به نام خدا، بخشنده‏‌ترين، مهربانترين

چنين درکى توضيح بسيارى از آيات است که ميگويند "خدا هر کس را بخواهد هدايت ميکند، و هر کس را بخواهد گمراه ميکند." بر اساس علم خودش، خدا نفس ما را در موقعيتى که سزاوار آن هستيم، قرار ميدهد. هنگاميکه خدا به فرشتگان گفت، "من چيزى ميدانم که شما نميدانيد" (۲:۳۰)، منظور اين بود که بعضى از ما سزاوار فرصت دوباره اى بوديم تا خود را بخشوده سازيم. يکى از مثالهاى هدايت خدا بر کسانى که سزاوار هدايت شدند، در آيه ۲۱:۵۱ آمده است: "ما به ابراهيم هدايتش را عطا کرديم، زيرا ما کاملا ً به او آگاه بوديم." بعبارت ديگر، خدا ميدانست که ابراهيم نفس خوبى بود که استحقاق هدايت شدن داشت، و خدا به او هدايت و درک عطا کرد. مثال خوب ديگر در آيه ۱۲:۲۴ به ما مى آموزد که او "گناه و کار بد را از يوسف منحرف ساخت، زيرا او (يوسف) يکى از بندگان ارادتمند من بود." آيا يوسف بود که شهوت خود را کنترل کرد يا حفاظت خدا از گناه بود که او را عفيف قرار داد؟ چنين است سرنوشت از قبل تعيين شده.