به نام خدا، بخشندهترین، مهربانترین
(۲:۱) ا.ل.م.
* ۲:۱ اين پاراف هاى قرآنى (امضاء مخفف قرآنى) مدت ۱۴۰۰ سال بصورت راز از محافظت الهى برخوردار بوده اند اکنون ما آنها را بعنوان اجزاى اصلى معجزه رياضى قرآن ميشناسيم (به ضميمه هاى ۱، ۲، ۲۴و ۲۶ توجه کنيد) معنى ا. ل. م. در آيه ۲ ذکر شده است: "اين کتاب بدون اشتباه است." اثبات اين حقيت با تعداد تکرار اين سه پاراف در اين سوره که ۴۵۰۲، ۳۲۰۲، و ۲۱۹۵ مرتبه است، ثابت شده است. مجموع اين اعداد ۹۸۹۹ يا ۵۲۱x۱۹ است در نتيجه، تکرار اين حروف که در زبان عربى بيش از هر حروف ديگرى تکرار ميشوند، طبق طرحى ماوراء انسانى نظر رياضى تعيين شده است. همين پارافهاى در اول سوره هاى ۳،۲۹،۳۰،۳۱، و ۳۲ نيز آمده اند، و مجموع تعداد تکرار آنها در هر يک از اين سوره ها مضربى از ۱۹ است.
(۲:۳) کسانی که به غیب ایمان دارند، دعای ارتباطی (نماز) بجا می‌آورند، و از رزقی که ما به آنها دادهایم انفاق می‌کنند.
* ۲:۳ از آنجاييکه نماز خواندن پنج بار در روز حکم شده است، خواندن نماز مهمترين منبع تغذيه روحى ما تشکيل ميدهد. مانند بقيه وظايف در دين اسلام، نماز هم بواسطه ابراهيم آشکار شده است (۲۱:۷۳، ۲۲:۷۸). اگر نمازهاى پنچگانه قبل از فرستاده شدن قرآن اجرا ميشده اند، ولى هر يک از نمازها مشخصا ً در قرآن ذکر گرديده است (۲۴:۵۸، ۱۱:۱۱۴، ۱۷:۷۸ ئ ۲:۲۳۸). ضميمه هاى ۱ و ۱۵ شواهدى در تأييد تمام جزييات دعاهاى ارتباطى (نماز) از قبيل تعداد رکعت ها، تعداد رکوع، سجود، و تشهد در هر نماز را نشان ميدهد. ** ۲:۳ هنگاميکه خدا ضميمر جمع بکار ميبرد، نشان ميدهد که موجودات ديگرى، معمولا ً فرشتگان، دست اندرکار بوده اند. هنگاميکه خدا با موسى صحبت کرد، ضمير اول شخص مفرد بکار برده شده(۱۴-۲۰:۱۲). به ضميمه ۱۰ توجه کنيد.
(۲:۴) و به آنچه بر تو نازل شده بود، و به آنچه قبل از تو نازل شده بود، ایمان دارند، و نسبت به آخرت، کاملاً یقین دارند.
* ۲:۴ با وجود تحريفات زياد در کتابهاى آسمانى قبلى، هنوز حقايق خدا را ميتوان در آنها پيدا کرد. هم انجيل هم تورات هنوز دعوت به تسليم مطلق به تنها خدا ميکنند [ تثنيه (Deuteronomy)۵-۶:۴ و مرقس (Mark) ۳۰-۱۲:۲۹ [همه تغييرات بسادگى قابل کشف هستند.
(۲:۶) و اما کسانی که ایمان ندارند، برایشان یکسان است؛ چه به آنها اخطار کنی، یا اخطار نکنی، نمی‌توانند ایمان آورند.
* ۲:۶-۷ کسانيکه تصميم ميگيرند تا خدا را تکذيب کنند، در آن راه کمک ميشوند؛ تا زمانيکه آنها چنين تصميمى بگيرند، بواسطه خدا از ديدن هر اثبات يا هدايتى منع ميشوند، نتايج چنين تصميم مصيبت بارى در آيه ۷ شرح داده شده است.
(۲:۸) سپس کسانی هستند که گویند، "ما به خدا و روز آخر ایمان داریم،" در حالی که از مؤمنان نیستند.
(۲:۹) در کوشش برای فریب دادن خدا و کسانی که ایمان دارند، فقط خودشان را گول می‌زنند، بدون اینکه درک کنند.
(۲:۱۰) در افکارشان مرض است. در نتیجه، خدا بر مرض آنها می‌افزاید. آنها به خاطر دروغشان سزاوار عذاب دردناکی شدهاند.
(۲:۱۳) هنگامی که به آنها گفته شود، "ایمان آورید مانند مردمی که ایمان آوردند،" گویند، "آیا ما باید مانند بیخردانی که ایمان آوردند، ایمان آوریم؟" درواقع، بیخرد خودشان هستند، ولی نمی‌دانند.
(۲:۱۴) هنگامی که مؤمنان را ملاقات می‌کنند، گویند، "ما ایمان داریم،" اما هنگامی که با شیاطینشان تنها میشوند، می‌گویند، "ما با شما هستیم؛ فقط مسخره می‌کردیم."
(۲:۱۶) آنها هستند که گمراهی را به قیمت هدایت خریدند. چنین معاملهای نه هرگز سودی دارد، نه هدایتی یابند.
(۲:۱۷) مثال آنها مانند کسانی است که آتشی روشن کنند، سپس تا روشنایی به اطرافشان می‌تابد، خدا نورشان را می‌برد، آنها را در تاریکی رها می‌کند، تا نتوانند ببینند.
(۲:۱۹) مثالی دیگر: رگباری است از آسمان که در آن تاریکی، و رعد و برق است. آنها انگشتانشان را در گوشهایشان فرو می‌برند، تا از مرگ برحذر باشند. خدا کاملاً بر کافران آگاه است.
(۲:۲۰) برق تقریباً بیناییشان را می‌برد. هرگاه برایشان روشن شود، به جلو می‌روند، و هنگامی که تاریک شود، در جای خود می‌ایستند. اگر خدا بخواهد، او می‌تواند شنوایی و بیناییشان را بگیرد. خدا قادر مطلق است.
* ۲:۲۰ در عربى "او" هميشه نشانگر مؤنث و مذکر نيست (ضميمه ۴).
(۲:۲۱) ای مردم، فقط پروردگارتان را پرستش کنید-کسی که شما و کسان قبل از شما را آفرید-تا باشد که نجات یابید.
(۲:۲۲) آن یکتایی که زمین را برای شما قابل سکونت قرار داد، و آسمان را بنایی، او آب را از آسمان پایین می‌فرستد، تا انواع میوهها را جهت تغذیه شما به وجود آورد. حال که می‌دانید، نباید بُتها را رقیب خدا قرار دهید.
(۲:۲۳) اگر شما شکی به آنچه بر بنده خود نازل کردیم، دارید، پس یک سوره مانند اینها تهیه کنید، و شهود خود را بر علیه خدا بخوانید، اگر راست می‌گویید.
* ۲:۲۳-۲۴ کد رياضى معجزه آساى قرآن اثبات فراوانى در بر دارد که "رشاد خليفه" را بعنوان بنده خدا که در اينجا ذکر شده است، معرفى مينمايد. بعضى از بزرگان ادب عرب مانند المتنبى و ط. ه. حسين به مبارزه ادبى قرآن جواب داده اند، اما آنها هيچگونه اطلاعى از انشاء رياضى قرآن نداشتند. کد رياضى قرآن است که بواسطه رسول ميثاق خدا، رشاد خليفه، آشکار گشت که در اصل مبارزه واقعى است- زيرا هرگز نميتوان از آن تقليد کرد. جهت اثبات جزييات به ضميمه هاى ۱، ۲، ۲۴، و ۲۶ توجه کنيد.
(۲:۲۴) اگر نتوانید این را انجام دهید-که هرگز نمی‌توانید-پس آگاه باشید از آتش جهنمی که سوخت آن مردم و سنگها است؛ آن در انتظار کافران است.
(۲:۲۵) مژده بده به کسانی که ایمان دارند و زندگی پرهیزکارانهای را در پیش میگیرند که باغهایی با نهرهای جاری خواهند داشت. هنگامی که از میوههای آنجا به ایشان روزی دهند، خواهند گفت، "این همان است که قبلاً برای ما فراهم شده بود." اینچنین برای آنها بطور تمثیلی توصیف شده است. آنها در آنجا همسران پاک خواهند داشت، و تا ابد در آنجا مسکن یابند.
(۲:۲۶) خدا را شرمی نیست از آوردن هرگونه مثالی، از پشهای ریز گرفته، تا بزرگتر. کسانی که ایمان دارند می‌دانند که آن حقیقتی است از طرف پروردگارشان. و اما کسانی که ایمان ندارند، گویند، "منظور خدا از این مثال چه بود؟" به این وسیله، او عده زیادی را گمراه می‌کند، و عده زیادی را هدایت. اما او هرگز گمراه نمی‌کند مگر ستمکارانی را
* ۲:۲۶ جهت توضيحات بيشتر درباره بهشت و جهنم، به ضميمه ۵ توجه کنيد.
(۲:۲۷) که از عهد خدا سرپیچی می‌کنند، پس از آنکه پیمان بستند که از آن پیروی کنند، جدا می‌کنند آنچه خدا امر به پیوند آن کرده است، و مرتکب پلیدی میشوند؛ اینها بازندگان هستند.
(۲:۲۸) چطور می‌توانید به خدا ایمان نیاورید، در حالی که مرده بودید و او به شما زندگی بخشید، سپس او شما را می‌میراند، سپس دوباره شما را زنده می‌کند، سپس بازگشت نهایی شما بسوی او است؟
* ۲:۲۸ پرهيزکاران در واقع نميميرند؛ آنها مستقيما ً به بهشت ميروند. هنگاميکه مهلت شان در روى کره زمين تمام ميشود، فرشتگان مرگ آنها را دعوت ميکنند که به همان بهشتى که آدم و حوا در آن زندگى ميکردند بروند (۲:۱۵۴،۳:۱۶۹، ۸:۲۴، ۲۲:۵۸، ۱۶:۳۲، ۲۷-۳۶:۲۰، ۴۴:۵۶، ۳۰-۸۹:۲۷). بنابراين، در حاليکه پرهيزکاران فقط اولين مرگ پس از گناه اصلى مان را تجربه ميکنند، گناهکاران دو مرگ را تجربه ميکنند (۴۰:۱۱). هنگام مرگ، کافران سرنوشت شوم خود را ميدانند (۸:۵۰، ۴۷:۲۷)، سپس از کابوسى رنج ميبرند که تا زمانيکه جهنم خلق شود ادامه دارد (۴۰:۴۶، ۸۹:۲۳ ،ضميميه ۱۷).
(۲:۲۹) او آن یکتایی است که برای شما همه چیز را روی زمین خلق کرد، سپس به آسمان پرداخت و هفت جهان را در آن کامل کرد، و او کاملاً بر همه چیز آگاه است.
* ۲:۲۹ آسمان ما با بيليون ها کهکشانش و با پهناى بيليون ها سال نورى، کوچکترين و داخلى ترين هفت آسمان است (ضميمه ۶). لطفا ً ۱۱- ۴۱:۱۰ را بخوانيد.
(۲:۳۰) بیاد آور که پروردگارت به فرشتگان گفت، "من نمایندهای (خدای موقت) روی زمین برمی‌گمارم." آنها گفتند، "آیا می‌خواهی کسی را در آن قرار دهی که در آنجا پلیدی رواج دهد و خون بریزد، در حالی که ما تو را ستایش و نیایش می‌کنیم، و از قدرت مطلق تو پیروی می‌کنیم؟" او گفت، "من چیزی می‌دانم که شما نمی‌دانید."
* ۲:۳۰-۳۷ اين آيات به سؤالات مهمى از قبيل اينکه: "چرا در اينجا هستيم "جواب ميدهد (به ضميمه ۷ توجه کيند).
(۲:۳۱) او به آدم کلیه اسمها را آموخت سپس آنها را بر فرشتگان عرضه کرد، بگفت، "اسم اینها را به من بگویید، اگر راست می‌گویید."
* ۲:۳۱ اينها اسم هاى حيوانات، اتوميبل، زير دريايى، سفينه فضايى، ويديو و تمام اشيايى است که بشر روى زمين با آنها روبرو خواهد شد.
(۲:۳۲) آنها گفتند، "ستایش تو را، ما بغیر از آنچه تو به ما آموختی دانشی نداریم. تو دانای مطلق هستی، حکیمترین."
(۲:۳۳) او گفت، "ای آدم، نامهای آنها را به ایشان بگو." هنگامی که او نامهای آنها را به ایشان گفت، او گفت، "آیا به شما نگفتم که من اسرار آسمانها و زمین را می‌دانم؟ من آنچه را آشکار و پنهان کنید، می‌دانم."
(۲:۳۴) هنگامی که ما به فرشتگان گفتیم، "در مقابل آدم سجده کنید،" آنها سجده کردند، بجز شیطان؛ او امتناع کرد، او بسیار متکبر بود، و کافر.
(۲:۳۵) ما گفتیم، "ای آدم، با همسرت در پردیس زندگی کن، هر چه می‌خواهید سخاوتمندانه از آن بخورید، اما به این درخت نزدیک نشوید، تا مبادا مرتکب گناه شوید."
(۲:۳۶) اما شیطان آنها را گول زد، و باعث اخراج آنها از آنجا شد. ما گفتیم، "بروید پایین بعنوان دشمنان یکدیگر. روی زمین باید محل سکونت و معاش شما باشد برای مدتی."
(۲:۳۷) سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت کرد که به وسیله آن، او، وی را بخشید. او آمرزنده است، مهربانترین.
* ۲:۳۷ به همين ترتيب، خدا کلمات کد شده رياضى خاصى را به ما عطا کرده است، کلمات سوره ۱، تا بتوانيم با او ارتباط برقرار کنيم (به ضميمه ۱۵ و زير نويس ۱:۱ توجه کنيد).
(۲:۳۸) ما گفتیم، "از آنجا پایین بروید، همه شما. هرگاه هدایتی از طرف من بر شما آید، کسانی که از هدایت من پیروی کنند، نه ترسی خواهند داشت، و نه غمی.
