پایین فرستاده است، و به تو آنچه را هرگز نمی‌دانستی، آموخته است. به درستی که، نعمت خدا بر تو بسیار بوده است.
(۴:۱۱۴) هیچ چیز خوبی در جلسات خصوصیشان مطرح نمی‌شود، بجز کسانی که به صدقه دادن و یا به کارهای پرهیزکارانه تشویق کنند، یا در میان مردم صلح برقرار کنند. هرکس این عمل را انجام دهد، در پاسخ به تعالیم خدا، ما به او پاداش بزرگی عطا خواهیم کرد.
(۴:۱۱۵) و اما کسی که با رسول مخالفت کند، بعد از اینکه هدایت به او نشان داده شده است، و از راهی غیر از راه مؤمنان پیروی کند، ما او را به جهتی سوق خواهیم داد که خود انتخاب کرده است، و به جهنم گرفتارش می‌کنیم؛ چه سرنوشت فلاکتباری!
(۴:۱۱۶) خدا شرک را نمی‌بخشد (اگر تا پای مرگ ادامه داشته باشد)، و او گناهان کوچکتر را برای هرکس که بخواهد می‌بخشد. هرکس در کنار خدا شریکی قرار دهد، سخت گمراه شده است.
* ۴:۱۱۶ تعريف ساده شرک: ايمان داشتن به اينکه هر چيزى در کنار خدا ميتواند به شما کمک کند.
(۴:۱۱۷) آنها حتی در کنار او خدایان مؤنث را پرستش می‌کنند؛ در حقیقت، آنها فقط شیطانی سرکش را پرستش می‌کنند.
(۴:۱۱۸) خدا او را محکوم کرده است، و او گفت، "من حتماً تعداد معینی از عبادت کنندگان تو را در اختیار خواهم گرفت.
* ۴:۱۱۸ اکثر کسانى که به خدا ايمان دارند به دام بت پرستى مى افتند (۱۲:۱۰۶).
(۴:۱۱۹) من آنها را گمراه خواهم کرد، آنها را فریب خواهم داد، به آنها دستور خواهم داد (تا خوردن بعضی از گوشتها را حرام کنند) با علامت گذاردن روی گوشتهای چهارپایان، و به آنها دستور خواهم داد تا خلقت خدا را تغییر دهند." هرکس شیطان را بجای خدا، ارباب خود قرار دهد، به زیانی آشکار گرفتار شده است.
(۴:۱۲۲) و اما کسانی که ایمان دارند و زندگی پرهیزکارانهای را در پیش گرفتند، ما آنها را به باغهایی با نهراهای جاری داخل می‌کنیم که در آن جاودان باشند. چنین است وعده حقیقی خدا. سخنان چه کسی درستتر از خدا است؟
(۴:۱۲۳) بخواست شما نیست و یا به خواست مردمی که کتاب آسمانی دارند: هرکس عمل بدی انجام دهد، جزای آن را پرداخت خواهد کرد، و هیچ یاری کننده یا حمایت کنندهای در مقابل خدا نخواهد داشت.
(۴:۱۲۴) و اما کسانی که زندگی پرهیزکارانهای را در پیش گرفتهاند، مذکر یا مؤنث، در حالی که ایمان داشته باشند، داخل پردیس می‌شوند؛ بدون کوچکترین بیعدالتی.
(۴:۱۲۵) چه کسی در دینش بهتر هدایت یافته است از کسی که کاملاً خود را به خدا تسلیم کند، زندگی پرهیزکارانهای را در پیش گیرد، بر طبق آیین ابراهیم: یکتاپرستی؟ خدا ابراهیم را بعنوان دوستی محبوب انتخاب کرده است.
* ۴:۱۲۵ همه رسولان از زمان آدم تا کنون يک دين را وعظ کرده اند. ابراهيم رسول اصلى آيينى بود به اسم "اسلام (۲۲:۷۸ و ضميمه ۲۶). "اسلام" اسم نيست، بلکه يک توجيه است به معناى "نسليم."
