به نام خدا، بخشندهترین، مهربانترین
(۱۱:۱) ا.ل.ر. این کتابی آسمانی است که آیات آن کامل، و سپس واضح و روشن شده است. از طرف حکیمترین می‌آید، آگاهترین.
* ۱۱:۱ نسل ما آنقدر خوشبخت است که شاهد دو پديده عظيم در قرآن است: (۱) کد رياضى خارق العاده (ضميمه و (۲) معجزه اى ادبى با ابعادى باور نکردنى. اگر انسانها تصميم به نوشتن کتابى بر پايه رياضى بگيرند، ترتيب دادن اعداد تاثير بدى روى کيفيت ادبى آن خواهد گذارد. قرآن معيارى است جهت فضيلت ادبى.
(۱۱:۲) اعلام می‌دارد: "شما نباید غیر از خدا را پرستش کنید. من به عنوان هشدار دهنده، و بشارت دهنده از طرف او بر شما می‌آیم.
(۱۱:۳) "شما باید از پروردگارتان طلب بخشش کنید، سپس به او توبه کنید. سپس او به شما تا زمانی از قبل تعیین شده نعمت بسیار می‌دهد، و رحمتش را به کسانی که سزاوار آن باشند، عطا می‌کند. اگر روی بگردانید، پس من برای شما از عذاب آن روز هیبتانگیز می‌ترسم."
(۱۱:۵) به درستی که آنها درونیترین افکارشان را مخفی می‌کنند، انگار که او را از دانستن آن بازمی‌دارند. درواقع، همانطور که خود را در لباسهایشان می‌پوشانند، او از آنچه مخفی می‌کنند و آشکار می‌کنند، آگاه است. او از درونیترین افکار آگاه است.
(۱۱:۶) هیچ موجودی در زمین نیست که روزیاش از طرف خدا تضمین نشده باشد. و او دوره و سرنوشت نهایی آن را می‌داند. همه در پروندهای کامل ثبت شده است.
(۱۱:۷) او آن یکتایی است که آسمانها و زمین را در شش روز خلق کرد- و قلمرو (زمینی) او کاملاً پوشیده از آب بود- تا شما را امتحان کند، تا پرهیزکاران در میان شما را مشخص کند. با این حال هنگامی که می‌گویی، "پس از مرگ، برانگیخته خواهید شد،" کسانی که ایمان ندارند خواهند گفت، "این جادویی است آشکار."
* ۱۱:۷ شش روز فقط معيارى است که به ما اطلاعات زيادى ميدهد. بنابراين، ما متوجه ميشويم که جهان بى جان به اين عظمت در رو روز خلق شد، در حاليکه ذره کوچکى به اسم "زمين" در چهار روز آفريده شد (۱۲-۴۱:۱۰). تهيه غذا، آب، و اکسيژن براى ساکنين زمين ميبايست دقيقا اندازه گيرى و حساب مى شد. ** ۱۱:۷ در آغاز کره زمين را آب پوشانيده بود. سپس، توده خشکى پديدار گشت، و قاره ها از هم دور شدند.
(۱۱:۸) و اگر ما عذابی را که آنها سزاوار آن شدهاند، به تأخیر اندازیم-چون برای جمعیت خاصی آن را نگاه داشتهایم-گویند، "پس او منتظر چیست؟" درواقع، هنگامی که بر ایشان آید، هیچ چیز نمی‌تواند آن را متوقف سازد، و گرفتار استهزای خود خواهند شد.
(۱۱:۹) هرگاه ما به انسان از روی رحمت خود نعمتی عطا کنیم، سپس آن را برداریم، او ناامید می‌شود، ناسپاس.
(۱۱:۱۰) هرگاه ما به او پس از اینکه به بدبختی گرفتار شده بود، نعمتی عطا کنیم، می‌گوید، "همه بدبختیها از من دور شدهاند؛" او هیجان زده می‌شود، مغرور.