(۲:۳۹) "و اما کسانی که ایمان ندارند و آیات ما را رد می‌کنند، ساکنان جهنم خواهند بود جایی که در آن جاودان بمانند."
(۲:۴۰) ای فرزندان اسراییل، بیاد آورید لطف من را که به شما عطا کردم، و به عهد خود وفا کنید تا من هم به عهد خود وفا کنم، و به هیبت من حرمت نهید.
(۲:۴۱) شما باید به آنچه من در این نازل کردهام ایمان آورید که آنچه را شما دارید تصدیق می‌کند؛ اولین کسی نباشید که آن را رد می‌کند. آیات من را به بهایی اندک معامله نکنید، و من را در نظر داشته باشید.
(۲:۴۳) شما باید دعای ارتباطی (نماز) بجا آورید، و انفاق واجب (زکات) بدهید و با رکوع روندگان به رکوع بروید.
(۲:۴۴) آیا شما مردم را به پرهیزکار بودن تشویق می‌کنید، در حالی که خود را فراموش می‌کنید، با وجود اینکه کتاب آسمانی را هم می‌خوانید؟ آیا نمی‌فهمید؟
(۲:۴۵) شما باید به واسطه ثابت قدم بودن و دعای ارتباطی (نماز) کمک بجویید. این حقیقتاً مشکل است، اما نه برای حرمت گذاران،
(۲:۴۷) ای فرزندان اسراییل، بیاد آورید لطف من را که به شما عطا کردم، و اینکه من به شما بیش از مردم دیگر نعمت دادهام.
(۲:۴۸) آگاه باشید از آن روز که هیچ نفسی نمی‌تواند نفس دیگری را کمک کند، هیچ شفاعتی پذیرفته نخواهد شد، و هیچ غرامتی نمیتوان پرداخت، و به هیچکس کمکی نمی‌شود.
(۲:۴۹) بیاد آورید که ما شما را از دست مردم فرعون نجات دادیم که بدترین آزارها را به شما می‌رساندند، پسرانتان را بقتل می‌رساندند و دخترانتان را زنده می‌گذاشتند. آن امتحان سختی بود از طرف پروردگارتان.
(۲:۵۰) بیاد آورید که ما دریا را برای شما شکافتیم؛ ما شما را نجات دادیم، و مردم فرعون را جلوی چشمانتان غرق کردیم.
(۲:۵۱) باوجود این، هنگامی که ما موسی را برای چهل شب احضار کردیم، شما در غیاب او گوساله را پرستیدید، و ستمکار شدید.
* ۲:۵۱ اين واقعه تماى بت پرستى بشر را نشان ميدهد. با وجود معجزات عظيم، پيروان موسى در غيابش گوساله پرستى کردند و سرانجام موسى ماند و دو نفر مؤمن (۵:۲۳). همانطور که در مقدمه اشاره شده است، انسان ها شورشيانى هستند که خود خواهی خود را خداى خود قرار ميدهند (۲۵:۴۳).
(۲:۵۴) بیاد آورید که موسی به مردمش گفت، "ای مردم من، شما با پرستش گوساله به نفس خود ظلم کردهاید، شما باید به آفریدگار خود توبه کنید. شما باید خودخواهی خود را بکشید. این برای شما نزد آفریدگارتان بهتر است." او شما را بخشید. او آمرزنده است، مهربانترین.
* ۲:۵۴ خود خواهى بود که باعث لغزش شيطان شد. خود خواهى بود که باعث تبعيد ما به اين دنيا شد، و خود خواهى است که از توبه اکثريت ما به درگاه سلطنت خدا جلوگيرى ميکند.
(۲:۵۵) بیاد آورید که شما گفتید، "ای موسی، ما تا خدا را جسماً نبینیم ایمان نخواهیم آورد." در نتیجه، در حالی که مشاهده می‌کردید، رعد و برق بر شما اصابت کرد.
* ۲:۵۵ قابل توجه است که نوزدهمين تکرار کلمه "خدا" در اين آيه آمده است، و اين آيه اى است که در آن مردم درخواست "مدرک جسمى" کردند. کد رياضى قرآن، بر پايه عدد ۱۹ چنين مدرک جسمى را فراهم ميکند. همچنين توجه کنيد که ۳x۱۹= ۵۷ = ۵۵+۲.
(۲:۵۷) ما ابرها را سایبان شما قرار دادیم (در سینا)، و برای شما شیرخشت و بلدرچین پایین فرستادیم: "بخورید از چیزهای خوبی که برای شما تهیه کردیم." آنها (با سرپیچی کردن) به ما آزار نرساندند؛ آنها فقط به نفس خود آزار رساندند.
(۲:۵۸) بیاد آورید که ما گفتیم، "وارد این شهر شوید، جایی که در آن هر چه از روزیها بخواهید پیدا خواهید کرد. فقط با تواضع وارد دروازه شوید، و با مردم خوش رفتاری کنید. سپس ما گناهان شما را خواهیم بخشید، و پاداش پرهیزکاران را افزایش می‌دهیم."
(۲:۵۹) اما ستمکاران در میان آنها، دستورات دیگری را به جای دستوراتی که به ایشان داده شده بود بجا آوردند. در نتیجه، ما بر متجاوزین به خاطر ستمکاریشان از آسمان محکومیت پایین فرستادیم.
(۲:۶۰) بیاد آورید هنگامی که موسی به جستجوی آب برای مردمش برآمد. ما گفتیم، "با چوب دستی خود به آن تخته سنگ بزن." که از آن دوازده چشمه روان گشت. اعضای هر قبیله محل آب خود را می‌دانستند. بخورید و بیاشامید از روزیهای خدا، و روی زمین به فساد گردش نکنید.
(۲:۶۱) بیاد آورید که شما گفتید، "ای موسی، ما دیگر نمی‌توانیم با یک نوع غذا سر کنیم. از پروردگارت بخواه تا برای ما از محصولات زمینی مانند لوبیا، خیار، سیر، عدس و پیاز تهیه کند." او گفت، "آیا می‌خواهید چیزهای نامرغوب را جانشین چیزهای خوب کنید؟ به مصر بروید، جایی که آنچه را شما درخواست کردید، می‌توانید پیدا کنید." آنها سزاوار محکومیت، خواری و خفت شدهاند، و غضب خدا را بر خود آوردند. این به خاطر آن است که آیات خدا را رد کردند، و پیغمبران را بناحق کشتند. این به خاطر آن است که نافرمانی کردند و سرپیچی کردند.
(۲:۶۲) مسلماً، کسانی که ایمان دارند، کسانی که یهودی هستند، مسیحیان، و تازه کیشان؛ هر کسی که (۱) به خدا ایمان دارد، و (۲) به روز آخر ایمان دارد، و (۳) زندگی پرهیزکارانهای را در پیش گیرد، پاداش خویش را از پروردگارشان دریافت خواهد داشت. آنها نه از چیزی بترسند، و نه غمی خواهند داشت.
(۲:۶۳) هنگامی که ما کوه سینا را بر بالای سر شما بلند کردیم، با شما عهد بستیم که: "باید با تمام قدرت از آنچه به شما دادهایم پیروی کنید، و محتوای آن را بیاد داشته باشید، تا باشد که نجات یابید."
(۲:۶۴) اما شما بعد از آن روی گرداندید، و اگر به خاطر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود، محکوم به فنا شده بودید.
(۲:۶۵) شما درباره کسانی که در میانتان سبت را بیحرمت کردند، دانستهاید. ما به آنها گفتیم، "به پستی بوزینه درآیید."
(۲:۶۶) ما آنها را برای نسلشان، همانطور برای نسلهای بعدی مثال قرار دادیم، و پندی روشنگر برای پرهیزکاران.
(۲:۶۷) موسی به مردمش گفت، "خدا به شما امر می‌کند که گوساله مادهای قربانی کنید." آنها گفتند، "آیا ما را مسخره می‌کنی؟" او گفت، "پناه می‌برم به خدا، اگر مانند جاهلان رفتار کنم."
* ۲:۶۷ اگر چه اين سوره شامل قوانين و دستورات مهمى است. از جمله نماز، روزه، زيارت حج و قوانين ازدواج و طلاق، و غيره، اما اسم تعيين شده براى اين سوره "گوساله ماده" است. اين اهميت تسليم بودن به خداى يکتا و اطاعت بدون درنگ و بدون چون و چرا از آفريدگارمان را ميرساند. چنين تسليمى، ايمان ما را به قدرت مطلق خدا ثابت ميکند. همچنين فصل ۱۹ از کتاب انجيل، کتاب اعداد را مطالعه کنيد.
(۲:۶۸) آنها گفتند، "از پروردگارت درخواست کن تا به ما نشان بدهد کدامین را."او گفت، "او می‌گوید گوساله مادهای باشد نه زیاد پیر و نه زیاد جوان؛ میان سال باشد. اکنون به آنچه به آن فرمان داده شدهاید عمل کنید."
(۲:۶۹) آنها گفتند، "از پروردگارت درخواست کن که رنگ آن را به ما نشان بدهد." او گفت، "او می‌گوید، گوساله ماده زرد رنگی باشد، به رنگ روشن، مشاهدهکنندگان را لذت بخشد."
(۲:۷۰) آنها گفتند، "از پروردگارت درخواست کن تا به ما نشان بدهد کدامین را. گوسالههای ماده از نظر ما همه شبیه بهم هستند، و بخواست خدا ما هدایت خواهیم شد."
(۲:۷۱) او گفت، "او می‌گوید گوساله مادهای باشد که نه هرگز به شخم زدن زمین خوار شده باشد، و نه به کشتزارها آب رسانیده باشد؛ از هر عیبی مبرا باشد." آنها گفتند، "حالا حقیقت را معلوم کردهای." بالاخره، پس از اکراه و بیمیلی طویلی، آن را قربانی کردند.
(۲:۷۲) شما نفسی را بقتل رسانده بودید، سپس در میان خود اختلاف کردید. خدا می‌خواست آنچه را که سعی در کتمان آن داشتید، آشکار سازد.
(۲:۷۳) ما گفتیم، "با قسمتی (از گوساله ماده) به (مقتول) بزنید." آنوقت بود که خدا مقتول را زنده کرد، و نشانههای خود را به شما نشان داد، تا باشد که بفهمید.
(۲:۷۴) باوجود این، قلب شما مانند سنگ سخت گردید، یا حتی سختتر. چون سنگهایی هستند که از آنها رودها بیرون می‌آیند. سنگهای دیگر شکاف برمی‌دارند و چشمههایی به آرامی از آنها بیرون می‌آیند، و سنگهای دیگر از هیبت خدا منقبض میشوند. خدا هرگز از آنچه شما انجام میدهید غافل نیست.
(۲:۷۵) آیا توقع دارید آنها هم مانند شما ایمان آورند، هنگامی که بعضی از آنها کلمات خدا را می‌شنیدند، و سپس آن را پس از درک کامل، از روی قصد تحریف می‌کردند؟
(۲:۷۶) و هنگامی که آنها مؤمنان را ملاقات می‌کنند، می‌گویند، "ما ایمان داریم،" اما هنگامی که با یکدیگر دورهم جمع میشوند، می‌گویند، "(مؤمنان را) از اطلاعاتی که خدا بر شما فرستاده است، آگاه نکنید، تا مبادا آنها را در بحثشان درباره پروردگارتان یاری کرده باشید. آیا نمی‌فهمید؟"
(۲:۷۸) در میان آنها بدون کتابها هستند که کتاب آسمانی را نمی‌دانند، مگر از شایعات، سپس گمان می‌کنند که می‌دانند.
(۲:۷۹) بنابراین، وای بر کسانی که کتاب آسمانی را در جستجوی مادیاتی بی ارزش با دستهای خود تحریف می‌کنند، سپس می‌گویند، "این است آنچه خدا نازل کرده است." وای بر آنها به خاطر چنین تحریفاتی، و وای بر آنها به خاطر درآمد نامشروعشان.
(۲:۸۰) بعضیها گفتهاند، "جهنم با ما تماسی نخواهد داشت، بجز چند روزی محدود." بگو، "آیا شما از خدا چنین عهدی گرفتهاید-خدا هرگز عهدش را نمی‌شکند-یا، درباره خدا چیزی می‌گویید که خود از آن اطلاع ندارید؟"
* ۲:۸۰-۸۲ مسلمانان منحرف، بر اين عقيده هستند که فقط به نسبت تعداد گناهانى که مرتکب شده اند در جهنم رنج خواهند کشيد، سپس از جهنم خارج شده و به بهشت داخل خواهند شد. همچنين، آنها باور دارند که محمد شفاعت ايشان را خواهد کرد و آنها را از جهنم بيرون خواهد کشيد. چنين عقايدى با قرآن معايرت دارد (ضميمه ۸).
(۲:۸۱) به درستی که، کسانی که گناه می‌کنند و با کارهای پلیدشان احاطه میشوند، از ساکنان جهنم خواهند بود؛ آنها در آن جاودان باشند.
(۲:۸۲) و اما کسانی که ایمان آورند و زندگی پرهیزکارانهای را در پیش گیرند، ساکنان پردیس خواهند بود؛ آنها در آن جاودان باشند.
(۲:۸۳) ما با فرزندان اسراییل عهد بستیم: "شما نباید بغیر از خدا را پرستش کنید. باید به والدینتان احترام بگذارید و خویشاوندان، یتیمان، و مسکینان را مراعات کنید. باید با مردم خوش رفتار باشید. باید دعای ارتباطی (نماز) بجا آورید، و انفاق واجب (زکات) بدهید." اما شما روی گرداندید، بجز عده کمی از شما، و از مخالفین شدید.
(۲:۸۴) ما با شما عهد بستیم که نباید خون یکدیگر را بریزید، و نباید یکدیگر را از خانههایتان بیرون کنید. شما قبول کردید و شهادت دادید.