(۴:۱۲۷) آنها در باره زنان با تو مشورت کنند: بگو، "خدا در باره ایشان شما را آگاه می‌کند، همانطور که در کتاب آسمانی برای شما خوانده شده است. شما باید حق دختران یتیم را که هنگام ازدواج کردن با آنها، ایشان را بر سر مهریه گول می‌زنید، بدهید: شما نباید از آنها سوء استفاده کنید. همچنین از حقوق پسران یتیم باید حمایت شود. شما باید با یتیمان منصفانه رفتار کنید. هر عمل خیری انجام دهید، خدا کاملاً از آن خبر دارد."
(۴:۱۲۸) اگر زنی از طرف شوهرش ستم یا دوری حس کند، آن زوج باید سعی در برطرف کردن اختلاف خود کنند، زیرا مصالحه برایشان بهتر است. خودخواهی از صفات انسان است، و اگر کار نیک انجام دهید و زندگی پرهیزکارانهای را در پیش گیرید، خدا بر هر چه شما انجام میدهید کاملاً آگاه است.
(۴:۱۲۹) شما هرگز نمی‌توانید با بیش از یک زن منصفانه رفتار کنید، هرچقدر هم که سعی کنید. بنابراین، آنقدر متعصب نباشید تا یکی از آنها را بلاتکلیف نگه دارید (که نه بتواند از زناشویی لذت ببرد، و نه بتواند با کس دیگری ازدواج کند). اگر این موقعیت را اصلاح کنید و به پرهیزکاری ادامه دهید، خدا عفو کننده است، مهربانترین.
* ۴:۱۲۹ به ضميمه ۳۰، تحت عنوتن "تعدد زوجات" توجه کنيد.
(۴:۱۳۰) اگر زوجی باید تصمیم به جدایی بگیرند، خدا به هریک از ایشان از نعمتهای خود خواهد بخشید. خدا سخاوتمند است، حکیمترین.
(۴:۱۳۱) هرچه در آسمانها و زمین است از آن خدا است، و ما به آنها که پیش از شما کتاب آسمانی دریافت کردند، سفارش کردیم، و به شما سفارش کردیم که به هیبت خدا حرمت نهید. اگر ایمان نیاورید، پس هرچه در آسمانها و زمین است، از آن خدا است. خدا محتاج نیست، شایسته ستایش.
(۴:۱۳۳) ای مردم، اگر او بخواهد، می‌تواند شما را از بین ببرد، و دیگران را جانشین شما قرار دهد. خدا حتماً به چنین کاری قادر است.
(۴:۱۳۴) هرکس به دنبال متاع این دنیا است، باید بداند که خدا هم صاحب متاع این دنیا است، و هم آخرت. خدا شنونده است، بینا.
(۴:۱۳۵) ای کسانی که ایمان دارید، شما باید کاملاً منصف باشید، و خدا را در نظر داشته باشید، هنگامی که شهادت میدهید، حتی برعلیه خودتان، یا والدینتان، یا خویشاوندانتان. چه متهم پولدار باشد چه فقیر، خدا هر دو ایشان را تأمین می‌کند. بنابراین، به خاطر تمایلات شخصی خود تبعیض قائل نشوید. اگر منحرف شوید و یا (این حکم) را نادیده بگیرید، پس خدا بر هر چه شما انجام میدهید کاملاً آگاه است.
(۴:۱۳۶) ای کسانی که ایمان دارید، شما باید به خدا و رسولش و کتاب آسمانی که او به واسطه رسولش نازل کرده است، و کتاب آسمانی که پیش از آن نازل کرده است، ایمان آورید. هرکسی از ایمان آوردن به خدا و فرشتگانش، و کتابهای آسمانیش، و رسولانش، و روز آخر، امتناع ورزد، حقیقتاً عمیقاً گمراه شده است.