(۱۱:۱۱) و اما کسانی که ثابت قدمانه استقامت می‌کنند، و زندگی پرهیزکارانهای را در پیش می‌گیرند، سزاوار عفو و پاداش سخاوتمندانه هستند.
(۱۱:۱۲) ممکنست بخواهی از بعضی از آنچه به تو وحی شده است چشمپوشی کنی، و ممکن است با آن آزرده شوی. همچنین، آنها ممکن است بگویند، "چرا گنجی بر او پایین نمی‌آید، یا فرشتهای؟" تو فقط هشدار دهنده هستی؛ خدا همه چیز را کنترل می‌کند.
(۱۱:۱۳) اگر بگویند، "او (قرآن را) جعل کرده است،" بگو، "پس ده سوره مانند اینها جعلی تهیه کنید، و هر کسی را می‌توانید بغیر از خدا دعوت کنید، اگر راست می‌گویید."
* ۱۱:۱۳ معجزه رياضى قرآن غير قابل تقليد است (به ضميمه ۱ توجه کنيد).
(۱۱:۱۴) اگر در به مبارزه طلبیدن تو موفق نشدند، پس بدان که این با دانش خدا نازل شده است، و غیر از او خدایی نیست. پس آیا آنوقت تسلیم می‌شوید؟
(۱۱:۱۵) کسانی که در پی زندگی این دنیا و تجملات مادی آن هستند، ما پاداش اعمالشان را در این دنیا خواهیم داد، بدون کوچکترین کم و کسر.
(۱۱:۱۶) آنها هستند که از سهم خود در آخرت گذشتند و در نتیجه، سرنوشتشان جهنم است. همه کارهایشان بیهوده است؛ هر عملی انجام دادهاند باطل است.
(۱۱:۱۷) و اما کسانی که از طرف پروردگارشان اثبات محکمی به ایشان داده شده است که به وسیله شاهدی از طرف او گزارش شد، و قبل از آن کتاب موسی پیشوا و رحمت بود، حتماً ایمان خواهند آورد. و اما کسانی که در میان گروههای مختلف ایمان نمی‌آورند، جهنم در انتظارشان است. هیچ شکی نکن؛ این حقیقت است از طرف پروردگارت، اما اکثر مردم ایمان نمی‌آورند.
* ۱۱:۱۷ کد رياضى قرآن بر ۱ايه ۱۹، خود داراى دلايلى براى اثبات تا ًليف الهى آن است. قابل توجه است که کلمه "بينه" (اثبات) در قرآن ۱۹ مرتبه تکرار شده است. **۱۱:۱۷ معلوم شده است که کتاب موسى هم با عدد "۱۹" بعنوان مخرج مشترک، با انشاى رياضى تنظيم شده بود. به زيرنويس ۴۶:۱۰ و ضميمه ۱ توجه کنيد.
(۱۱:۱۸) چه کسانی پلیدتر از آنهایی هستند که درباره خدا دروغ می‌سازند؟ آنها نزد پروردگارشان حاضر خواهند شد، و شهود خواهند گفت، "اینها هستند کسانی که درباره پروردگارشان دروغ گفتند. متجاوزین گرفتار محکومیت خدا شدهاند."
(۱۱:۲۰) اینها هرگز فرار نخواهند کرد، و هیچ مولا و سروری نخواهند یافت تا آنها را در مقابل خدا کمک کند. عذاب برایشان دوبرابر خواهد شد. آنها در شنیدن کوتاهی کردهاند، و در دیدن کوتاهی کردهاند.
(۱۱:۲۱) اینها هستند کسانی که نفسشان را می‌بازند، و معبودانی که جعل کرده بودند ایشان را طرد خواهند کرد.
(۱۱:۲۳) و اما کسانی که ایمان دارند، و زندگی پرهیزکارانهای را در پیش می‌گیرند، و خود را وقف پروردگارشان می‌کنند، ساکنان پردیس هستند؛ آنها در آن جاودان باشند.