(۲:۸۵) با این حال هنوز یکدیگر را می‌کشید، و بعضی از خودتان را از خانههایشان بیرون می‌کنید، بر علیه ایشان گناهکارانه و بدخواهانه متحد می‌شوید. حتی هنگامی که تسلیم شدند، از آنها غرامت خواستید. بیرون کردن ایشان از اول برای شما منع شده بود. آیا به قسمتی از کتاب آسمانی ایمان می‌آورید، و به قسمتی دیگر ایمان نمی‌آورید؟ چه باشد جزای اشخاصی در میان شما که این اعمال را انجام میدهند، بجز خواری در زندگی این دنیا، و عذابی بسیار بدتر در روز قیامت؟ خدا هرگز از اعمال شما غافل نیست.
(۲:۸۶) آنها هستند که این زندگی پست را به قیمت آخرت خریدند. در نتیجه، نه هرگز در مجازات ایشان تخفیف داده شود، و نه به ایشان کمکی شود.
(۲:۸۷) ما به موسی کتاب آسمانی عطا کردیم و به دنبال او رسولان دیگری فرستادیم، و ما به عیسی، پسر مریم، معجزات آشکار عطا کردیم و او را با روح مقدس حمایت نمودیم. آیا این واقعیت نیست که هر وقت رسولی با آنچه دوست نداشتید نزد شما آمد، خودخواهی شما باعث شد که متکبر شوید؟ بعضی از آنها را رد کردید، و بعضی از آنها را کشتید؟
(۲:۸۸) بعضیها گویند، "ما تصمیم خود را گرفتهایم!" در عوض، این نفرین خدا است، در نتیجه بی اعتقادیشان که آنها را از ایمان آوردن باز می‌دارد، بجز عده کمی از آنها.
(۲:۸۹) هنگامی که این کتاب آسمانی از طرف خدا بر آنها آمد، و اگرچه با آنچه دارند موافقت دارد، و آن را تصدیق می‌کند، و اگرچه وقتی با کافران صحبت می‌کردند، آمدن آن را پیشگویی می‌کردند، هنگامی که پیشگویی خودشان انجام گرفت، به آن ایمان نیاوردند. محکومیت خدا اینچنین بر کافران می‌آید.
(۲:۹۰) حقیقتاً چه بد است آنچه آنها نفس خود را به آن فروختند-تکذیب این آیات خدا صرفاً به خاطر خشم از اینکه خدا رحمتش را بر هر یک از بندگانش که انتخاب کند، عطا می‌کند. در نتیجه، آنها سزاوار غضب پشت غضب شدند. کافران سزاوار عذابی خوارکننده شدهاند.
(۲:۹۱) هنگامی که به آنها گفته میشود، "شما باید به این آیات خدا ایمان آورید،" آنها گویند، "ما فقط به آنچه بر ما پایین فرستاده شده است ایمان داریم." در نتیجه، آنها به آیات بعدی ایمان نمی‌آورند، حتی اگر حقیقتی باشد از طرف پروردگارشان، و حتی باوجود اینکه آنچه را دارند، تصدیق می‌کند! بگو، "پس چرا پیغمبران خدا را کشتید، اگر از مؤمنان بودید؟"
(۲:۹۲) موسی با معجزات شگفتانگیز بر شما آمد، با این حال شما در غیاب او گوساله را پرستیدید، و ستمکار شدید.
(۲:۹۳) هنگامی که ما کوه سینا را بر بالای سرتان بلند کردیم، با شما عهد بستیم، گفتیم، "باید از احکامی که به شما دادهایم با تمام قدرت پیروی کنید، و گوش کنید." آنها گفتند، "ما می‌شنویم، اما سرپیچی می‌کنیم." قلبشان به خاطر بی اعتقادیشان، فریفته گوساله شد. بگو، "واقعاً باعث بدبختی است آنچه ایمان شما به شما امر می‌کند، اگر واقعاً ایمانی دارید."
(۲:۹۴) بگو، "اگر سرای آخرت نزد خدا به شما اختصاص داده شده است، و از ورود همه مردم دیگر به آن جلوگیری شده است، پس باید آرزوی مرگ کنید، اگر راست می‌گویید."
(۲:۹۵) آنها هرگز آرزوی آن را نمی‌کنند، به خاطر آنچه دستهایشان پیش فرستاده است. خدا کاملاً بر ستمکاران آگاه است.
(۲:۹۶) درواقع، خواهید دید که آنها بیشتر از همه طمع به زندگی دارند؛ حتی بیشتر از مشرکان. هر یک از آنها آرزو دارد که هزار سال عمر کند. اما این نمی‌تواند او را از هیچ عذابی نجات دهد، حتی هر چقدر هم که عمر کند. خدا بر آنچه انجام میدهند بینا است.
(۲:۹۷) بگو، "هر کس با جبرییل مخالفت کند، باید بداند که او این (قرآن) را بخواست خدا به قلب تو پایین آورده است، کتابهای آسمانی قبلی را تصدیق می‌کند و شامل هدایت و اخبار خوب است برای مؤمنان."
(۲:۹۸) هر کسی با خدا مخالفت کند، و فرشتگانش، و رسولانش، و جبرییل و میکاییل، باید بداند که خدا مخالف کافران است.
(۲:۱۰۰) آیا این واقعیت نیست که هر وقت آنها عهدی می‌بندند که قرار است به آن عهد وفا کنند، بعضی از ایشان همیشه به آن بی اعتنایی می‌کنند؟ درواقع، اکثرشان ایمان ندارند.
(۲:۱۰۱) حال که رسولی از طرف خدا بر ایشان آمده است، و حتی با وجود اینکه او کتاب آسمانی ایشان را ثابت و تصدیق می‌کند، بعضی از پیروان کتاب آسمانی (یهودیان، مسیحیان، و مسلمانان) به کتاب آسمانی خدا پشت کرده و بی اعتنایی می‌کنند، گویی تا بحال هرگز هیچ کتاب آسمانی نداشتهاند.
* ۲:۱۰۱ ضهور رسول ميثاق خدا در تورات (ملاکى Malachi۳-۳:۱)، و در انجيل (لوقاLuke ۳-۱۷:۲۲)، و در اين آخرين کتاب (۳:۸۱)، پيشگويى شده است.
(۲:۱۰۲) آنها آنچه را شیاطین راجع به سلطنت سلیمان یاد دادند، دنبال کردند. اگرچه سلیمان کافر نبود، ولی شیاطین کافر بودند. آنها به مردم جادوگری آموختند، و آنچه که به واسطه دو فرشته بابل، هاروت و ماروت پایین فرستاده شده بود. این دو چنین دانشی را ابراز نمی‌داشتند، بدون اشاره به اینکه: "این یک امتحان است. شما نباید از این دانش سوء استفاده کنید." اما مردم از آن در توطئههای پلید مانند بهم زدن ازدواجها استفاده کردند. آنها هرگز برخلاف خواست خدا نمی‌توانند به کسی زیان برسانند. بنابراین، آنها چیزی را یاد میگیرند که به ایشان ضرر می‌رساند نه منفعت، و کاملاً می‌دانند که هرکس جادوگری کند، هیچ سهمی در آخرت نخواهد داشت. حقیقتاً فلاکتبار است آنچه که آنها نفس خود را به آن می‌فروشند، اگر فقط می‌دانستند.
(۲:۱۰۳) اگر آنها ایمان آورند و زندگی پرهیزکارانهای را در پیش گیرند، پاداش خدا بسیار بهتر است، اگر فقط می‌دانستند.
(۲:۱۰۴) ای کسانی که ایمان دارید، نگویید، "راعنا" (چوپان ما باش). در عوض، بگویید، "انظرنا" (ناظر ما باش)، و گوش کنید. کافران سزاوار عذابی دردناک شدهاند.
* ۲:۱۰۴ بعضى از عبرى زبانها از کلمه "راعنا" سوء استفاده ميکردند و با گردانيدن زبانشان اين کلمه را طورى تلفظ ميکردند که مانند حرف زشتى اداء ميشد (همچنين به آيه ۴:۴۶ توجه کنيد).
(۲:۱۰۵) نه کافران در میان پیروان کتاب آسمانی، و نه مشرکان، آرزو دارند نعمتهایی را که از طرف پروردگارتان برای شما پایین می‌آید، ببینید. اگرچه، خدا نعمتهایش را بر هر کس که انتخاب کند، می‌بارد. خدا صاحب رحمت بینهایت است.
(۲:۱۰۶) هرگاه ما معجزهای را نسخ می‌کنیم، یا باعث فراموشی آن می‌شویم، معجزه بهتری ارائه می‌دهیم، یا حداقل مانند آن را. آیا این واقعیت را تشخیص نمی‌دهید که خدا قادر مطلق است؟
* ۲:۱۰۶ معجزه رياضى قرآن هميشگى است و از معجزات قبلى عظيم تر است(۳۴:۴۵، ۷۴:۳۵)، مانند خود قرآن، معجزات قبلى را تصديق، و تکميل مى کند، و جانشين آنها ميشود.
(۲:۱۰۷) آیا این واقعیت را تشخیص نمی‌دهید که خدا صاحب سلطنت آسمانها و زمین است؛ و اینکه هیچکس را در کنار خدا بعنوان مولا و سرور خویش ندارید؟
(۲:۱۰۸) آیا آرزو دارید آنچه را که قبلاً از موسی درخواست شد، از رسولتان درخواست کنید؟ هرکس بی اعتقادی را بجای اعتقاد انتخاب کند، حقیقتاً از راه راست منحرف شده است.
(۲:۱۰۹) بسیاری از پیروان کتاب آسمانی، اکنون که شما ایمان آوردهاید، ترجیح میدهند شما را در بی اعتقادی ببینند. این به خاطر حسادتشان است، پس از آنکه حقیقت بر ایشان آشکار شده است. شما باید آنها را معذور بدارید، و آنها را به حال خود بگذارید، تا خدا حکمش را صادر کند. خدا قادر مطلق است.
(۲:۱۱۰) شما باید دعای ارتباطی (نماز) بجا آورید، و انفاق واجب (زکات) بدهید. هرچه خوبی از نفس خویش پیش بفرستید، نزد خدا خواهید یافت. خدا بر هر چه انجام میدهید بینا است.
(۲:۱۱۱) بعضیها گفتهاند، "هیچکس داخل بهشت نخواهد شد، بجز یهودیان یا مسیحیان!" چنین است تخیلات پوچشان. بگو، "اگر راست می‌گویید، اثبات خود را به ما نشان دهید."
* ۲:۱۱۱-۱۱۲ به ۲:۶۲ و ۵:۶۹ توجه کنيد.
(۲:۱۱۲) به درستی که، کسانی که خود را مطلقاً به تنها خدا تسلیم می‌کنند، درحالی که زندگی پرهیزکارانهای را در پیش گیرند، پاداش خود را از پروردگارشان دریافت خواهند کرد؛ آنها نه ترسی خواهند داشت، و نه غمی.
* ۲:۱۱۱-۱۱۲ به ۲:۶۲ و ۵:۶۹ توجه کنيد.
(۲:۱۱۳) یهودیان گفتند، "مسیحیان اساسی ندارند،" در حالی که مسیحیان گفتند، "یهودیان اساسی ندارند." باوجود اینکه هر دو ایشان کتاب آسمانی را می‌خوانند. چنین است ادعای کسانی که هیچ دانشی ندارند. خدا در روز قیامت، در مورد اختلافشان در میان آنها قضاوت خواهد کرد.
(۲:۱۱۴) چه کسانی پلیدتر از کسانی هستند که مساجد خدا را تحریم می‌کنند، جایی که نام او در آنجا ذکر میشود، و به متروک کردنشان کمک می‌کنند؟ اینها نباید به آنجا وارد شوند، مگر با ترس. آنها در این دنیا به خواری گرفتار خواهند شد، و در آخرت از عذابی هولناک رنج خواهند برد.
(۲:۱۱۵) مشرق و مغرب از آن خدا است؛ به هر طرف که روید، حضور خدا خواهد بود. خدا همیشه حاضر است، دانای مطلق.
(۲:۱۱۶) آنها گفتند، "خدا پسری اختیار کرده است!" ستایش او را؛ هرگز! هر چه در آسمانها و زمین است از آن او است؛ همه فرمانبردار او هستند.
(۲:۱۱۸) کسانی که دانش ندارند، گویند، "اگر فقط خدا می‌توانست با ما صحبت کند، یا معجزهای بر ما می‌آمد!" دیگران قبل از ایشان نیز مشابه همین را گفتهاند؛ افکارشان یکسان است. ما معجزات را بر کسانی که به یقین رسیدهاند آشکار می‌سازیم.
(۲:۱۱۹) ما تو را با حقیقت فرستادهایم، بعنوان بشارت دهنده، همینطور هشدار دهنده. تو جوابگوی کسانی که سزاوار جهنم میشوند، نیستی.
* ۲:۱۱۹ وظيفه من است تا هويت اين رسول را که "رشاد خليفه" رسول ميثاق خدا تأييد شده است، مشخص کنم. با اضافه کردن مقدار عددى "رشاد" (۵۰۵)، به مقدار عددى "خليفه" (۷۲۵)، به اضافه شماره آيه (۱۱۹)، عدد ۱۳۴۹ بدست مى آيد که بر ۱۹ قابل قسمت است. به آيه ۳:۸۱ و ضميمه ۲ توجه کيند.
(۲:۱۲۰) نه یهودیان و نه مسیحیان تو را قبول خواهند کرد، مگر اینکه از دین آنها پیروی کنی. بگو، "هدایت خدا هدایت واقعی است." اگر تو از خواسته آنها پیروی کنی، با وجود دانشی که دریافت کردهای، هیچ یار و یاوری که در مقابل خدا به تو کمک کند، نخواهی یافت.
(۲:۱۲۱) کسانی که کتاب آسمانی دریافت داشتند، و آن را چنانچه باید بدانند، می‌دانند، به این ایمان خواهند آورد. و اما کسانی که ایمان نیاورند، بازندگان هستند.
(۲:۱۲۲) ای فرزندان اسراییل، بیاد آورید لطف من را که من به شما عطا کردم، و اینکه من بیش از هر مردم دیگری به شما نعمت دادم.
(۲:۱۲۳) آگاه باشید از آن روز که هیچ نفسی نفس دیگر را کمک نخواهد کرد، نه غرامتی قبول خواهد شد، نه شفاعتی بدرد خواهد خورد، و به هیچکس کمکی نخواهد شد.
