به نام خدا، بخشنده‏‌ترين، مهربانترين

قرآن به ما مى آموزد که خدا از کسانى که پيش خود چيزى را حرام کنند که در قرآن حرام نشده است، بسيار ناراضى است (۱۱۶- ۱۶:۱۱۲). پيروى از هر گونه حرامى که در قرآن ذکر نشده، معادل بت پرستى است (۱۵۲-۶:۱۴۲). چنين حرام هايى نشان دهنده خدايان ديگرى است در کنار خدا. اگر تنها خدا را پرستش کنيد، تنها از دروس او پيروى خواهيد کرد و فقط به دستورات و حرام هايى که او تعيين کرده است، احترام ميگذاريد.

مشخص بودن غذاهاى حرام در قرآن به بهترين نحو در آيات ۱۴۶- ۶:۱۴۵ نشان داده شده است. ما از اين دو آيه مى آموزيم که وقتى خدا "گوشت" را حرام ميکند، فقط "گوشت" را حرام ميکند، و نه چيز ديگرى را، و وقتى او "چربى" را حرام ميکند، فقط "چربى" را حرام ميکند. اين دو آيه ما را آگاه ميکند که "گوشت" خوک حرام شده است نه "چربى" آن. بديهى است که خدا ميدانسته که در بسيارى از کشورها، روغن خوک براى پختن مواد غذايى استفاده ميشود و چنين استفاده اى باعث حرام شدن غذا نميشود. در قرآن چهار نوع گوشت بخصوص حرام شده است (۲:۱۷۳، ۵:۳، ۱۴۵-۶:۱۴۲، و ۱۶:۱۱۲):