(۱۱:۲۴) مثال این دو گروه مانند کور و کر است، در مقایسه با بینا و شنوا. آیا آنها برابر هستند؟ آیا متوجه نمی‌شوید؟
(۱۱:۲۷) رهبرانی که در میان مردم او ایمان نیاوردند، گفتند، "می‌بینیم که تو جز بشری مانند ما نیستی، و می‌بینیم که اولین کسانی که از تو پیروی می‌کنند، بدترین کسان در میان ما هستند. ما می‌بینیم که شما هیچ برتری بر ما ندارید. درواقع، ما فکر می‌کنیم که شما دروغگو هستید."
(۱۱:۲۸) او گفت، "ای مردم من، اگر اثبات محکمی از طرف پروردگارم داشته باشم، چطور؟ اگر او نعمتش را از روی رحمتش به من داده باشد، چطور؟ اگرچه که شما نمی‌توانید آن را ببینید. آیا ما شما را مجبور می‌کنیم که به این ایمان آورید؟
(۱۱:۲۹) "ای مردم من، من از شما پولی نمی‌خواهم؛ دستمزد من فقط از طرف خدا می‌آید. من کسانی را که ایمان آوردند، طرد نمی‌کنم؛ آنها پروردگارشان را ملاقات خواهند کرد (و تنها او دربارهشان قضاوت خواهد کرد). من می‌بینم که شما مردم نادانی هستید.
(۱۱:۳۰) "ای مردم من، چه کسی می‌تواند من را در مقابل خدا حمایت کند، اگر من ایشان را طرد کنم؟ آیا توجه نمی‌کنید؟
(۱۱:۳۱) "من ادعا نمی‌کنم که گنجهای خدا نزد من است، و نه از آینده خبر دارم، نه ادعا می‌کنم که فرشته هستم. نه به کسانی که در نظر شما حقیر هستند می‌گویم که خدا هیچگونه نعمتی به ایشان عطا نخواهد کرد. خدا بهتر می‌داند که افکار درونیشان چیست. (اگر این کار را می‌کردم،) خطاکار بودم."
(۱۱:۳۲) آنها گفتند، "ای نوح، تو با ما بحث کردهای، و همینطور به بحث خود ادامه دادهای. ما تو را به مبارزه می‌طلبیم تا عذابی که ما را به آن تهدید می‌کنی بیاوری، اگر راست می‌گویی."
(۱۱:۳۴) "حتی اگر من شما را نصیحت کردم، نصیحت من نمی‌تواند به شما کمکی کند، اگر خدا بخواهد شما را گمراه کند. او پروردگار شما است، و شما به او باز خواهید گشت."
(۱۱:۳۵) اگر بگویند، "او این داستان را از خود ساخته است،" پس بگو، "اگر من آن را از خود ساخته باشم، پس من مسئول جرم خود هستم، و من از هر جرمی که شما مرتکب می‌شوید مبرا هستم."
(۱۱:۳۶) به نوح وحی شد: "دیگر کسی از مردم تو ایمان نخواهد آورد، بغیر از کسانی که قبلاً ایمان آوردهاند. به خاطر اعمالشان غمگین نباش.
(۱۱:۳۷) "بساز کشتی را زیر نظر ما، و با وحی ما، و از طرف کسانی که متجاوز شدهاند من را دعا نکن؛ آنها قرار است غرق شوند."
(۱۱:۳۸) هنگامی که او کشتی را می‌ساخت، هرگاه عدهای از مردمش بر او می‌گذشتند، به او می‌خندیدند. او گفت، "شما ممکنست به ما بخندید، اما همانطور که شما می‌خندید، ما هم به شما می‌خندیم.
(۱۱:۳۹) "شما حتماً خواهید فهمید که چه کسی از عذابی ننگین رنج خواهد برد، و گرفتار تنبیه جاودانی خواهد شد."