(۲:۱۲۴) بیاد آورید که ابراهیم به واسطه پروردگارش، با احکام خاصی امتحان شد، و او آنها را بجای آورد. (خدا) گفت، "من تو را امامی برای مردم برمی‌گزینم." او گفت، "آیا نسل من را نیز همینطور؟" او گفت، "عهد من شامل متجاوزین نمی‌شود."
(۲:۱۲۵) ما زیارتگاه (کعبه) را مرکزی برای مردم قرار دادهایم، و عبادتگاهی امن. شما می‌توانید از جایگاه ابراهیم بعنوان عبادتگاه استفاده کنید. ما ابراهیم و اسماعیل را مأمور کردیم: "شما باید خانه من را برای زیارتکنندگان و کسانی که در آنجا زندگی می‌کنند، و برای رکوع روندگان و سجده کنندگان، خالص گردانید."
(۲:۱۲۶) ابراهیم دعا کرد: "پروردگار من، اینجا را سرزمینی صلحآمیز قرار بده، و برای مردمش میوه فراهم کن. برای مؤمنان به خدا و روز آخر، روزی تهیه فرما." (خدا) گفت، "من برای کسانی که ایمان ندارند نیز روزی فراهم خواهم کرد. من می‌گذارم تا آنها موقتاً لذت ببرند، سپس آنها را به عذاب جهنم گرفتار خواهم کرد، و سرنوشتی فلاکتبار."
(۲:۱۲۷) درحالی که ابراهیم همراه با اسماعیل پایههای زیارتگاه را برپا می‌داشتند، (آنها دعا کردند): "پروردگار ما، این را از ما قبول فرما. تو شنونده هستی، دانای مطلق.
(۲:۱۲۸) "پروردگار ما، ما را تسلیم شده به خود قرار بده، و بگذار از نسل ما جمعیتی تسلیم شده به تو باشند. به ما آداب دینمان را بیاموز، و ما را ببخش. تو آمرزنده هستی، مهربانترین.
(۲:۱۲۹) "پروردگار ما، و در میانشان رسولی برانگیز، تا آیات تو را برایشان بخواند، به آنها کتاب آسمانی و حکمت بیاموزد، و آنها را پاک گرداند. تو بزرگوار هستی، حکیمترین."
(۲:۱۳۰) چه کسی دین ابراهیم را رها می‌کند، بجز کسی که نفس خود را گول می‌زند؟ ما او را در این دنیا برگزیدهایم، و در آخرت او با پرهیزکاران خواهد بود.
(۲:۱۳۲) علاوه بر این، ابراهیم فرزندانش را تشویق کرد که همان کار را انجام دهند، و همینطور یعقوب: "ای فرزندان من، خدا دین را به شما نشان داده است؛ نمیرید مگر تسلیم شده."
(۲:۱۳۳) اگر شما شاهد یعقوب در بستر مرگش بودید؛ او به فرزندانش گفت، "بعد از مرگ من چه را پرستش می‌کنید؟" آنها گفتند، "ما خدای تو را پرستش می‌کنیم؛ خدای پدرانت، ابراهیم، اسماعیل و اسحاق؛ خدای واحد. ما تسلیمشدگان به او هستیم."
(۲:۱۳۴) چنین است جمعیت پیشین. آنها مسئول آنچه کسب کردهاند هستند، و شما مسئول آنچه کسب کردهاید هستید. شما جوابگوی آنچه آنها انجام دادهاند نیستید.
(۲:۱۳۵) آنها گفتند، "شما باید یهودی و یا مسیحی باشید، تا هدایت شوید." بگو، "ما از دین ابراهیم پیروی می‌کنیم-یکتاپرستی-او هرگز مشرک نبود."
* ۲:۱۳۵ قرآن پى در پى به ما ميگويد که تسليم، دين ابراهيم است (۳:۹۵، ۴:۱۲۵، ۶:۱۶۱، و ۲۲:۷۸). ابراهيم "کتابى عملى دريافت کرد که شامل کليه وظايف تسليم بود (نماز، زکات، روزه گرفتن در ماه رمضان و زيارت حج). محمد پيرو دين ابراهيم بود، همانطور که در آيه ۱۶:۱۲۳ مى بينيم؛ او اين آخرين کتاب، قرآن را تحويل داد. سومين رسول تسليم، اثبات صحت دين را تحويل داد (به ۳:۸۱ و ضميمه هاى ۱،۲ ، ۲۴، و ۲۶ توجه کنيد).
(۲:۱۳۶) بگو، "ما به خدا ایمان داریم، و به آنچه بر ما پایین فرستاده شده بود، و به آنچه بر ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب، و بزرگان قوم پایین فرستاده شده بود؛ و به آنچه به موسی و عیسی، و همه پیغمبران از سوی پروردگارشان داده شده بود. ما در میان هیچیک از آنها فرق نمی‌گذاریم. ما به تنها او تسلیم هستیم."
(۲:۱۳۷) اگر آنها مانند شما ایمان آورند، آنوقت هدایت شدهاند. اما اگر روی بگردانند، آنوقت از مخالفین هستند. خدا شما را از مخالفتشان رها خواهد کرد؛ او شنونده است، دانای مطلق.
(۲:۱۳۹) بگو، "آیا درباره خدا با ما مشاجره می‌کنید، درحالی که او پروردگار ما و پروردگار شما است؟ ما مسئول اعمال خود هستیم، و شما مسئول اعمال خود هستید. ما وقف تنها او هستیم."
(۲:۱۴۰) آیا می‌گویید که ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب، و بزرگان قوم، یهودی یا مسیحی بودند؟ بگو، "آیا شما بهتر از خدا می‌دانید؟ چه کسی پلیدتر از آن است که شهادتی را که از خدا آموخته است، کتمان کند؟ خدا هرگز از آنچه شما انجام میدهید غافل نیست."
(۲:۱۴۱) چنین بود جمعیت پیشین. آنها مسئول آنچه کسب کردهاند هستند، و شما مسئول آنچه کسب کردهاید هستید. شما جوابگوی آنچه آنها انجام دادهاند نیستید.
(۲:۱۴۲) بیخردان در میان مردم گویند، "چرا جهت "قبله"شان را تغییر دادند؟" بگو، "شرق و غرب متعلق به خدا است؛ هر کس که بخواهد، او به راه راست هدایتش می‌کند."
* ۲:۱۴۲-۱۴۵ "قبله" جهتى است که شخص هنگام نماز خواندن روى خود را بطرف آن ميکند. هنگاميکه جبرييل به محمد فرمان رساند که بجاى مکه روى بطرف اورشليم بگرداند، منافقان آشکار شدند. اعراب تعصب خاصى داشتند به اينکه کعبه "قبله" شان باشد. فقط مؤمنان واقعى توانستند جلوى تعصب خود را بگيرند؛ آنها مشتاقانه از رسول اطاعت کردند.
(۲:۱۴۳) اینچنین ما شما را جمعیتی بیطرف قرار دادیم، تا در میان مردم شاهد باشید، و رسول در میان شما شاهد است. ما جهت اصلی "قبله" شما را تغییر دادیم فقط برای اینکه کسانی را که در میان شما مشتاقانه از رسول پیروی می‌کنند، از آن عده که روی پاشنه پای خود عقبگرد می‌کنند، مشخص کنیم. آن امتحان سختی بود، اما نه برای کسانی که به واسطه خدا هدایت شدهاند. خدا هرگز عبادت شما را هدر نمی‌دهد. خدا بر مردم دلسوز است، مهربانترین.
(۲:۱۴۴) ما دیدهایم که تو رویت را بطرف آسمان می‌گردانی (در جستجوی جهت درست). اکنون ما "قبله"ای تعیین می‌کنیم تا باعث خوشحالی تو شود. از این پس باید روی خود را بطرف مسجد مقدس بگردانی. هرکجا که باشید، همه شما باید روی خود را بطرف آن بگردانید. کسانی که کتاب آسمانی پیشین را دریافت کردند می‌دانند که این حقیقت از طرف پروردگارشان است. خدا هرگز از آنچه آنها انجام میدهند غافل نیست.
(۲:۱۴۵) حتی اگر هرگونه معجزهای به پیروان کتاب آسمانی نشان دهی، آنها از "قبله" تو پیروی نخواهند کرد. تو هم نباید از "قبله" آنها پیروی کنی. آنها حتی از "قبله" یکدیگر هم پیروی نمی‌کنند. اگر از خواهشهای آنها پیروی کنی، بعد از دانشی که بر تو آمده است، از متجاوزین خواهی شد.
(۲:۱۴۶) کسانی که کتاب آسمانی دریافت کردند، حقیقت را در این تشخیص میدهند، همانطور که فرزندان خود را تشخیص میدهند. با این حال بعضی از ایشان دانسته حقیقت را کتمان می‌کنند.
(۲:۱۴۸) هر یک از شما راهی برای پیروی انتخاب می‌کند؛ شما باید در پرهیزکاری سبقت جویید. هر کجا که باشید، خدا همه شما را احضار خواهد کرد. خدا قادر مطلق است.
(۲:۱۴۹) هرکجا که رَوی (هنگام نماز) باید روی خود را بطرف مسجد مقدس بگردانی. این حقیقتی است از طرف پروردگارت. خدا هرگز از آنچه شما انجام میدهید غافل نیست.
* ۲:۱۴۹ يکى از اثباتهاى خيره کننده که بت پرستى "مسلمانان" امروزى را نشان ميدهد، تأسيس آرامگاه محمد است بعنوان (مسجد مقدس). قرآن فقط درباره يک "مسجد مقدس" صحبت ميکند.
(۲:۱۵۰) هرکجا که رَوی، (هنگام نماز) باید روی خود را بطرف مسجد مقدس بگردانی؛ هر کجا که باشید شما باید (هنگام نماز) روی خود را بطرف آن بگردانید. بنابراین مردم هیچ دلیلی جهت مخالفت با شما نخواهند داشت، بجز متجاوزین در میانشان. از آنها نترسید، و در عوض از من بترسید. سپس من نعمت خود را بر شما تمام خواهم کرد، تا باشد که هدایت شوید.
(۲:۱۵۱) (نعمتهایی) مانند فرستادن رسولی از میان شما که آیات ما را بر شما بخواند، شما را پاک گرداند، به شما کتاب آسمانی و حکمت بیاموزد، و آنچه را که هرگز نمی‌دانستید، به شما بیاموزد.
(۲:۱۵۲) شما باید من را یاد کنید، تا باشد که من هم شما را یاد کنم، و شکر من را بجای آورید؛ ناسپاس نباشید.
(۲:۱۵۳) ای کسانی که ایمان دارید، از طریق ثابت قدم بودن و دعای ارتباطی (نماز) کمک بجویید. خدا با کسانی است که ثابت قدمانه استقامت می‌کنند.
(۲:۱۵۴) درباره کسانی که در راه خدا کشته شدهاند، نگویید، "آنها مردهاند." آنها نزد پروردگارشان زنده هستند، اما شما درک نمی‌کنید.
* ۲:۱۵۴ پرهيزکاران در واقع نمى ميرند؛ آنها فقط جسم خود را در اينجا ميگذارند و به همان بهشتى ميروند که آدم و حوا در آنجا زندگى ميکردند. براى اثبات و جزييات به ضميمه ۱۷ توجه کنيد.
(۲:۱۵۵) ما مسلماً شما را به وسیله ترس، گرسنگی و از دست دادن پول، جان، و محصولات امتحان خواهیم کرد. به ثابت قدمان مژده بده.
* ۲:۱۵۵ امتحان براى اين طرح شده تا ثابت کند که ما در هر شرايطى خداى يکتا را پرستش ميکنيم (۲۹:۲).
(۲:۱۵۸) تپههای صفا و مروه از مراسمی هستند که توسط خدا مقرر شدهاند. هر کس مراسم حج یا عمره را بجا آورد، اشتباهی مرتکب نمی‌شود اگر فاصله بین آنها را طی کند. اگر کسی داوطلب کارهای پرهیزکارانه بیشتری شود، پس خدا قدردان است، دانا.
(۲:۱۵۹) کسانی که آیات و هدایت ما را پنهان کنند، پس از اینکه در کتاب آسمانی برای مردم اعلام میشود، آنها به وسیله خدا محکوم میشوند؛ آنها به وسیله همه محکومکنندگان محکوم میشوند.
(۲:۱۶۰) و اما کسانی که توبه کنند، اصلاح شوند، و اعلام کنند، من آنها را می‌بخشم. من آمرزنده هستم، مهربانترین.
(۲:۱۶۱) کسانی که ایمان ندارند و کافر بمیرند، سزاوار محکومیت خدا، فرشتگان، و همه مردم (در روز قضاوت) شدهاند.
(۲:۱۶۴) در خلقت آسمانها و زمین، گردش متناوب شب و روز، حرکت کشتیها در اقیانوسها برای منفعت مردم، آبی که خدا از آسمان پایین می‌فرستد تا زمین مرده را حیات بخشد، و همه گونه موجودات را در آن پراکنده سازد، کنترل ماهرانه بادها، و ابرها که در میان آسمان و زمین قرار دارند، نشانههایی است کافی برای مردمی که می‌فهمند.
(۲:۱۶۵) با این حال، بعضی از مردم معبودان را رقیب خدا قرار میدهند، و آنها را چنان دوست دارند که گویی آنها خدا هستند. کسانی که ایمان دارند، خدا را بیشتر از همه دوست دارند. اگر فقط متجاوزین می‌توانستند خود را هنگامی که با عذاب روبرو میشوند ببینند! آنوقت درک خواهند کرد که همه نیروها از آن تنها خدا است، و اینکه مجازات خدا هیبتانگیز است.
* ۲:۱۶۵-۱۶۶ عيسى، مريم، محمد، على، و مقدسين پرستش کنندگان خود را در روز قيامت طرد خواهند کرد. همچنين به آيات ۱۶:۸۶، ۳۵:۱۴، ۴۶:۶ و انجيل بخش متا (Matthew ) ۲۳-۷:۲۱ توجه کنيد.