(۴:۱۳۷) مسلماً، کسانی که ایمان آورند، سپس بی ایمان شوند، سپس ایمان آورند، سپس بی ایمان شوند، سپس به بی اعتقادی عمیقتری فرو روند، خدا آنها را نخواهد بخشید، و نه به هیچ راهی هدایتشان خواهد کرد.
(۴:۱۳۹) آنها کسانی هستند که با کافران متحد می‌شوند بجای مؤمنان. آیا آنها از ایشان عزت می‌جویند؟ همه عزتها از آن تنها خدا است.
(۴:۱۴۰) او در کتاب آسمانی به شما تعلیم داده است که: اگر شنیدید آیات خدا مسخره و استهزاء می‌شوند، شما نباید با ایشان بنشینید، مگراینکه وارد موضوعی دیگر شوند. وگرنه، شما هم مانند ایشان گناهکار خواهید بود. خدا منافقان و کافران را در جهنم گردهم خواهد آورد.
(۴:۱۴۱) آنها شما را تحت نظر دارند و منتظر هستند؛ اگر از طرف خدا پیروزی نصیب شما شود، (به شما) گویند، "آیا ما با شما نبودیم؟" اما اگر پیروزی نصیب کافران شود، (به کافران) گویند، "آیا ما طرف شما نبودیم، و شما را در مقابل مؤمنان حمایت نکردیم؟" خدا در روز قیامت در میان شما قضاوت خواهد کرد. خدا هرگز اجازه نمی‌دهد کافران بر مؤمنان غالب شوند.
(۴:۱۴۲) منافقان فکر می‌کنند که خدا را گول می‌زنند، اما او آن یکتایی است که آنها را به آن راه می‌راند. هنگامی که برای دعای ارتباطی (نماز) برمی‌خیزند، با تنبلی برمی‌خیزند. این به خاطر آن است که آنها فقط نزد مردم تظاهر می‌کنند، و بندرت به فکر خدا هستند.
(۴:۱۴۳) آنها در این میان مردد هستند، نه به این گروه تعلق دارند، نه به آن گروه. هرکس را خدا به گمراهی فرستد، هرگز نمی‌توانی راهی برای هدایتش پیدا کنی.
(۴:۱۴۴) ای کسانی که ایمان دارید، شما نباید با کافران متحد شوید، بجای مؤمنان. آیا می‌خواهید نزد خدا مدرکی آشکار بر علیه خود فراهم آورید؟
(۴:۱۴۵) منافقان گرفتار پستترین قسمت جهنم خواهند شد، و هیچکسی را برای کمک به ایشان نخواهی یافت.
(۴:۱۴۶) فقط کسانی که توبه کنند، اصلاح شوند، به خدا متوسل شوند، و دین خود را مطلقاً به تنها خدا اختصاص دهند، با مؤمنان به حساب خواهند آمد. خدا مؤمنان را با پاداشی عظیم نعمت خواهد داد.
(۴:۱۴۷) خدا از تنبیه کردن شما چه نفعی خواهد برد، اگر شما سپاسگزار بودید، و ایمان آورده بودید؟ خدا قدردان است، آگاه.
(۴:۱۴۸) خدا کلام بد را دوست ندارد، مگر اینکه شخص مورد بیعدالتی بزرگی قرار گرفته باشد. خدا شنوا است، آگاه.
(۴:۱۴۹) اگر شما پرهیزکارانه عمل کنید-چه آشکار و چه پنهان-یا خطایی را ببخشید، خدا عفو کننده است، قادر مطلق.
(۴:۱۵۰) کسانی که به خدا و رسولانش ایمان نیاورند، و بخواهند در میان خدا و رسولانش فرق بگذارند، و بگویند، "ما به بعضی ایمان داریم و به بعضی دیگر را رد می‌کنیم،" و بخواهند میانه رو باشند؛
(۴:۱۵۲) و اما کسانی که به خدا و رسولانش ایمان دارند، و هیچگونه فرقی در میانشان نمی‌گذارند، او پاداششان را خواهد داد. خدا عفوکننده است، مهربانترین.