(۱۱:۴۰) هنگامی که قضاوت ما آمد، و جوّ فوران کرد، ما گفتیم، "از هر نوعی زوجی در آن حمل کن، همراه با خانواده خود، بجز کسانی که محکوم شدهاند. حمل کن با خود کسانی را که ایمان آوردند،" و فقط عده کمی با او ایمان آوردند.
* ۴۴ و ۱۱:۴۰ اين حقيقت ثابت شده خدا است: کشتى نوح تيرهايى چوبى بود که بوسيه طناب هاى ابتدايى بهم متصل شده بود (۵۴:۱۳). بر خلاف عقيده عموم، سيل محدود بود به ناحيه اطراف درياى شور امروزى، و حيوانا ت فقط حيوانات اهلى نوح بودند، نه همه حيواناتى که در روى زمين زندگى ميکردند.
(۱۱:۴۱) او گفت، "سوار شوید. روان شدن و لنگر انداختن آن باید به نام خدا باشد. پروردگار من عفو کننده است، مهربانترین."
(۱۱:۴۲) همانطور که آن با ایشان در میان امواج همانند تپهها حرکت می‌کرد، نوح پسرش را که جدا افتاده بود، صدا کرد: "ای پسرم، بیا به ما بپیوند؛ با کافران نباش."
(۱۱:۴۳) او گفت، "من به بالای تپهای پناه خواهم برد تا من را از آب در امان بدارد." او گفت، "امروز هیچ چیز نمی‌تواند کسی را از قصاوت خدا در امان بدارد؛ فقط کسانی که سزاوار رحمت او هستند (نجات خواهند یافت)." امواج آنها را از هم جدا ساخت، و او در میان کسانی بود که غرق شدند.
(۱۱:۴۴) اعلام شد: "ای زمین، آب خود را فرو ببر،" و "ای آسمان، باز ایست." سپس آب فرو نشست؛ قضاوت انجام گرفت. بالاخره کشتی بر تپههای جودَی نشست. آنوقت اعلام شد: "متجاوزین هلاک شدهاند."
* ۴۴ و ۱۱:۴۰ اين حقيقت ثابت شده خدا است: کشتى نوح تيرهايى چوبى بود که بوسيه طناب هاى ابتدايى بهم متصل شده بود (۵۴:۱۳). بر خلاف عقيده عموم، سيل محدود بود به ناحيه اطراف درياى شور امروزى، و حيوانا ت فقط حيوانات اهلى نوح بودند، نه همه حيواناتى که در روى زمين زندگى ميکردند.
(۱۱:۴۵) نوح پروردگارش را دعا کرد: "پروردگار من، پسر من عضوی از خانواده من است، و وعده تو حقیقت است. تو حکیمترین حکیمان هستی."
(۱۱:۴۶) او گفت، "ای نوح، او از خانواده تو نیست. این از پرهیزکاری به دور است که چیزی را که نمی‌دانی از من درخواست کنی. من به تو پند می‌دهم، تا مبادا مانند جاهلان شوی."
* ۱۱:۴۶ شفاعت مؤثرترين طعمه شيطان است تا مردم را به بت پرستى وادار سازد. اگر چه ابراهيم نتوانست پدرش را کمک کند، نوح نتوانست پسرش را کمک کند، و محمد نتوانست خويشاوندانش را کمک کند (۲:۲۵۴، ۱۱۴ و ۹:۸۰).
(۱۱:۴۷) او گفت، "پروردگار من، من به تو پناه می‌برم، تا مبادا دوباره تو را برای چیزی دعا کنم که از آن اطلاعی ندارم. اگر تو من را نبخشی، و به من رحم نکنی با بازندگان خواهم بود."
(۱۱:۴۸) اعلام شد: "ای نوح، پیاده شو، با صلح و برکات بر تو، و بر امتهایی که از نوادگان همراهان تو خواهند بود. برای امتهای دیگری از نوادگان تو، ما برای مدتی به ایشان نعمت خواهیم داد، سپس آنها را به عذاب دردناک گرفتار می‌کنیم."