(۲:۱۶۶) کسانی که پیروی شدند، کسانی که از ایشان پیروی کردند را طرد خواهند کرد. آنها عذاب را خواهند دید، و همه وابستگیها در میانشان قطع خواهد شد.
* ۲:۱۶۵-۱۶۶ عيسى، مريم، محمد، على، و مقدسين پرستش کنندگان خود را در روز قيامت طرد خواهند کرد. همچنين به آيات ۱۶:۸۶، ۳۵:۱۴، ۴۶:۶ و انجيل بخش متا (Matthew ) ۲۳-۷:۲۱ توجه کنيد.
(۲:۱۶۷) کسانی که پیروی کردند خواهند گفت، "اگر فرصت دیگری داشته باشیم، آنها را طرد خواهیم کرد، همانطور که اکنون آنها ما را طرد کردهاند." اینچنین خدا نتایج اعمالشان را که هیچ بجز حسرت نیست به ایشان نشان میدهد؛ آنها هرگز از جهنم خارج نخواهند شد.
(۲:۱۶۸) ای مردم، بخورید از محصولات زمین همه آنهایی را که حلال و خوب هستند، و از گامهای شیطان پیروی نکنید؛ او سرسختترین دشمن شما است.
(۲:۱۶۹) او فقط شما را به کارهای پلید و نادرست امر می‌کند، و اینکه راجع به خدا چیزهایی بگویید که که نمی‌دانید.
(۲:۱۷۰) هنگامی که به آنها گفته شود، "از آنچه خدا در این نازل کرده است پیروی کنید،" گویند، "ما تنها از آنچه والدین ما انجام دادند، پیروی می‌کنیم." پس اگر والدینشان نفهمیده بودند، و هدایت نشده بودند، چطور؟
(۲:۱۷۱) مثال چنین کافرانی مانند طوطیهایی است که هر صدایی می‌شنوند، بدون درک تکرار می‌کنند. کر، لال، و کور؛ آنها نمی‌توانند بفهمند.
(۲:۱۷۲) ای کسانی که ایمان دارید، از چیزهای خوبی که برای شما تهیه کردیم بخورید، و شکر خدا را بجا آورید، اگر تنها او را پرستش می‌کنید.
* ۲:۱۷۲-۱۷۳ در همه قرآن فقط چهار نوع گوشت حرام شده است (۶:۱۴۵، ۱۶:۱۱۵، و ضميمه ۱۶). حرام کردن غذايى غير از اين چهار نوع گوشت معادل بت پرستى است (۱۵۰،۱۴۸، ۶:۱۲۱؛ ۷:۳۲).
(۲:۱۷۳) او فقط خوردن گوشت حیواناتی که خودشان میمیرند (بدون دخالت انسان)، خون، گوشت خوکها، و حیواناتی را که به غیر از خدا هدیه شوند، برای شما حرام می‌کند. اگر شخصی مجبور (به خوردن اینها) شود، بدون اینکه از روی بدخواهی یا قصد باشد، هیچ گناهی مرتکب نشده است. خدا عفوکننده است، مهربانترین.
(۲:۱۷۴) کسانی که آیات خدا را در کتاب آسمانی پنهان می‌کنند، در عوض به دست آوردن مادیاتی ناچیز، بجز آتش در شکمشان نمی‌خورند. خدا در روز قیامت با ایشان صحبت نخواهد کرد، و او آنها را پاک نخواهد کرد. آنها سزاوار عذابی دردناک شدهاند.
* ۲:۱۷۴-۱۷۶ رهبران دينى فاسد با وجود اينکه معجزه رياضى خدا را در قرآن تشخيص دادند، سالها سعى بر اين داشتند که این معجزه هيبت انگيز را کتمان کنند. بسيارى از آنها اعتراف کردند که اعتراض آنها اين بود که چرا رشاد خليفه با آوردن اين معجزه رحمت شده بود، نه ايشان.
(۲:۱۷۵) آنها هستند که گمراهی را بجای هدایت انتخاب کردند، و مجازات را بجای بخشودگی. در نتیجه، باید جهنم را تحمل کنند.
(۲:۱۷۶) این به خاطر آن است که خدا این کتاب آسمانىِ شامل حقیقت را نازل کرده است، و کسانی که در کتاب آسمانی اختلاف کنند، سرسختترین مخالفان هستند.
(۲:۱۷۷) پرهیزکاری صورت خود را به طرف مشرق یا مغرب گردانیدن نیست. پرهیزکاران کسانی هستند که به خدا، روز آخر، فرشتگان، کتاب آسمانی، و پیغمبران ایمان دارند؛ و به خویشاوندان، یتیمان، مسکینان، مسافران بیگانه، گدایان، و برای آزاد کردن بردگان، با خوشرویی پول میدهند؛ و دعای ارتباطی (نماز) بجا می‌آورند، و انفاق واجب (زکات) میدهند؛ و هرگاه قولی میدهند، به قول خود وفا می‌کنند؛ و در مقابل اذیت و آزار، سختی و جنگ، ثابت قدمانه استقامت می‌کنند. اینها راستگویان هستند؛ اینها پرهیزکاران هستند.
(۲:۱۷۸) ای کسانی که ایمان دارید، هنگامی که با قتلی مواجه می‌شوید، مجازات برابر، قانونی است که برای شما مقرر شده است - آزاد در برابر آزاد، برده در برابر برده، زن در برابر زن. اگر شخصی به وسیله خویشاوندان مقتول عفو شود، سپاسگزاری بجا است، و باید خسارت منصفانهای پرداخت شود. این تخفیف و رحمتی است از طرف پروردگار شما. هرکسی از این حد تجاوز کند، سزاوار عذاب دردناکی میشود.
* ۲:۱۷۸ قرآن به وضوح محکوميت به مرگ را کنار مى گذارد. هر گونه عذر و بهانه اى آورده شده است تا جان انسان را از مرگ رهايى بخشد، حتى جان قاتل را. نزديکان مقتول ممکن است بهتر ببينند که در شرايط حاصى، در عوض خسارتى منصفانه، از جان قاتل بگذزند. همچنين براى مثال محکوميت به مرگ براى زنى که مردى را بکشد، يا بالعکس قابل اجرا نيست.
(۲:۱۸۰) مقرر شده است که هنگامی که مرگ نزدیک میشود، شما باید وصیتنامهای منصفانه برای منفعت والدین و خویشاوندان بنویسید. این وظیفه پرهیزکاران است.
(۲:۱۸۱) اگر کسی وصیتنامهای را که شنیده است، تغییر دهد، گناه تغییر دادن آن بر کسانی است که آن را تغییر دادهاند. خدا شنوا است، دانا.
(۲:۱۸۲) اگر کسی بیعدالتی بزرگی یا تعصبی از طرف وصیت کننده ببیند، و به اصلاح آن بپردازد تا عدالت را در وصیتنامه برقرار نماید، هیچ گناهی مرتکب نشده است. خدا عفوکننده است، مهربانترین.
(۲:۱۸۳) ای کسانی که ایمان دارید، روزه برای شما مقرر شده است، همانطور که برای کسان قبل از شما مقرر شده بود، تا باشد که رستگار شوید.
* ۲:۱۸۳-۱۸۷ مانند کليه وظايف در اسلام، روزه هم بواسطه ابراهيم مقرر شد (۲۲:۷۸ و ضميمه ۹ و ۱۵). قبل از فرستاده شدن قرآن، همبسترى جنسى در طول ماه رمضان حرام شده بود. اين قانون در آيه ۲:۱۸۷ تغيير يافته است تا همبسترى جنسى در شبهاى رمضان را اجازه دهد.
(۲:۱۸۴) روزهای مشخصی (برای روزه گرفتن تعیین شده است)؛ اگر کسی مریض است و یا در مسافرت، به همان تعداد از روزهای دیگر می‌تواند روزه بگیرد. کسانی که میتوانند روزه بگیرند، اما با سختی فراوان، ممکن است بجای آن برای هر روز که نتوانستهاند روزه بگیرند، فقیری را غذا دهند. اگر کسی داوطلبانه (کارهای پرهیزکارانه بیشتری انجام دهد) بهتر است. اما روزه برای شما بهترین است، اگر فقط می‌دانستید.
(۲:۱۸۵) رمضان ماهی است که قرآن در آن نازل شد، فراهم کننده هدایت برای مردم، درسهایی واضح و کتاب قانون. کسانی از شما که شاهد این ماه هستند، باید در این ماه روزه بگیرند. کسانی که مریض هستند، یا مسافر، میتوانند به همان تعداد از روزهای دیگر روزه بگیرند. خدا برای شما راحتی می‌خواهد، نه سختی، تا تعهدات خود را انجام دهید، و تا خدا را پرستش کنید به خاطر هدایت کردن شما، و برای اینکه سپاسگزاری خود را ابراز نمایید.
(۲:۱۸۶) هنگامی که بندگان من از تو در باره من سئوال کنند، من همیشه نزدیک هستم. هنگامی که آنها به من دعا می‌کنند، من جواب دعایشان را می‌دهم. مردم باید به من جواب دهند، و به من ایمان آورند، تا هدایت شوند.
(۲:۱۸۷) اجازه داده شد برای شما همبستری جنسی با زنانتان در شبهای روزهداری. آنها محرم اسرار شما هستند، و شما محرم اسرار ایشان. خدا می‌دانست که شما نفس خود را گول می‌زدید، و او شما را بخشیده است، و شما را عفو کرده است. در نتیجه، شما می‌توانید با آنها از نظر جنسی همبستر شوید، در طلب آنچه خدا به شما اجازه داده است. شما می‌توانید بخورید و بیاشامید تا نخ سفید روشنایی از خط سیاه شب در سحرگاه تشخیص داده شود. سپس باید تا هنگام غروب روزه بگیرید. اگر تصمیم بگیرید در مسجد عاکف شوید (ده روز آخر ماه رمضان)، همبستری جنسی ممنوع شده است. اینها قوانین خدا هستند؛ نباید از آنها سرپیچی کنید. خدا اینچنین آیاتش را برای مردم روشن می‌کند، تا باشد که رستگار شوند.
(۲:۱۸۸) شما نباید پول یکدیگر را از راه نامشروع تصاحب کنید و نباید به مسئولین رشوه بدهید تا دیگران را بطور نامشروع از حقشان محروم سازید، در حالی که می‌دانید.
(۲:۱۸۹) آنها از تو درباره مراحل ماه سئوال کنند! بگو، "آنها وسیله تعیین وقت برای مردم هستند، و وقت حج را تعیین می‌کنند." سردواندن پرهیزکارانه نیست؛ به پرهیزکاری رسیدن پیروی از احکام، و رو راست بودن است. شما باید خدا را در نظر داشته باشید، تا باشد که موفق شوید.
* ۲:۱۸۹ عبارت اصلى ميگويد: "از در عقب وارد منازل نشويد." سؤال در مورد مراحل ماه مثالى است از سفسطه کردن؛ در اين سؤال مقصود بدى نهفته بود.
(۲:۱۹۰) شما می‌توانید در راه خدا بر علیه کسانی که به شما حمله کنند، بجنگید، اما تجاوز نکنید. خدا متجاوزین را دوست ندارد.
* ۲:۱۹۰ قوانين کليه جنگها در ۹-۶۰:۸ بيان شده است. جنگيدن فقط در دفاع از خود اجازه داده شده است در حاليکه تهاجم و ستمکارى در تمام قرآن محکوم شده است.
(۲:۱۹۱) می‌توانید کسانی را که بر علیه شما می‌جنگند، بکشید، و می‌توانید ایشان را تبعید کنید، همانطور که آنها شما را تبعید کردند. ستم بدتر از قتل است. در مسجد مقدس با ایشان نجنگید، مگر اینکه در آنجا به شما حمله کنند. اگر به شما حمله کنند، می‌توانید آنها را بکشید. این جزای به حق آن کافران است.
(۲:۱۹۳) همچنین می‌توانید با ایشان بجنگید تا ستم از میان برود، و تا خدا آزادانه پرستش شود. اگر دست بردارند، شما نباید تجاوز کنید؛ تجاوز فقط بر علیه متجاوزین اجازه داده شده است.
(۲:۱۹۴) در ماههای مقدس، هر تجاوزی متقابلاً با معادل آن جواب داده شود. اگر آنها به شما حمله کنند، شما هم می‌توانید با مجازاتی برابر تلافی کنید. شما باید خدا را در نظر داشته باشید و بدانید که خدا با پرهیزکاران است.
(۲:۱۹۵) شما باید در راه خدا خرج کنید؛ با دستهای خود، خود را به نابودی نکشید. شما باید انفاق کنید؛ خدا انفاق کنندگان را دوست دارد.
(۲:۱۹۶) شما باید مراسم کامل حج و عمره را برای خدا بجای آورید. اگر از رفتن شما جلوگیری شد، باید قربانی بفرستید، و موی خود را کوتاه نکنید تا قربانی شما به مقصدش رسیده باشد. اگر مریض هستید، و یا سر شما جراحت دیده است (و باید موی خود را کوتاه کنید) ، شما باید با روزه گرفتن جبران کنید، یا با صدقه دادن، یا با نوع دیگری از عبادت. در خلال بجای آوردن حج معمولی، اگر بین عمره و حج، شرط احرام را بشکنید، باید آن را با قربانی کردن حیوانی جبران کنید. اگر استطاعت آن را ندارید، باید در طول حج سه روز روزه بگیرید و هفت روز هنگامی که به خانه بازگشتید-این میشود ده روز کامل-در صورتی که در مسجد مقدس زندگی نکنید. شما باید خدا را در نظر داشته باشید، و بدانید که خدا در اجرای مجازات سختگیر است.
* ۲:۱۹۶ براى جزييات حج و عمره به ضميمه ۱۵ توجه کنيد.
(۲:۱۹۷) حج باید در ماههایی معین انجام گیرد. هرکسی حج را شروع کند، باید از همبستری جنسی، کارهای زشت و جدال در خلال حج دوری کند. هر عمل خوبی انجام دهید، خدا کاملاً از آن آگاه است. وقتی توشه سفر را آماده می‌کنید، بهترین توشه پرهیزکاری است. شما باید من را در نظر داشته باشید، ای کسانی که خردمند هستید.