(۴:۱۵۳) اهل کتاب آسمانی از تو به اعتراض می‌خواهند تا کتابی از آسمان برایشان پایین آوری! آنها از موسی حتی از آن هم بیشتر درخواست کردهاند، می‌گفتند، "خدا را جسماً به ما نشان بده." در نتیجه، به خاطر جسارتشان، رعد و برق به ایشان اصابت کرد. بعلاوه، آنها گوساله را پرستیدند، بعد از همه معجزاتی که دیده بودند. با این حال، ما همه اینها را بخشیدیم. ما موسی را با معجزاتی شگفتانگیز حمایت کردیم.
(۴:۱۵۴) و ما کوه سینا را بر بالای سرشان بلند کردیم، در حالی که از ایشان پیمان می‌گرفتیم و ما به آنها گفتیم، "با تواضع وارد دروازه شوید،" و به آنها گفتیم، "سبت را بیحرمت نکنید." به درستی که ما از آنها عهد محکمی گرفتیم.
(۴:۱۵۵) (آنها سزاوار محکومیت شدند) به خاطر شکستن عهدشان، رد کردن آیات خدا، کشتن پیغمبران به ناحق، و به خاطر گفتن اینکه، "تصمیم خود را گرفتهایم!" درواقع، خدا آن یکتایی است که به خاطر بی اعتقادیشان بر فکرشان مهر نهاده است، و به این دلیل است که بجز عده کمی، بقیه نمی‌توانند ایمان بیاورند.
(۴:۱۵۷) و برای اینکه ادعا می‌کنند عیسی، مسیح، پسر مریم، رسول خدا را کشتند. درواقع، آنها هرگز او را نکشتند، هرگز او را به صلیب نکشیدند-لیکن اینچنین امر بر ایشان مشتبه شد. همه گروههایی که در باره این موضوع اختلاف دارند، پر از شک هستند. آنها هیچگونه دانشی ندارند؛ آنها فقط حدس می‌زنند. مسلماً، آنها هرگز او را نکشتند.
* ۴:۱۵۷-۱۵۸ عيسى، شخص واقعى، روحش ، همانند روح هر شخص پرهيزکارى که ميميرد، بالا برده شد. در نتيجه، دشمنانش بدن زنده ولى خالى او را دستگير کردند، به صليب کشيدند و شکنجه دادند. به ضميمه هاى ۱۷ و ۲۲ و به کتاب "مسيح : افسانه ها و پيغام" نوشته ليسا اسپرى سال ۱۹۹۰) توجه کنيد.
(۴:۱۵۹) همه اهل کتاب آسمانی لازم بود که قبل از مرگ وی به او ایمان آورند. در روز قیامت، او بر علیهشان شهادت خواهد داد.
(۴:۱۶۰) به خاطر سرپیچیهایشان، ما بر یهودیان غذاهای خوبی را که قبلاً برایشان حلال بود، حرام کردیم؛ همچنین برای اینکه مدام از راه خدا دور می‌کردند.
(۴:۱۶۱) و به خاطر ربا خواری که ممنوع شده بود، و به خاطر مصرف پول مردم به ناحق. ما برای کافران در میان آنها عذاب دردناکی تهیه دیدهایم.
(۴:۱۶۲) و اما کسانی که در میان آنها کاملاً به دانش آگاهی دارند و مؤمنان، به آنچه بر تو نازل شد، و به آنچه قبل از تو نازل شد، ایمان دارند. آنها بجا آورندگان دعای ارتباطی (نماز)، و انفاق واجب (زکات) دهندگان هستند؛ آنها مؤمنان به خدا و روز آخر هستند. ما به اینها پاداش عظیمی عطا می‌کنیم.
(۴:۱۶۳) ما به تو وحی کردهایم، همانطور که به نوح و پیغمبران بعد از او وحی کردیم. و ما وحی کردیم به ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و نوادگان، عیسی، ایوب، یونس، هارون، و سلیمان. و ما به داود زبور را دادیم.