(۱۱:۴۹) این از اخبار گذشته است که ما به تو وحی می‌کنیم. تو درباره آنها هیچ دانشی نداشتی-نه تو، و نه مردم تو-قبل از این. بنابراین، صبور باش. پیروزی نهایی از آن پرهیزکاران است.
(۱۱:۵۰) به عاد، ما برادرشان هود را فرستادیم. او گفت، "ای مردم من، خدا را پرستش کنید؛ شما خدای دیگری در کنار او ندارید. شما جعل می‌کنید.
(۱۱:۵۱) "ای مردم من، من از شما مزدی نمی‌خواهم. مزد من فقط از طرف آن یکتایی که من را آفریده است، می‌آید. آیا نمی‌فهمید؟
(۱۱:۵۲) "ای مردم من، از پروردگارتان طلب بخشش کنید، سپس به او توبه کنید. سپس او از آسمان برای شما روزی خواهد بارید، و نیروی شما را اضافه خواهد کرد. دوباره به خطاکاری بازنگردید."
(۱۱:۵۳) آنها گفتند، "ای هود، تو به ما اثباتی نشان ندادی، و ما به خاطر حرفهای تو خدایان خود را ترک نمی‌کنیم. ما هرگز با تو مؤمن نخواهیم شد.
(۱۱:۵۴) "ما فکر می‌کنیم که بعضی از خدایان ما تو را نفرین کردهاند." او گفت، "من نزد خدا شاهد هستم، و شما هم شاهد باشید که من طرد می‌کنم معبودانی را که شما قرار دادهاید-
(۱۱:۵۶) "من به خدا توکل کردهام، پروردگار من و پروردگار شما. هیچ موجودی نیست که او کنترل نکند. پروردگار من در راه راست است.
(۱۱:۵۷) "اگر روی بگردانید، من آنچه را که با آن فرستاده شده بودم، به شما تحویل دادهام. پروردگار من مردم دیگری را جانشین شما خواهد کرد؛ شما نمی‌توانید ذرهای به او صدمه بزنید. پروردگار من بر همه چیز کنترل دارد."
(۱۱:۵۸) هنگامی که قضاوت ما آمد، ما هود و کسانی را که با او ایمان داشتند، با رحمت خود نجات دادیم. ما آنها را از عذاب بسیار سختی نجات دادیم.
(۱۱:۵۹) چنین بود عاد-آنها به آیات پروردگارشان بی اعتنایی کردند، از رسولان او سرپیچی کردند، و از راه هر مستبد سرسختی پیروی کردند.
(۱۱:۶۰) در نتیجه، آنها در این دنیا سزاوار محکومیت شدند، و در روز قیامت. به درستی که عاد پروردگارشان را رد کردند. به درستی که عاد، مردم هود، هلاک شدهاند.
(۱۱:۶۱) به ثمود ما برادرشان صالح را فرستادیم. او گفت، "ای مردم من، خدا را پرستش کنید؛ شما هیچ خدایی در کنار او ندارید. او شما را از زمین آغاز کرد، سپس شما را در آن مسکن داد. شما باید از او طلب بخشش کنید، سپس به او توبه کنید. پروردگار من همیشه نزدیک است، جواب دهنده."
(۱۱:۶۲) آنها گفتند، "ای صالح، تو قبل از این در میان ما محبوب بودی. آیا ما را از پرستش آنچه والدین ما می‌پرستند باز می‌داری؟ ما به تمام اینهایی که تو به ما گفتهای کاملاً مشکوک هستیم."
(۱۱:۶۳) او گفت، "ای مردم من، اگر من از طرف پروردگارم اثبات محکمی داشته باشم، و رحمتی از طرف او، چطور؟ چه کسی من را در مقابل خدا حمایت می‌کرد، اگر از او سرپیچی می‌کردم؟ شما فقط می‌توانید زیان من را زیادتر کنید.