* ۲:۱۹۷ حج را ميتوان در هر زمانى از ماههاى مقدس بجا آورد: ذيحجه، محرم، صفر و ربيع الاول. دولت هاى وقت بخاطر راحتى خود حج را تنها به چند روز اختصاص داده اند. به آيه ۹:۳۷ توجه کنيد.
(۲:۱۹۸) خطایی مرتکب نشدهاید اگر از پروردگارتان (به واسطه تجارت) طلب روزی کنید. هنگامی که از عرفات به صف می‌روید، شما باید خدا را در آن مکان مقدس (مُذدلفه) یاد کنید. شما باید او را به خاطر هدایت کردن شما یاد کنید؛ قبل از این، شما گمراه شده بودید.
(۲:۱۹۹) شما باید با مردم دیگری که به صف می‌روند، به صف بروید، و از خدا طلب بخشش کنید. خدا عفو کننده است، مهربانترین.
(۲:۲۰۰) هنگامی که مراسم خود را بپایان رساندید، باید پیوسته به یاد خدا باشید همانطوری که بیاد والدین خویش هستید، یا حتی بهتر. بعضی از مردم گویند، "پروردگار ما، از این دنیا به ما بده،" در حالی که هیچ سهمی در آخرت ندارند.
(۲:۲۰۱) دیگران خواهند گفت، "پروردگار ما، به ما در این دنیا پرهیزکاری عطا کن، و در آخرت پرهیزکاری عطا کن، و ما را از عذاب جهنم رهایی بده."
(۲:۲۰۲) هر یک از اینها سهمی را که کسب کردهاند، دریافت خواهند داشت. خدا در حسابرسی باکفایتترین است.
(۲:۲۰۳) شما باید خدا را چندین روز (در منا) یاد کنید؛ هرکسی عجله کند و این را دو روزه انجام دهد، گناهی مرتکب نشده است، و هرکسی بیشتر بماند گناهی مرتکب نشده است، تا جایی که پرهیزکاری رعایت شود. شما باید خدا را در نظر داشته باشید، و بدانید که نزد او جمع خواهید شد.
(۲:۲۰۴) در میان مردم شخصی ممکنست با گفتارش درباره این دنیا تو را تحت تأثیر قرار دهد، و ممکن است حتی خدا را ندا دهد تا شاهد افکار درونی او باشد، درحالی که او از سرسختترین مخالفان است.
(۲:۲۰۵) بمحض اینکه او می‌رود، در روی زمین با فساد می‌گردد، املاک و جانها را از بین می‌برد. خدا فساد را دوست ندارد.
(۲:۲۰۶) هنگامی که به او گفته شود، "خدا را در نظر داشته باش،" او متکبرانه رنجیده میشود. در نتیجه، سرنوشت او فقط جهنم است؛ چه جایگاه بدی.
(۲:۲۰۷) سپس کسانی هستند که زندگیشان را وقف خدمت به خدا می‌کنند؛ خدا نسبت به چنین پرستش کنندگانی مهربان است.
(۲:۲۰۸) ای کسانی که ایمان دارید، شما باید به تسلیم کامل درآیید؛ از گامهای شیطان پیروی نکنید، زیرا او سرسختترین دشمن شما است.
(۲:۲۰۹) اگر پس از این نشانههای آشکاری که بر شما آمد، از دین برگردید، پس بدانید که خدا بزرگوار است، حکیمترین.
(۲:۲۱۰) آیا آنها منتظر هستند تا خدا خودش در میان ابرهای متراکم، همراه با فرشتگان به سوی آنها بیاید؟ وقتی چنین اتفاقی بیافتد، همه امور خاتمه خواهد یافت، و بازگشت همه چیز به سوی خدا است.
* ۲:۲۱۰ اين دنيا براى امتحان است؛ اين آخرين فرصت ما است تا با متهم کردن بت پرستى، خود را دوباره به قلمرو سلطنت خدا باز گردانيم (به مقدمه توجه کنيد). اگر خدا و فرشتگانش ظاهر شوند، همه باور خواهند کرد، و ديگر امتحانى وجود نخواهد داشت.
(۲:۲۱۱) از فرزندان اسراییل سئوال کن که چند معجزه شگفتانگیز به ایشان نشان دادهایم! برای کسانی که نعمتهای خدا را که به آنها داده شده است، نادیده میگیرند، خدا در کیفر دادن سختگیرترین است.
* ۲:۲۱۱ معجزه رياضى قرآن رحمت بزرگى است، و مسؤليت هيبت انگيزى با خود به همراه مى آورد ( لطفا ً به آيه ۵:۱۱۵ توجه کنيد).
(۲:۲۱۲) زندگی این دنیا در نظر کافران زیبا جلوهگر شده است، و آنها کسانی را که ایمان دارند، مسخره می‌کنند. اگرچه، پرهیزکاران در روز قیامت بسیار بالاتر از ایشان خواهند بود. خدا به هرکسی بخواهد نعمتهای بیحساب میدهد.
(۲:۲۱۳) مردم یک جمعیت واحد بودند وقتی که خدا پیغمبران را بعنوان بشارت دهنده و همچنین اخطار کننده فرستاد. او با ایشان کتاب آسمانی پایین فرستاد، حامل حقیقت، تا در اختلافات بین مردم قضاوت کند. شگفتا، کسانی که کتاب آسمانی دریافت کردند کسانی بودند که باوجود نشانههای روشنی که به ایشان داده شده بود، هر کتاب آسمانی جدیدی را رد کردند. این به خاطر حسادتشان است. خدا کسانی را که به حقیقتی ایمان دارند که دیگران در آن اختلاف کردهاند، بخواست خود هدایت می‌کند. هرکس که بخواهد، خدا او را در راه راست هدایت می‌کند.
* ۲:۲۱۳ همه پرستش کنندگان تنها خدا، از همه اديان، واقعاً متحد هستند.
(۲:۲۱۴) آیا انتظار دارید وارد پردیس شوید، بدون اینکه مانند اشخاص قبل از خودتان امتحان شوید؟ آنها به مشقت و بدبختی امتحان شدند، و تکان داده شدند تا آنکه رسول و کسانی که با او ایمان داشتند گفتند، "کجا است پیروزی خدا؟" پیروزی خدا نزدیک است.
(۲:۲۱۵) آنها از تو درباره بخشش سئوال کنند: بگو، "انفاقی که میدهید باید به والدین و خویشاوندان، یتیمان، مسکینان، و مسافران بیگانه برسد." هر کار خوبی انجام دهید، خدا کاملاً از آن آگاه است.
(۲:۲۱۶) ممکن است جنگ بر شما تحمیل شود، اگرچه که آن را دوست ندارید. اما ممکن است چیزی را دوست نداشته باشید که برای شما خوب است، و ممکنست از چیزی خوشتان بیاید که برای شما بد است. خدا می‌داند درحالی که شما نمی‌دانید.
(۲:۲۱۷) آنها از تو درباره ماههای مقدس و جنگیدن در آن سئوال کنند: بگو، "جنگیدن در آن ماهها توهین به مقدسات است. اگرچه، دور کردن از راه خدا و کافر شدن به او، و بیحرمتی به مسجد مقدس، و بیرون کردن مردم آن از نظر خدا توهین بزرگتری است. ستم از قتل بدتر است." آنها همیشه با شما جنگ خواهند کرد تا اگر بتوانند شما را از دینتان باز گردانند. کسانی که در میان شما از دینشان بازگردند و بعنوان کافران بمیرند، اعمالشان را هم در این دنیا، و هم در آخرت ضایع کردهاند. اینها ساکنان جهنم هستند، جایی که تا ابد ساکن باشند.
(۲:۲۱۸) کسانی که ایمان دارند، و کسانی که مهاجرت کنند، و در راه خدا کوشش کنند، سزاوار رحمت خدا شدهاند. خدا عفو کننده است، مهربانترین.
(۲:۲۱۹) از تو درباره مسکرات و قمار سئوال کنند: بگو، "در آنها گناه بزرگی است، و قدری منفعت برای مردم. اما گناهشان از منفعتشان بسیار سنگینتر است." آنها همچنین از تو بپرسند که چه انفاق کنند: بگو، "زیادیها را." خدا اینچنین آیات را برای شما روشن می‌کند، تا باشد که تفکر کنید،
* ۲:۲۱۹ امروزه دنيا تشخيص داده است که منافع اقتصادى توليد مشروبات الکلى و مواد مخدر نامشروع، ارزش اينهمه حوادث مرگبار رانندگى، آسيب هاى مغزى به بچه هاى مادران الکلى، مشکلات خانوادگى، و ديگر نتايج مصيبت بار را ندارد. براى اطلاعات بيشتر به آمار الکلى ها، و قماربازان مراجعه کنيد. به آيات ۹۱-۵:۹۰ توجه کنيد.
(۲:۲۲۰) درباره این دنیا و آخرت. و آنها از تو درباره یتیمان بپرسند: بگو، "بار آوردنشان بعنوان اشخاص پرهیزکار، بهترین کاری است که می‌توانید برایشان انجام دهید. اگر اموالشان را با اموال خود درآمیزید، شما باید مانند اعضای خانواده با ایشان رفتار کنید." خدا پرهیزکار و ستمکار را می‌شناسد. اگر خدا می‌خواست، می‌توانست قوانین مشکلتری بر شما تحمیل کند. خدا بزرگوار است، حکیمترین.
(۲:۲۲۱) با زنان مشرک ازدواج نکنید، مگر اینکه ایمان آورند؛ زن مؤمن از زن مشرک بهتر است، حتی اگر از او خوشتان بیاید. و نباید دختران خود را به ازدواج مردان مشرک درآورید، مگر اینکه ایمان آورند. مرد مؤمن بهتر از مرد مشرک است، حتی اگر از او خوشتان بیاید. اینها به جهنم دعوت می‌کنند، در حالی که خدا بخواست خود، به پردیس و بخشش دعوت می‌کند. او آیاتش را برای مردم روشن می‌کند، تا باشد که توجه کنند.
(۲:۲۲۲) آنها درباره عادت ماهانه از تو سئوال کنند: بگو، "آن مضر است؛ در مدت عادت ماهانه شما باید از همبستری جنسی با زنان خودداری کنید؛ با آنها نزدیکی نکنید تا از آن خلاص شوند. هنگامی که از آن خلاص شدند، از طریقی که خدا طرح کرده است با ایشان از نظر جنسی همبستر شوید. خدا توبه کنندگان را دوست دارد، و او کسانی را که پاک هستند، دوست دارد."
(۲:۲۲۳) زنان شما حامل دانه شما هستند. پس، می‌توانید هر طور که مایل باشید از این مزیت لذت ببرید، تا جایی که پرهیزکاری را حفظ کنید. شما باید خدا را در نظر داشته باشید، و بدانید که او را ملاقات خواهید کرد. به مؤمنان خبر خوش بده.
(۲:۲۲۴) نام خدا را در قسمهای عادی خود بکار نبرید، تا خود را پرهیزکار و متدین جلوه دهید، یا در میان مردم کسب اعتبار کنید. خدا شنونده است، آگاه.
(۲:۲۲۵) خدا به خاطر ادای سوگندهای لفظی شما را مسئول نمی‌داند؛ او شما را برای نیتهای درونیتان مسئول می‌داند. خدا عفو کننده است، رئوف.
(۲:۲۲۶) کسانی که قصد طلاق دادن زنانشان را دارند، باید چهار ماه صبر کنند (جهت آرام گرفتن)؛ اگر تغییر عقیده دهند و سازش کنند، پس خدا عفو کننده است، مهربان.
(۲:۲۲۸) زنان طلاق داده شده باید مدت سه عادت ماهانه صبر کنند (قبل از اینکه با مرد دیگری ازدواج کنند). غیر قانونی است که آنچه را خدا در رحمشان خلق می‌کند، پنهان کنند، اگر به خدا و روز آخر ایمان دارند. (در صورت حاملگی،) خواسته شوهر باید بر خواسته زن مقدم شود، چنانچه او (شوهر) بخواهد دوباره با او (زنش) ازدواج کند. زنان منصفانه، دارای حقوق و همینطور وظایفی هستند. پس خواسته مرد (در صورت حاملگی) ، غالب شود. خدا بزرگوار است، حکیمترین.
(۲:۲۲۹) طلاق ممکن است دو بار انجام گیرد. به زن طلاق داده شده، باید اجازه داده شود تا یا در همان خانه مسالمتآمیز سکونت کند یا مسالمتآمیز آنجا را ترک کند. غیر قانونی است که شوهر هرچه را به او داده است، پس بگیرد. اگرچه، هر دو ممکنست بترسند که شاید از قانون خدا تجاوز کنند. اگر ترسی باشد که مبادا از قانون خدا تجاوز کنند، هیچ اشتباهی مرتکب نشدهاند چنانچه زن از روی میل هرچه را می‌خواهد، پس دهد. اینها قوانین خدا هستند؛ از آنها سرپیچی نکنید. کسانی که از قوانین خدا سرپیچی کنند، عادل نیستند.
(۲:۲۳۰) اگر او (شوهر)، زن را (برای بار سوم) طلاق دهد، غیر قانونی است که با او مجدداً ازدواج کند، مگر اینکه زن با مرد دیگری ازدواج کند، سپس آن مرد زن را طلاق دهد. سپس شوهر اول می‌تواند مجدداً با او ازدواج کند، تا جایی که قوانین خدا بجا آورند. اینها قوانین خدا هستند؛ او برای مردمی که می‌فهمند آنها را توضیح میدهد.
(۲:۲۳۱) اگر زنان را طلاق دهید، هنگامی که مدتشان بپایان رسد (سه عادت ماهانه)، شما باید به ایشان اجازه دهید تا در همان خانه مسالمتآمیز سکونت کنند، یا آنجا را مسالمتآمیز ترک کنند. بعنوان انتقام، مجبورشان نکنید تا برخلاف خواستهشان بمانند. هرکسی چنین کاری انجام دهد، به نفس خود بد می‌کند. آیات خدا را بیهوده نگیرید. نعمتهای خدا را بر خود بیاد آورید، و اینکه او کتاب آسمانی و حکمت را بر شما پایین فرستاد تا شما را راهنمایی کند. شما باید خدا را در نظر داشته باشید، و بدانید که خدا کاملاً بر همه چیز آگاه است.