(۴:۱۶۴) رسولانی که راجع به ایشان برای تو گفتهایم، و رسولانی که هرگز راجع به ایشان برای تو نگفتیم. و خدا مستقیماً با موسی صحبت کرد.
(۴:۱۶۵) رسولانی برای تحویل خبرهای خوش، و همچنین هشدارها. بنابراین، مردم هنگام روبرو شدن با خدا هیچگونه عذر و بهانهای نخواهند داشت، پس از اینکه این همه رسولان بر ایشان آمدهاند. خدا بزرگوار است، حکیمترین.
(۴:۱۶۶) اما خدا به آنچه بر تو نازل کرده است شاهد است؛ او آن را با دانش خود نازل کرده است. و فرشتگان هم شاهد هستند، اما خدا بعنوان شاهد کافی است.
(۴:۱۶۸) کسانی که ایمان نیاورند و تجاوز کنند، خدا ایشان را نخواهد بخشید، و نه به هیچ راهی هدایتشان خواهد کرد؛
(۴:۱۷۰) ای مردم، رسول با حقیقت از طرف پروردگارتان بر شما آمده است. بنابراین، شما باید به خاطر خودتان ایمان آورید. اگر ایمان نیاورید، پس آنچه در آسمانها و زمین است از آن خدا است. خدا دانای مطلق است، حکیمترین.
(۴:۱۷۱) ای مردم دارای کتاب آسمانی، از حدود دین خود تجاوز نکنید، و بجز حقیقت درباره خدا نگویید. مسیح، عیسی، پسر مریم، رسول خدا بود، و کلام او که او بر مریم فرستاده بود، و یک وحی از طرف او. بنابراین، شما باید به خدا و رسولانش ایمان آورید. شمانباید بگویید، "تثلیث." شما باید به خاطر خودتان از این گفتار باز بایستید. خدا فقط خدای واحد است. ستایش او را؛ او بسیار بالاتر از آن است که پسری داشته باشد. هر چه در آسمانها و هر چه در زمین است از آن او است. خدا بعنوان مولا و سرور کافی است.
(۴:۱۷۲) مسیح هرگز از بنده خدا بودن ننگ نداشت، و نه نزدیکترین فرشتگان. کسانی که از پرستش او ننگ دارند، و متکبرتر از آن هستند که تسلیم شوند، او همه آنها را نزد خود احضار خواهد کرد.
(۴:۱۷۳) و اما کسانی که ایمان آورند و زندگی پرهیزکارانهای را در پیش گیرند، او پاداش کاملشان را خواهد داد، و رحمتش را بر ایشان می‌بارد. و اما کسانی که ننگ داشته باشند و متکبر شوند، او ایشان را به عذاب دردناک گرفتار خواهد کرد. آنها هیچ پروردگاری در کنار خدا نخواهند یافت، و نه نجات دهندهای.
(۴:۱۷۴) ای مردم، اثباتی از طرف پروردگارتان بر شما آمده است؛ ما برای شما راهنمایی پر محتوا پایین فرستادهایم.
(۴:۱۷۵) کسانی که به خدا ایمان دارند، و به او متوسل می‌شوند، او ایشان را به رحمت و فضل خود داخل می‌کند، و ایشان را بسوی خود در راهی مستقیم هدایت خواهد کرد.
(۴:۱۷۶) آنها با تو مشورت کنند؛ بگو، "خدا درباره شخص مجرد، شما را آگاه می‌کند. اگر شخصی بمیرد، و فرزندی باقی نگذارد، و خواهری داشته باشد، او (خواهر) نصف ارث را می‌برد. اگر او (خواهر)، اول بمیرد، او (برادر) از خواهر ارث می‌برد، چنانچه خواهر فرزندی نداشته باشد. اگر دو خواهر باشند، به ایشان دو سوم ارث تعلق می‌گیرد. اگر برادران و خواهران باشند، سهم مرد دو برابر زن می‌شود." خدا اینچنین برای شما روشن می‌کند، تا مبادا گمراه شوید. خدا بر همه چیز کاملاً آگاه است.