(۱۱:۶۴) "ای مردم من، این شتر خدا است، بعنوان اثباتی برای شما. شما باید بگذارید از زمین خدا بخورد، و به آن آسیبی نرسانید، تا مبادا به عذابی فوری گرفتار شوید."
(۱۱:۶۵) آنها آن را کشتند. سپس او گفت، "شما فقط سه روز دیگر زنده هستید. این پیشگویی غیرقابل اجتنابی است.
(۱۱:۶۶) هنگامی که قضاوت ما آمد، ما صالح و کسانی را که با او ایمان آوردند، با رحمت خود از خواری آن روز نجات دادیم. پروردگارت قویترین است، بزرگوار.
(۱۱:۶۸) گویی که آنها هرگز در آنجا زندگی نمی‌کردند. به درستی که، ثمود پروردگارشان را رد کردند. مسلماً قوم ثمود سزاوار هلاکت خود شدهاند.
(۱۱:۶۹) هنگامی که رسولان ما با خبرهای خوش نزد ابراهیم رفتند، گفتند، "صلح." او گفت، "صلح،" و فوراً گوساله کباب شدهای آورد.
(۱۱:۷۰) هنگامی که دید آنها به آن دست نزدند، مشکوک شد و از آنها ترسید. آنها گفتند، "نترس، ما بر مردم لوط فرستاده شدهایم."
(۱۱:۷۲) او گفت، "وای بر من، چطور می‌توانم با این سنم بچهدار شوم، و این هم شوهرم است، مردی پیر؟ این واقعاً عجیب است!"
(۱۱:۷۳) آنها گفتند، "آیا بنظر تو این کار برای خدا عجیب است؟ خدا رحمت و برکاتش را به شما عطا کرده است، ای اهالی خانه مقدس. او قابل ستایش است، باشکوه."
(۱۱:۷۴) هنگامی که ترس ابراهیم فرو نشست، و خبر خوش به او داده شد، او به طرفداری از قوم لوط با ما به بحث پرداخت.
(۱۱:۷۶) "ای ابراهیم، از این اجتناب کن. قضاوت پروردگارت صادر شده است؛ آنها سزاوار عذاب اجتناب ناپذیری شدهاند."
(۱۱:۷۷) هنگامی که رسولان ما نزد لوط رفتند، به آنها بی احترامی شد، و او از حضور آنها خجل گشت. گفت، "این روز سخنی است."
(۱۱:۷۸) مردمش با شتاب آمدند؛ آنها به اعمال گناهآلودشان عادت کرده بودند. او گفت، "ای مردم من، برای شما پاکیزهتر خواهد بود، اگر در عوض دختران من را بگیرید. باید به هیبت خدا حرمت نهید؛ من را نزد میهمانانم خجالتزده نکنید. آیا یک مرد عاقل در میان شما نیست؟"
(۱۱:۷۹) آنها گفتند، "تو خوب می‌دانی که ما احتیاجی به دختران تو نداریم؛ تو دقیقاً می‌دانی ما چه می‌خواهیم."
(۱۱:۸۱) (فرشتگان) گفتند، "ای لوط، ما رسولان پروردگارت هستیم، و این مردم نمی‌توانند به تو دسترسی یابند. باید شبانگاه با خانواده خود اینجا را ترک کنی، و نگذار هیچکدام از شما پشت سرش را نگاه کند، بجز همسرت؛ او محکوم شده است، همراه با کسانی که محکوم شدهاند. موعد آنها صبح است. آیا صبح به اندازه کافی زود نیست؟
(۱۱:۸۲) هنگامی که قضاوت ما آمد، ما آنجا را زیر و رو کردیم، و بر آنجا سنگهای سخت و ویران کننده باریدیم.
(۱۱:۸۴) به مدین، ما برادرشان شعیب را فرستادیم. او گفت، "ای مردم من، خدا را پرستش کنید؛ شما در کنار او خدای دیگری ندارید. در اندازهگیری و وزن کردن تقلب نکنید. می‌بینم که مرفه هستید، و می‌ترسم برای شما از عذاب روز دربرگیرنده.