(۲:۲۳۲) اگر زنان را طلاق دهید، هنگامی که مدتشان بپایان رسد، از ازدواج کردن مجدد با شوهرانشان منعشان نکنید، چنانچه مسالمتآمیز سازش کنند. این امر باید به واسطه کسانی که در میان شما به خدا و روز آخر ایمان دارند، رعایت شود. این برای شما پاکتر است، و پرهیزکارانهتر. خدا می‌داند، درحالی که شما نمی‌دانید.
(۲:۲۳۳) مادران طلاق داده شده، باید از نوزادان خود تا دو سال کامل پرستاری کنند، اگر پدر هم مایل باشد. پدر باید غذا و لباس مادر را منصفانه تهیه نماید. هیچکس نباید بیش از توانایی خود تکلیف شود. هیچ مادری نباید به خاطر نوزادش اذیت شود، و هیچ پدری هم نباید به خاطر نوزادش اذیت شود. (اگر پدر بمیرد)، وارث او باید این مسئولیتها را بعهده بگیرد. اگر والدین نوزاد پس از مشورتهای لازم، متقابلاً تصمیم به جدایی بگیرند، مرتکب هیچ اشتباهی نشدهاند. هیچ اشتباهی مرتکب نشدهاید اگر دایه استخدام کنید، تا جایی که حقوقشان را منصفانه پرداخت کنید. شما باید خدا را در نظر داشته باشید، و بدانید که خدا بر هر چه شما انجام میدهید بینا است.
(۲:۲۳۴) کسانی که بمیرند و زنهایشان باقی بمانند، بیوههای آنها (قبل از ازدواج مجدد) باید چهار ماه و ده روز صبر کنند. هنگامی که مدتشان بپایان رسد، اشتباهی مرتکب نشدهاید اگر بگذارید تا هر کار پرهیزکارانهای بخواهند انجام دهند. خدا بر هر چه شما انجام میدهید کاملاً آگاه است.
(۲:۲۳۵) هیچ گناهی مرتکب نشدهاید اگر نامزدی خود را با زنان اعلام کنید، یا پنهان دارید. خدا می‌داند که شما به ایشان فکر خواهید کرد. پنهانی آنها را ملاقات نکنید، مگراینکه برای صحبت درباره امر پرهیزکارانهای باشد. تا عدهشان به پایان نرسیده است، با آنها ازدواج نکنید. شما باید بدانید که خدا به درونیترین افکار شما آگاه است، و او را در نظر داشته باشید. باید بدانید که خدا عفوکننده است، رئوف.
(۲:۲۳۶) شما اشتباهی مرتکب نشدهاید اگر قبل از هیچگونه تماسی با زنان، ایشان را طلاق دهید، یا قبل از اینکه مهریه برایشان تعیین کرده باشید. در این صورت، باید دارا به اندازه توانایی خود و فقیر به اندازه توانایی خود به آن زنان غرامت دهد، غرامتی عادلانه. این وظیفه پرهیزکاران است.
(۲:۲۳۷) اگر قبل از هیچگونه تماسی با آنها ایشان را طلاق دهید، اما پس از اینکه مهریه برایشان تعیین گردید، باید غرامتی که جهت جبران آن میدهید نصف مهریه باشد، مگراینکه داوطلبانه از حقشان بگذرند، یا طرفی که باعث طلاق شده است، مهریه را ببخشد. بخشیدن به پرهیزکاری نزدیکتر است. شما باید به روابط دوستانه بین خود ادامه دهید. خدا بر هر چه شما انجام میدهید بینا است.
(۲:۲۳۸) شما باید دعاهای ارتباطی (نماز) را مرتباً بجا آورید، بخصوص نماز وسط را، و خود را کاملاً به خدا اختصاص دهید.
* ۲:۲۳۸ دعاهاى ارتباطى (نمازهاى) پنجگانه در آيات ۲:۲۳۸، ۱۱:۱۱۴، ۱۷:۷۸ و ۲۴:۵۸ ذکر شده است. هنگاميکه قرآن فرستاده شد، دعاى ارتباطى (نماز) از قبل وجود داشت (ضميمه ۹). جزييات نمازهاى پنچگانه- چه بايد خواند و تعداد رکعتهاى هر نماز و غيره- از طريق رياضى تأييد شده است. براى مثال، با نوشتن تعداد رکعتهاى هر يک از نمازهاى پنجگانه در کنار يکديگر، عدد ۲۴۴۳۴ را بدست مى آوريم، ۱۲۸۶x۱۹. همچنين اگر از علامت [*] براى نشان دادن سوره ۱ (الفاتحه) استفاده کنيم، هنگاميکه [*]= شماره سوره (۱)، بدنبال آن تعداد آيات آن (۷)، بدنبال آن شماره هر آيه، تعداد حروف هر آيه، و مقدار عددى هر حرف، عدد زير حاصل ميشود: [۰][۰] [۰] [۰]۴ [۰] [۰] [۰]۳ [۰] [۰] [۰] [۰]۴ [۰] [۰] [۰] [۰]۴ [۰] [۰] ۲، که مضربى از ۱۹ است (به ۱:۱ توجه کنيد).
(۲:۲۳۹) در مواقع غیرعادی، می‌توانید در حال راه رفتن و یا سواره نماز بخوانید. هنگامی که امنیت برقرار شد، باید خدا را یاد کنید، همانطور که او به شما آموخت آنچه را که هرگز نمی‌دانستید.
(۲:۲۴۰) کسانی که بمیرند و زنان خود را باقی گذارند، وصیتی باید زنانشان را تا یک سال تأمین کند، در صورتی که در همان منزل سکونت کنند. اگر بروند، شما هیچ گناهی مرتکب نشدهاید که بگذارید هر کاری بخواهند انجام دهند، تا جایی که پرهیزکارانه ادامه داشته باشد. خدا بزرگوار است، حکیمترین.
(۲:۲۴۳) آیا توجه کردهای به کسانی که از ترس مرگ از خانههایشان فرار کردند، باوجود اینکه هزاران نفر بودند؟ خدا به آنها گفت، "بمیرید،" سپس آنها را زنده کرد. خدا باران رحمتش را بر مردم می‌بارد، اما اکثر مردم ناسپاس هستند.
(۲:۲۴۵) چه کسی می‌خواهد به خدا قرض پرهیزکاری بدهد، تا چندین برابر آن به ایشان باز گردانده شود؟ خدا آن یکتایی است که فراهم می‌کند، و دریغ می‌دارد، و بازگشت شما به سوی او است.
(۲:۲۴۶) آیا توجه کردهای به رهبران اسراییل، بعد از موسی؟ آنها به پیغمبرشان گفتند، "اگر پادشاهی برای رهبری ما تعیین کنی، ما در راه خدا خواهیم جنگید." او گفت، "آیا منظور شما این است که اگر جنگ بر شما مقرر شود، جنگ نخواهید کرد؟" آنها گفتند، "چرا در راه خدا نجنگیم، درصورتی که ما از خانههایمان و از فرزندانمان محروم شدهایم؟" با این حال، وقتی جنگ برایشان مقرر گردید، بجز عده کمی، بقیه روی گردانیدند. خدا بر متجاوزین آگاه است.
* ۲:۲۴۶ همين داستان در انجيل، در قسمت اول کتاب سموييل (Samuel ) بخش ۹ و ۱۰ آمده است.
(۲:۲۴۷) پیغمبرشان به ایشان گفت، "خدا طالوت را بعنوان پادشاه بر شما تعیین کرده است." آنها گفتند، "چطور او می‌تواند پادشاه ما باشد، در صورتی که ما به پادشاهی شایستهتر از او هستیم؛ او حتی ثروتی هم ندارد؟" او گفت، "خدا او را بر شما برگزیده است، و او را به دانش فراوان و قدرت جسمانی نعمت داده است." خدا پادشاهی خود را به هرکس بخواهد عطا می‌کند. خدا سخاوتمند است، دانای مطلق.
(۲:۲۴۸) پیغمبرشان به ایشان گفت، "نشانه پادشاهی او این است که صندوق پیمان به شما بازگردانده خواهد شد، از طرف پروردگارتان اطمینان می‌آورد، و آثاری است که از مردم موسی و مردم هارون باقی مانده است. آن به وسیله فرشتگان حمل خواهد شد. این باید نشانه متقاعدکنندهای باشد برای شما، اگر واقعاً مؤمن هستید."
(۲:۲۴۹) هنگامی که طالوت سرکرده لشگر شد، گفت، "خدا شما را به وسیله نهر آبی امتحان می‌کند. هرکس از آن بنوشد با من نیست-فقط کسانی که از آن نمی‌چشند با من هستند-مگر فقط یک جرعه." آنها از آن نوشیدند، بجز عده کمی از ایشان. وقتی که او همراه با کسانی که ایمان داشتند از آن (نهر آب) گذشتند، گفتند، "اکنون ما قدرت روبرو شدن با جالوت و سپاه او را نداریم." کسانی که به ملاقات با خدا آگاه بودند، گفتند، "چه بسیار شده که با اجازه خدا سپاهی کوچک لشگری بزرگ را شکست داده است. خدا با کسانی است که ثابت قدمانه استقامت می‌کنند."
(۲:۲۵۰) هنگامی که با جالوت و سپاهیانش روبرو شدند، دعا کردند "پروردگار ما، گامهای ما را استوار گردان و ما را ثابت قدم بدار، ما را برعلیه مردم بی ایمان حمایت کن."
(۲:۲۵۱) آنها با اجازه خدا ایشان را شکست دادند، و داود، جالوت را کشت. خدا به او پادشاهی و حکمت عطا کرد، و بخواست خود او را تعلیم داد. اگر به خاطر پشتیبانی خدا از بعضی مردم در مقابل بعضی دیگر نبود، در زمین هرج و مرج بود. اما خدا رحمتش را بر مردم می‌بارد.
(۲:۲۵۲) اینها آیات خدا هستند. ما آن را به واسطه تو به حقیقت می‌خوانیم، چون تو یکی از رسولان هستی.
* ۲:۲۵۲ در مطابقت با انشاء رياضى قرآن، خدا خواسته است که اسم رسولى را که در اينجا ذکر شده، از نظر رياضى آشکار سازد. کشف معجزه رياضى قرآن بر اساس کد ۱۹ از طريق الهى براى رسول ميثاق خدا نگاه داشته شده بود. با افزودن شماره اين آيه (۲۵۲) به مقدار عددى "رشاد" (۵۰۵)، باضافه مقدار عددى "خليفه" (۷۲۵)، اين عدد را بدست مى آوريم، ۱۴۸۲=۷۲۵+۵۰۵+۲۵۲ يا ۷۸x۱۹. لطفا ً به ضميمه هاى ۲ و ۲۶ براى جزييات کامل هويت رسول ميثاق خدا که اين آيه بطور واضع به او اشاره ميکند، توجه کنيد.
(۲:۲۵۳) این رسولان؛ ما به بعضی از ایشان بیشتر از دیگران نعمت عطا کردیم. برای مثال، خدا با یکی صحبت کرد، و ما بعضی از آنها را به درجات بالاتر رساندیم. و ما به عیسی، پسر مریم، معجزات شگفتانگیز عطا کردیم، و او را با روح مقدس حمایت کردیم. اگر خدا می‌خواست، پیروانشان با یکدیگر نمی‌جنگیدند، پس از نشانههای روشنی که بر ایشان آمده بود. در عوض، در میان خویش اختلاف کردند؛ بعضی از آنها ایمان آوردند و بعضی ایمان نیاوردند. اگر خدا می‌خواست، آنها نمی‌جنگیدند. همه چیز بر طبق خواست خدا است.
(۲:۲۵۴) ای کسانی که ایمان دارید، شما باید از رزقی که ما به شما دادهایم انفاق کنید، قبل از اینکه روزی بیاید که نه داد و ستدی انجام گیرد، نه قوم و خویشی به حساب آید، و نه شفاعتی قبول شود. کافران عادل نیستند.
* ۲:۲۵۴ يکى از حيله هاى زيرکانه شيطان نسبت دادن قدرت شفاعت به بت هاى انسانى به قدرتى مانند عيسى و محمد است (ضميمه ۸).
(۲:۲۵۵) خدا: هیچ خدایی در کنار او نیست، زنده، جاودان. هرگز لحظهای بیخبری یا خواب او را دربر نمی‌گیرد. هر چه در آسمانها و هرچه در زمین است از آن او است. چه کسی می‌تواند با او شفاعت کند، مگر آنکه با خواست او مطابقت داشته باشد؟ او به گذشته و آیندهشان آگاه است. هیچکس دانشی کسب نکند، مگر بخواست او. قلمرو او آسمانها و زمین را دربر گرفته است، و حکمفرمایی بر آنها هرگز بر او تحمیل نیست. او بلند مرتبهترین است، عظیم.
(۲:۲۵۶) نباید هیچگونه اجباری در دین باشد: اکنون راه درست از راه غلط مشخص شده است. هرکس شیطان را متهم کند و به خدا ایمان آورد، به محکمترین ریسمان چنگ انداخته است؛ آنکه هرگز پاره نشود. خدا شنوا است، دانای مطلق.
(۲:۲۵۷) خدا پروردگار کسانی است که ایمان دارند؛ او آنها را از تاریکی به نور هدایت می‌کند. و اما کسانی که ایمان ندارند، پروردگار آنها معبودانشان هستند؛ آنها ایشان را از نور به تاریکی راهنمایی می‌کنند-اینها ساکنان جهنم خواهند بود؛ آنها تا ابد در آن ساکن باشند.
(۲:۲۵۸) آیا توجه کردهای به آن کس که با ابراهیم در مورد پروردگارش مشاجره کرد، باوجود اینکه خدا به او پادشاهی داده بود؟ ابراهیم گفت، "پروردگار من زندگی و مرگ را عطا می‌کند." او گفت، "من زندگی و مرگ را عطا می‌کنم." ابراهیم گفت، "خدا خورشید را از مشرق بیرون می‌آورد، آیا می‌توانی آن را از مغرب بیرون آوری؟" آن کافر گیر افتاد. خدا ستمکاران را هدایت نمی‌کند.