(۱۱:۸۵) "ای مردم من، شما باید وزن و اندازه را کامل و عادلانه بپردازید. حق مردم را نخورید، و در زمین به فساد گردش نکنید.
(۱۱:۸۶) "هرچه خدا برای شما فراهم آورد، هرچقدر هم که کم باشد، برای شما بسیار بهتر است، اگر شما واقعاً از مؤمنان هستید. من محافظ شما نیستم."
(۱۱:۸۷) آنها گفتند، "ای شعیب، آیا دین تو به تو حکم می‌کند که ما باید دین والدینمان را ترک کنیم، یا هر طوری که بخواهیم کسب خود را اداره کنیم؟ مسلماً، تو به رئوف بودن و خردمندی شناخته شدهای."
(۱۱:۸۸) او گفت، "ای مردم من، اگر از طرف پروردگارم اثباتی محکم داشته باشم چطور؛ اگر او نعمتی عظیم به من عطا کرده باشد، چطور؟ من نمی‌خواهم مرتکب عملی شوم که شما را از آن منع می‌کنم. من فقط می‌خواهم تا جایی که می‌توانم اشتباهات را اصلاح کنم. هدایت من کاملاً به خدا بستگی دارد؛ من به او توکل کردهام. من کاملاً تسلیم او شدهام.
(۱۱:۸۹) "و ای مردم من، نگذارید مخالفت شما با من باعث شود به همان مصیبتهایی که به مردم نوح، یا به مردم هود، یا به مردم صالح وارد آمد گرفتار شوید؛ و مردم لوط از شما زیاد دور نیستند.
(۱۱:۹۰) "شما باید از پروردگارتان طلب بخشش کنید، سپس به او توبه کنید. پروردگار من بخشندهترین است، مهربان."
(۱۱:۹۱) آنها گفتند، "ای شعیب، ما بسیاری از چیزهایی را که تو به ما می‌گویی، نمی‌فهمیم، و ما می‌بینیم که تو در میان ما قدرتی نداری. اگر به خاطر قبیله تو نبود، ما تو را سنگسار کرده بودیم. تو برای ما هیچ ارزشی نداری."
(۱۱:۹۲) او گفت، "ای مردم من، آیا قبیله من بیشتر از خدا شایسته احترام است؟ آیا به این دلیل است که شما نسبت به او بیتوجه بودهاید؟ پروردگار من کاملاً از اعمال شما آگاه است.
(۱۱:۹۳) "ای مردم من، هر کاری می‌خواهید انجام دهید و من هم انجام خواهم داد. شما یقیناً خواهید فهمید که کدامیک از ما به مجازاتی ننگین گرفتار خواهد شد؛ شما خواهید فهمید که دروغگو کیست. فقط در انتظار بنشینید، و من هم با شما در انتظار خواهم نشست."
(۱۱:۹۴) هنگامی که قضاوت ما آمد، ما شعیب و کسانی را که با او ایمان آوردند، با رحمت خود نجات دادیم. و اما کسانی که پلید بودند به مصیبتی گرفتار شدند که آنها را بیجان در خانههایشان باقی گذاشت.
(۱۱:۹۵) گویی که آنها هرگز وجود نداشتند. اینچنین، مدین هلاک شد، همانطور که ثمود قبل از آن هلاک شده بود.
(۱۱:۱۰۰) این از اخبار امتهای گذشته است که ما برای تو حکایت می‌کنیم. بعضی هنوز برقرار هستند، و بعضی نابود شدهاند.
(۱۱:۱۰۱) ما هرگز به آنها ستم نکردیم؛ آنها خود به نفس خود ستم کردند. هنگامی که قضاوت پروردگارت آمد، خدایانشان که در کنار خدا پرستش می‌کردند، نتوانستند به آنها کوچکترین کمکی کنند. درواقع، آنها فقط محکوم به فنا بودنشان را حتمی کردند.
(۱۱:۱۰۲) چنین بود عذابی که از طرف پروردگارت به قومهایی که متجاوز شدند، اجبار شد. به درستی که عذاب او دردناک است، ویرانگر.
(۱۱:۱۰۳) این باید درس عبرتی باشد برای کسانی که از عذاب آخرت می‌ترسند. آن روزی است که همه مردم احضار خواهند شد-روزی که مشهود است.
(۱۱:۱۰۵) آن روز که بیاید، هیچ نفسی کلامی اداء نخواهد کرد، بجز بخواست او. بعضیها بدبخت خواهند بود، و بعضیها خوشحال خواهند بود.
(۱۱:۱۰۷) آنها در آن جاودان می‌مانند، تا مادامی که آسمانها و زمین باقی باشند، بخواست پروردگارت. پروردگارت انجام دهنده هرکاری است که بخواهد.
(۱۱:۱۰۸) و اما کسانی که خوشبخت هستند، در پردیس خواهند بود. آنها در آن جاودان می‌مانند، تا مادامی که آسمانها و زمین باقی باشند، بخواست پروردگارت-پاداشی ابدی.
(۱۱:۱۰۹) نسبت به آنچه این مردم پرستش می‌کنند هیچ شکی نداشته باش؛ آنها دقیقاً آنچه را والدینشان پرستش می‌کردند، پرستش می‌کنند. ما جزای بحق آنها را کامل خواهیم داد، بدون کم و کسر.
(۱۱:۱۱۰) ما به موسی کتاب آسمانی دادهایم، اما در آن اختلاف شد، و اگر به خاطر کلمهای که پروردگارت قبلاً حکم کرده بود، نبود، قضاوت در میانشان فوراً انجام شده بود. آنها در مورد این پر از شک هستند، مظنون.
(۱۱:۱۱۲) بنابراین، از راهی که به تو سفارش شده است پیروی کن، همراه با کسانی که با تو توبه کردند، و خطا نکن. او بر همه اعمال شما بینا است.
(۱۱:۱۱۳) بطرف کسانی که تجاوز کردند گرایش پیدا نکنید، تا مبادا گرفتار جهنم شوید، و هیچ یاوری که در مقابل خدا به شما کمک کند، نیابید، سپس از بازندگان شوید.
(۱۱:۱۱۴) باید در دو انتهای روز دعای ارتباطی (نماز) بجا آوری، و در شب. کارهای پرهیزکارانه کارهای بد را پاک می‌کند. این تذکری است برای کسانی که متوجه می‌شوند.
(۱۱:۱۱۶) اگر فقط عدهای در میان نسلهای گذشته، آنقدر باهوش بودند که فساد را نهی کنند! فقط عده کمی از آنها سزاوار نجات ما شدند. و اما متجاوزین سرگرم تجملات مادی خود بودند؛ آنها گناهکار بودند.
(۱۱:۱۱۸) اگر پروردگارت می‌خواست، همه مردم یک جمعیت (مؤمن) شده بودند. اما آنها همیشه (بر سر حقیقت) اختلاف خواهند داشت.
(۱۱:۱۱۹) فقط کسانی که از رحمت پروردگارت برخوردار شدند (بر سر حقیقت اختلاف نخواهند کرد). به این دلیل است که او آنها را خلق کرد قضاوت پروردگارت قبلاً صادر شده است: "من جهنم را از جنها و انسانها پر خواهم کرد، همه با هم."
* ۱۱:۱۱۹ مهربانترين ما را در روى زمين آفريده است تا فرصت ديگرى به ما بدهد تا گناه اصلى خود را متهم کرده و بخشوده شويم (به مقدمه و ضميمه ۷ توجه کنيد). **۱۱:۱۱۹ خدا هيچکس را به جهنم نمى اندازد؛ آنها خود انتخاب ميکنند و اصرار دارند که به جهنم بروند.