(۲:۲۵۹) در نظر بگیر آن کسی را که از شهر متروکی گذشت و متعجب شد، "چطور خدا می‌تواند این را پس از مرگ زنده کند؟" سپس خدا او را بمدت صد سال بمیراند، سپس او را برانگیخت. گفت، "چه مدت در اینجا بودهای؟" او گفت، "من یک روز یا پارهای از روز در اینجا بودهام." گفت، "نه! تو صد سال در اینجا بودهای. با این حال به غذا و نوشیدنی خود نگاه کن؛ آنها فاسد نشدهاند. به الاغ خود نگاه کن-ما اینچنین تو را برای مردم درس عبرتی قرار می‌دهیم. حالا توجه کن که چطور ما استخوانها را می‌سازیم، سپس روی آن گوشت می‌پوشانیم." هنگامی که او متوجه شد چه رخ داده است، گفت، "حالا می‌فهمم که خدا قادر مطلق است."
* ۲:۲۵۹ درسى که مى آموزيم اينست که دوره مرگ- فقط بدکاران ميميرند؛ پرهيزکاران مستقيما ً به بهشت ميروند- مانند يک روز ميگذرد. (به آيات ۲۵-۱۸:۱۹ و ضميمه ۱۷ توجه کنيد).
(۲:۲۶۰) ابراهیم گفت، "پروردگار من، به من نشان بده چگونه مرده را زنده می‌کنی." او گفت، "آیا باور نداری؟" گفت، "بله، اما می‌خواهم قلب خود را اطمینان بخشم." او گفت، "چهار پرنده بگیر، علامتهای آنها را مطالعه کن، قسمتی از هر پرنده را بر بالای تپهای قرار بده، سپس آنها را به سوی خود صدا کن. آنها با شتاب به سوی تو خواهند آمد. باید بدانی که خدا بزرگوار است، حکیمترین."
(۲:۲۶۱) مثال کسانی که پولهای خود را در راه خدا خرج می‌کنند، مانند دانه گندمی است که از آن هفت خوشه می‌روید، با صد دانه گندم در هر خوشه. خدا این را برای هرکس بخواهد چندین برابر می‌کند. خدا سخاوتمند است، دانا.
(۲:۲۶۲) کسانی که پول خود را در راه خدا خرج می‌کنند، و انفاق خود را با توهین و اذیت دنبال نمی‌کنند، پاداش خویش را از پروردگارشان دریافت خواهند کرد؛ آنها نه از چیزی بترسند، و نه غمی خواهند داشت.
(۲:۲۶۴) ای کسانی که ایمان دارید، صدقات خود را با سرزنش و توهین باطل نکنید، مانند کسی که پول خود را برای خودنمایی خرج می‌کند، درحالی که به خدا و روز آخر ایمان ندارد. مثال او مانند سنگی است که روی آن را لایه نازکی از خاک پوشانیده باشد؛ به مجرد اینکه باران سنگینی ببارد، خاک را می‌شوید، و سنگی بیمصرف باقی می‌گذارد. آنها از تلاشهای خویش هیچ چیز کسب نمی‌کنند. خدا مردم کافر را هدایت نمی‌کند.
(۲:۲۶۵) مثال کسانی که پول خود را از صمیم قلب برای خشنود کردن خدا انفاق می‌کنند، مانند باغی است با خاکی بسیار حاصلخیز؛ هنگامی که باران زیادی می‌بارد، دوبرابر محصول میدهد. اگر باران زیاد نباشد، باران ریز هم کفایت می‌کند. خدا بر هر چه شما انجام میدهید بینا است.
(۲:۲۶۶) آیا هیچیک از شما می‌خواهد تا باغی از نخلهای خرما و انگور داشته باشد، با نهرهای جاری و محصولاتی فراوان، سپس، درست هنگامی که پا به سن می‌گذارد، و زمانی که هنوز فرزندانش به او تکیه دارند، یک آتش سوزی باغ او را بسوزاند؟ خدا اینچنین آیات را برای شما روشن می‌کند، تا تفکر کنید.
(۲:۲۶۷) ای کسانی که ایمان دارید، شما باید از چیزهای خوبی که به دست می‌آورید، انفاق کنید، و از چیزهای خوبی که ما از زمین برای شما فراهم آوردهایم. چیزهای بد آن را برای انفاق انتخاب نکنید، درحالی که خود شما آن را قبول نمی‌کنید مگر چشمهای شما بسته باشد. بدانید که خدا ثروتمند است، شایسته ستایش.
(۲:۲۶۸) شیطان به شما وعده فقر میدهد، و شما را به کارهای پلید امر می‌کند، درحالی که خدا از سوی خود وعده بخشش به شما میدهد، و رحمت. خدا سخاوتمند است، دانای مطلق.
(۲:۲۶۹) او حکمت را به هرکس که انتخاب کند عطا می‌کند، و هرکس از حکمت برخوردار شود، به نعمت فراوانی دست یافته است. فقط صاحبان خرد متوجه خواهند شد.
(۲:۲۷۰) هر انفاقی کنید، و هر نذری بجا آورید، خدا کاملاً از آن آگاه است. و اما ستمکاران هیچ یاوری نخواهند داشت.
(۲:۲۷۱) اگر صدقات خود را آشکار کنید، هنوز خوب است. اما اگر آن را مخفی دارید، و به فقرا بدهید، برای شما بهتر است، و گناهان بیشتری را از شما پاک می‌کند. خدا کاملاً بر هر چه شما انجام میدهید آگاه است.
(۲:۲۷۲) تو مسئول هدایت هیچکس نیستی. فقط خدا است که هرکس را بخواهد (هدایت شود) هدایت می‌کند. هر انفاقی کنید، به نفع خود کردهاید. هر انفاقی کنید، باید به خاطر خدا باشد. هر انفاقی کنید، به شما بازگردانیده خواهد شد، بدون هیچگونه بیعدالتی.
(۲:۲۷۳) صدقات باید به فقرایی که در راه خدا در رنج هستند، و توانایی مهاجرت ندارند، داده شود. به خاطر وقارشان، نادانی ممکن است فکر کند که آنها پولدار هستند. اما شما می‌توانید آنها را به واسطه علامتهای خاصی تشخیص دهید؛ آنها هرگز مصرانه از مردم گدایی نمی‌کنند. هر انفاقی کنید، خدا کاملاً از آن آگاه است.
(۲:۲۷۴) کسانی که شب و روز، پنهان و آشکار انفاق می‌کنند، پاداش خویش را از پروردگارشان دریافت می‌کنند؛ آنها نه از چیزی خواهند ترسید، و نه غمی خواهند داشت.
(۲:۲۷۵) کسانی که ربا میگیرند مانند کسانی هستند که شیطان بر ایشان مستولی شده است. این به خاطر آن است که آنها ادعا می‌کنند ربا مانند تجارت است. اگرچه، خدا تجارت را اجازه میدهد، و ربا را حرام می‌کند. بنابراین، هرکس از این دستور پروردگارش پیروی کند، و از رباخواری دست بردارد، می‌تواند آنچه را از قبل به دست آورده است، نگه دارد، و قضاوت او با خدا است. و اما کسانی که در رباخواری پافشاری می‌کنند، گرفتار جهنم میشوند که در آن جاودان می‌مانند.
* ۲:۲۷۵-۲۷۸ اين يک اصل اقتصادى تصديق شده است که بهره بيش از حد روى وام ها ميتواند يک کشور را بکلى از بين ببرد. در طى چند سال اخير ما شاهد خرابى اقتصاد بسيارى از ملتهايى بوده ايم که بهره بيش از حد مطالبه ميکردند. بهره معمولى- کمتر از %۲۰- که هيچکس را مورد ستم قرار نميدهد و همه راضى هستند، ربا نيست.
(۲:۲۷۷) کسانی که ایمان آورند و زندگی پرهیزکارانهای را در پیش گیرند، و دعای ارتباطی (نماز) بجا آورند و انفاق واجب (زکات) بدهند، پاداش خویش را از پروردگارشان دریافت می‌کنند؛ آنها نه از چیزی ترس خواهند داشت، و نه غمی خواهند داشت.
(۲:۲۷۸) ای کسانی که ایمان دارید، شما باید خدا را در نظر داشته باشید و از هرگونه رباخواری دست بردارید، اگر از مؤمنان هستید.
(۲:۲۷۹) اگر دست برنداشتید، پس از طرف خدا و رسولش انتظار جنگ داشته باشید. اما اگر توبه کنید، می‌توانید سرمایه خود را نگه دارید، بدون اینکه بیعدالتی کرده باشید، یا گرفتار بیعدالتی شده باشید.
(۲:۲۸۰) اگر بدهکار نمی‌تواند بدهی خود را بپردازد، صبر کنید برای زمانی بهتر. اگر قرض را بعنوان صدقه ببخشید، برای شما بهتر خواهد بود، اگر فقط می‌دانستید.
(۲:۲۸۱) آگاه باشید از آن روز که به سوی خدا باز می‌گردید، و هر نفسی نتیجه هرچه را انجام داده است، بدون کوچکترین بیعدالتی دریافت می‌کند.
(۲:۲۸۲) ای کسانی که ایمان دارید، هنگامی که برای هر مدت زمانی قرضی رد و بدل می‌کنید، باید آن را بنویسید. نویسنده بیطرفی باید آن را بنویسد. هیچ نویسندهای از انجام این عمل نباید خودداری کند، بر طبق تعالیم خدا. باید درحالی که بدهکار شرایط را دیکته می‌کند، او بنویسد. او، باید خدا، پروردگارش را در نظر بگیرد، و هرگز تقلب نکند. اگر بدهکار از نظر عقلی عقب افتاده است، و یا ناتوان، و یا نمی‌تواند دیکته کند، سرپرست او باید آن را عادلانه دیکته کند. دو مرد باید شاهد باشند؛ اگر دو مرد نباشند، پس یک مرد و دو زن که شهادتشان مورد قبول همه باشد. بنابراین، اگر یکی از زنها تحت تأثیر قرار گرفت، دیگری او را یادآوری کند. وظیفه شهود است که اگر از ایشان بخواهند، شهادت دهند. از نوشتن جزییات خسته نشوید، هر چقدر که طولانی باشد، و همچنین زمان پرداخت. این در نظر خدا منصفانه است، شهادت بهتری را تضمین می‌کند، و هرگونه شکی را که ممکن است داشته باشید، از بین می‌برد. معاملات تجارتی که درجا انجام میگیرد، احتیاج به نوشتن ندارند، اما بر آنها شاهد بگیرید. به هیچ نویسنده و یا شاهدی نباید در ازای خدماتی که انجام میدهد، سختی وارد آید. اگر آزاری به ایشان برسانید، ستمگری از طرف شما خواهد بود. باید خدا را در نظر داشته باشید، و خدا به شما می‌آموزد. خدا دانای مطلق است.
* ۲:۲۸۲ معاملات مالى تنها موقعيتى است که دو زن ممکنست جاى يک مرد را بعنوان شاهد بگيرند. اين براى جلوگيرى از امکان اين است که شاهدى با شاهد ديگر ازدواج کند، و در نتيجه زن تحت تأثير قرار بگيرد. اين واقعيتى است مشخص که زنان از نظر احساسى بيشتر تحت تأثير قرار ميگيرند تا مردان.
(۲:۲۸۳) اگر در مسافرت هستید، و نویسندهای نیست، جهت تضمین معامله، باید گرویی گرفته شود. چنانچه به کسی به این ترتیب اعتماد شده باشد، آنچه را که جهت تضمین معامله گرفته است، باید در موعد معین، بازگرداند، و باید پروردگارش، خدا را در نظر داشته باشد. از شهادت دادن خودداری نکنید با کتمان کردن آنچه بر آن شاهد بودهاید. هرکس از شهادت دادن خودداری کند، قلب گناهکاری دارد. خدا کاملاً به هر چه شما انجام میدهید آگاه است.
(۲:۲۸۴) از آن خدا است هرچه در آسمانها و زمین است. چه درونیترین افکار خود را آشکار سازید، یا آنها را پنهان نگهدارید، خدا شما را مسئول آنها می‌داند. او هرکس را بخواهد می‌بخشد و هرکس را بخواهد تنبیه می‌کند. خدا قادر مطلق است.
(۲:۲۸۵) رسول به آنچه از طرف پروردگارش بر او پایین فرستاده شده است ایمان آورده است، و همینطور مؤمنان. آنها به خدا، فرشتگانش، کتاب آسمانیش، و رسولانش ایمان دارند: "ما هیچ فرقی بین رسولان او نمی‌گذاریم." آنها گویند، "ما می‌شنویم و اطاعت می‌کنیم." پروردگار ما، ما را ببخش. سرنوشت نهایی به سوی تو است."
* ۲:۲۸۵ يکى از احکام مهم اين است که: "هيچ فرقى بين رسولان خدا نگذاريد" (۲:۱۲۶، ۳:۸۴، ۴:۱۵۰). مؤمنان در جواب ميگويند، "ما ميشنويم و اطاعت ميکنيم،" در حاليکه بت پرستان بحث ميکنند تا از پافشاريشان جهت ذکر اسم محمد در کنار خدا، جدا از همه رسولان ديگر، دفاع کنند. مسلمانان فاسد در اعتراف به ايمانشان (شهادت)، و در طى نماز، محمد را ذکر ميکنند (به ۷۲:۱۸ توجه کنيد).
(۲:۲۸۶) خدا هرگز نفسی را بیش از تواناییش تکلیف نمی‌کند: هرچه خوبی کسب کند به نفع او است، و هرچه بدی کسب کند، برعلیه او است. "پروردگار ما، اگر فراموش می‌کنیم یا مرتکب خطا می‌شویم، ما را محکوم نکن. پروردگار ما، و ما را از ارتکاب به گناه بر علیه تو، آنطور که پیشینیان ما مرتکب شدهاند، حفاظت کن. "پروردگار ما، ما را از گناه کردن محفوظ بدار قبل از آنکه برای توبه کردن بسیار دیر شود. ما را عفو کن و ما را ببخش. تو مولا و سرور ما هستی. ما را بر مردم بی ایمان پیروز گردان."